< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/abetunar

Conjugaison en espagnol
abetunar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

abetunar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   abetuno [aβeˈtu.no]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 abetunas
 abetunás
[aβeˈtu.nas]
[aβe.tuˈnas]
(él/ella/Ud.)   abetuna [aβeˈtu.na]
(nosostros-as)   abetunamos [aβe.tuˈna.mos]
(vosostros-as/os)   abetunáis [aβe.tuˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunan [aβeˈtu.nan]
Passé composé
(yo)   he abetunado [e aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   has abetunado [as aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha abetunado [a aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos abetunado [ˈe.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis abetunado [a.ˈβejs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han abetunado [an aβe.tuˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   abetunaba [aβe.tuˈna.βa]
(tú/vos)   abetunabas [aβe.tuˈna.βas]
(él/ella/Ud.)   abetunaba [aβe.tuˈna.βa]
(nosostros-as)   abetunábamos [aβe.tuˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)   abetunabais [aβe.tuˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunaban [aβe.tuˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había abetunado [a.ˈβi.a aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   habías abetunado [a.ˈβi.as aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   había abetunado [a.ˈβi.a aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos abetunado [a.ˈβi.a.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais abetunado [a.ˈβi.ajs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían abetunado [a.ˈβi.an aβe.tuˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   abetuné [aβe.tuˈne]
(tú/vos)   abetunaste [aβe.tuˈnas.te]
(él/ella/Ud.)   abetunó [aβe.tuˈno]
(nosostros-as)   abetunamos [aβe.tuˈna.mos]
(vosostros-as/os)   abetunasteis [aβe.tuˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunaron [aβe.tuˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube abetunado [ˈu.βe aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   hubiste abetunado [u.ˈβi.ste aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo abetunado [ˈu.βo aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos abetunado [u.ˈβi.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis abetunado [u.ˈβi.stejs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron abetunado [u.ˈβje.ɾon aβe.tuˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   abetunaré [aβe.tu.naˈɾe]
(tú/vos)   abetunarás [aβe.tu.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)   abetunará [aβe.tu.naˈɾa]
(nosostros-as)   abetunaremos [aβe.tu.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   abetunaréis [aβe.tu.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunarán [aβe.tu.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré abetunado [a.ˈβɾe aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   habrás abetunado [a.ˈβɾas aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá abetunado [a.ˈβɾa aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos abetunado [a.ˈβɾe.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis abetunado [a.ˈβɾejs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán abetunado [a.ˈβɾan aβe.tuˈna.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   abetunaría [aβe.tu.naˈɾi.a]
(tú/vos)   abetunarías [aβe.tu.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   abetunaría [aβe.tu.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   abetunaríamos [aβe.tu.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   abetunaríais [aβe.tu.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunarían [aβe.tu.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría abetunado [a.ˈβɾi.a aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   habrías abetunado [a.ˈβɾi.as aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría abetunado [a.ˈβɾi.a aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos abetunado [a.ˈβɾi.a.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais abetunado [a.ˈβɾi.ajs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían abetunado [a.ˈβɾi.an aβe.tuˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   abetune [aβe.ˈtu.ne]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 abetunes
 abetunés
[aβe.ˈtu.nes]
[aβe.tuˈnes]
(él/ella/Ud.)   abetune [aβe.ˈtu.ne]
(nosostros-as)   abetunemos [aβe.tuˈne.mos]
(vosostros-as/os)   abetunéis [aβe.tuˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunen [aβe.ˈtu.nen]
Passé composé
(yo)   haya abetunado [ˈa.ja aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas abetunado
 hayás abetunado
[ˈa.jas aβe.tuˈna.ðo]
[a.ˈjas aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya abetunado [ˈa.ja aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos abetunado [a.ˈja.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis abetunado [a.ˈjajs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan abetunado [ˈa.jan aβe.tuˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   abetunara [aβe.tuˈna.ɾa]
(tú/vos)   abetunaras [aβe.tuˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)   abetunara [aβe.tuˈna.ɾa]
(nosostros-as)   abetunáramos [aβe.tuˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   abetunarais [aβe.tuˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunaran [aβe.tuˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera abetunado [u.ˈβje.ɾa aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieras abetunado [u.ˈβje.ɾas aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera abetunado [u.ˈβje.ɾa aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos abetunado [u.ˈβje.ɾa.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais abetunado [u.ˈβje.ɾajs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran abetunado [u.ˈβje.ɾan aβe.tuˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   abetunase [aβe.tuˈna.se]
(tú/vos)   abetunases [aβe.tuˈna.ses]
(él/ella/Ud.)   abetunase [aβe.tuˈna.se]
(nosostros-as)   abetunásemos [aβe.tuˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)   abetunaseis [aβe.tuˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunasen [aβe.tuˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese abetunado [u.ˈβje.se aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieses abetunado [u.ˈβje.ses aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese abetunado [u.ˈβje.se aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos abetunado [u.ˈβje.se.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis abetunado [u.ˈβje.sejs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen abetunado [u.ˈβje.sen aβe.tuˈna.ðo]
Futur
(yo)   abetunare [aβe.tuˈna.ɾe]
(tú/vos)   abetunares [aβe.tuˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)   abetunare [aβe.tuˈna.ɾe]
(nosostros-as)   abetunáremos [aβe.tuˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   abetunareis [aβe.tuˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   abetunaren [aβe.tuˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere abetunado [u.ˈβje.ɾe aβe.tuˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieres abetunado [u.ˈβje.ɾes aβe.tuˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere abetunado [u.ˈβje.ɾe aβe.tuˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos abetunado [u.ˈβje.ɾe.mos aβe.tuˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis abetunado [u.ˈβje.ɾejs aβe.tuˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren abetunado [u.ˈβje.ɾen aβe.tuˈna.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 abetuna
 abetuná
[aβeˈtu.na]
[aβe.tuˈna]
(usted)   abetune [aβeˈtu.ne]
(nosostros-as)   abetunemos [aβe.tuˈne.mos]
(vosostros-as)   abetunad [aβe.tuˈnað]
(ustedes)   abetunen [aβeˈtu.nen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.