< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/acantilar

acantilar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
acantilar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   acantilo [a.kanˈti.lo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  acantilas
 acantilás		 [a.kanˈti.las]
[a.kan.tiˈlas]
(él/ella/Ud.)   acantila [a.kanˈti.la]
(nosostros-as)   acantilamos [a.kan.tiˈla.mos]
(vosostros-as/os)   acantiláis [a.kan.tiˈlai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilan [a.kanˈti.lan]
Passé composé
(yo)   he acantilado [e a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   has acantilado [as a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha acantilado [a a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hemos acantilado [ˈe.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis acantilado [a.ˈβejs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han acantilado [an a.kan.tiˈla.ðo]
Imparfait
(yo)   acantilaba [a.kan.tiˈla.βa]
(tú/vos)   acantilabas [a.kan.tiˈla.βas]
(él/ella/Ud.)   acantilaba [a.kan.tiˈla.βa]
(nosostros-as)   acantilábamos [a.kan.tiˈla.βa.mos]
(vosostros-as/os)   acantilabais [a.kan.tiˈla.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilaban [a.kan.tiˈla.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había acantilado [a.ˈβi.a a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   habías acantilado [a.ˈβi.as a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   había acantilado [a.ˈβi.a a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   habíamos acantilado [a.ˈβi.a.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais acantilado [a.ˈβi.ajs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían acantilado [a.ˈβi.an a.kan.tiˈla.ðo]
Passé simple
(yo)   acantilé [a.kan.tiˈle]
(tú/vos)   acantilaste [a.kan.tiˈlas.te]
(él/ella/Ud.)   acantiló [a.kan.tiˈlo]
(nosostros-as)   acantilamos [a.kan.tiˈla.mos]
(vosostros-as/os)   acantilasteis [a.kan.tiˈlas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilaron [a.kan.tiˈla.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube acantilado [ˈu.βe a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   hubiste acantilado [u.ˈβi.ste a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo acantilado [ˈu.βo a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hubimos acantilado [u.ˈβi.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis acantilado [u.ˈβi.stejs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron acantilado [u.ˈβje.ɾon a.kan.tiˈla.ðo]
Futur simple
(yo)   acantilaré [a.kan.ti.laˈɾe]
(tú/vos)   acantilarás [a.kan.ti.laˈɾas]
(él/ella/Ud.)   acantilará [a.kan.ti.laˈɾa]
(nosostros-as)   acantilaremos [a.kan.ti.laˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   acantilaréis [a.kan.ti.laˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilarán [a.kan.ti.laˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré acantilado [a.ˈβɾe a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   habrás acantilado [a.ˈβɾas a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá acantilado [a.ˈβɾa a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   habremos acantilado [a.ˈβɾe.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis acantilado [a.ˈβɾejs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán acantilado [a.ˈβɾan a.kan.tiˈla.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   acantilaría [a.kan.ti.laˈɾi.a]
(tú/vos)   acantilarías [a.kan.ti.laˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   acantilaría [a.kan.ti.laˈɾi.a]
(nosostros-as)   acantilaríamos [a.kan.ti.laˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   acantilaríais [a.kan.ti.laˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilarían [a.kan.ti.laˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría acantilado [a.ˈβɾi.a a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   habrías acantilado [a.ˈβɾi.as a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría acantilado [a.ˈβɾi.a a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   habríamos acantilado [a.ˈβɾi.a.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais acantilado [a.ˈβɾi.ajs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían acantilado [a.ˈβɾi.an a.kan.tiˈla.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   acantile [a.kan.ˈti.le]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  acantiles
 acantilés		 [a.kan.ˈti.les]
[a.kan.tiˈles]
(él/ella/Ud.)   acantile [a.kan.ˈti.le]
(nosostros-as)   acantilemos [a.kan.tiˈle.mos]
(vosostros-as/os)   acantiléis [a.kan.tiˈlei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilen [a.kan.ˈti.len]
Passé composé
(yo)   haya acantilado [ˈa.ja a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas acantilado
 hayás acantilado		 [ˈa.jas a.kan.tiˈla.ðo]
[a.ˈjas a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya acantilado [ˈa.ja a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hayamos acantilado [a.ˈja.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis acantilado [a.ˈjajs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan acantilado [ˈa.jan a.kan.tiˈla.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   acantilara [a.kan.tiˈla.ɾa]
(tú/vos)   acantilaras [a.kan.tiˈla.ɾas]
(él/ella/Ud.)   acantilara [a.kan.tiˈla.ɾa]
(nosostros-as)   acantiláramos [a.kan.tiˈla.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   acantilarais [a.kan.tiˈla.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilaran [a.kan.tiˈla.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera acantilado [u.ˈβje.ɾa a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   hubieras acantilado [u.ˈβje.ɾas a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera acantilado [u.ˈβje.ɾa a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos acantilado [u.ˈβje.ɾa.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais acantilado [u.ˈβje.ɾajs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran acantilado [u.ˈβje.ɾan a.kan.tiˈla.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   acantilase [a.kan.tiˈla.se]
(tú/vos)   acantilases [a.kan.tiˈla.ses]
(él/ella/Ud.)   acantilase [a.kan.tiˈla.se]
(nosostros-as)   acantilásemos [a.kan.tiˈla.se.mos]
(vosostros-as/os)   acantilaseis [a.kan.tiˈla.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilasen [a.kan.tiˈla.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese acantilado [u.ˈβje.se a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   hubieses acantilado [u.ˈβje.ses a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese acantilado [u.ˈβje.se a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos acantilado [u.ˈβje.se.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis acantilado [u.ˈβje.sejs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen acantilado [u.ˈβje.sen a.kan.tiˈla.ðo]
Futur
(yo)   acantilare [a.kan.tiˈla.ɾe]
(tú/vos)   acantilares [a.kan.tiˈla.ɾes]
(él/ella/Ud.)   acantilare [a.kan.tiˈla.ɾe]
(nosostros-as)   acantiláremos [a.kan.tiˈla.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   acantilareis [a.kan.tiˈla.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acantilaren [a.kan.tiˈla.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere acantilado [u.ˈβje.ɾe a.kan.tiˈla.ðo]
(tú/vos)   hubieres acantilado [u.ˈβje.ɾes a.kan.tiˈla.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere acantilado [u.ˈβje.ɾe a.kan.tiˈla.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos acantilado [u.ˈβje.ɾe.mos a.kan.tiˈla.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis acantilado [u.ˈβje.ɾejs a.kan.tiˈla.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren acantilado [u.ˈβje.ɾen a.kan.tiˈla.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  acantila
 acantilá		 [a.kanˈti.la]
[a.kan.tiˈla]
(usted)   acantile [a.kanˈti.le]
(nosostros-as)   acantilemos [a.kan.tiˈle.mos]
(vosostros-as)   acantilad [a.kan.tiˈlað]
(ustedes)   acantilen [a.kanˈti.len]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.