< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/aceptar

Conjugaison en espagnol
aceptar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

aceptar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   acepto [Prononciation ?]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 aceptas
 aceptás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   acepta [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he aceptado [e]
(tú/vos)   has aceptado [as]
(él/ella/Ud.)   ha aceptado [a]
(nosotros-as)   hemos aceptado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os)   habéis aceptado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.)   han aceptado [an]
Imparfait
(yo)   aceptaba [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había aceptado [a.ˈβi.a]
(tú/vos)   habías aceptado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.)   había aceptado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos aceptado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os)   habíais aceptado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.)   habían aceptado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   acepté [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube aceptado [ˈu.βe]
(tú/vos)   hubiste aceptado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.)   hubo aceptado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos aceptado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os)   hubisteis aceptado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.)   hubieron aceptado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   aceptaré [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré aceptado [a.ˈβɾe]
(tú/vos)   habrás aceptado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.)   habrá aceptado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos aceptado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os)   habréis aceptado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.)   habrán aceptado [a.ˈβɾan]

Conditionnel

Présent
(yo)   aceptaría [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría aceptado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos)   habrías aceptado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.)   habría aceptado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos aceptado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os)   habríais aceptado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.)   habrían aceptado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   acepte [Prononciation ?]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 aceptes
 aceptés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   acepte [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   acepten [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya aceptado [ˈa.ja]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas aceptado
 hayás aceptado
[ˈa.jas]
[a.ˈjas]
(él/ella/Ud.)   haya aceptado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos aceptado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os)   hayáis aceptado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.)   hayan aceptado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   aceptara [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera aceptado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos)   hubieras aceptado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.)   hubiera aceptado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos aceptado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os)   hubierais aceptado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.)   hubieran aceptado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   aceptase [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese aceptado [u.ˈβje.se]
(tú/vos)   hubieses aceptado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.)   hubiese aceptado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos aceptado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os)   hubieseis aceptado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen aceptado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   aceptare [Prononciation ?]
(tú/vos)   aceptares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   aceptare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   aceptareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   aceptaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere aceptado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos)   hubieres aceptado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.)   hubiere aceptado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos aceptado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os)   hubiereis aceptado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.)   hubieren aceptado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 acepta
 aceptá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   acepte [Prononciation ?]
(nosostros-as)   aceptemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   aceptad [Prononciation ?]
(ustedes)   acepten [Prononciation ?]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.