< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/acriminar

Conjugaison en espagnol
acriminar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

acriminar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   acrimino [a.kɾiˈmi.no]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  acriminas
 acriminás		 [a.kɾiˈmi.nas]
[a.kɾi.miˈnas]
(él/ella/Ud.)   acrimina [a.kɾiˈmi.na]
(nosostros-as)   acriminamos [a.kɾi.miˈna.mos]
(vosostros-as/os)   acrimináis [a.kɾi.miˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminan [a.kɾiˈmi.nan]
Passé composé
(yo)   he acriminado [e a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   has acriminado [as a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha acriminado [a a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos acriminado [ˈe.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis acriminado [a.ˈβejs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han acriminado [an a.kɾi.miˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   acriminaba [a.kɾi.miˈna.βa]
(tú/vos)   acriminabas [a.kɾi.miˈna.βas]
(él/ella/Ud.)   acriminaba [a.kɾi.miˈna.βa]
(nosostros-as)   acriminábamos [a.kɾi.miˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)   acriminabais [a.kɾi.miˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminaban [a.kɾi.miˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había acriminado [a.ˈβi.a a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   habías acriminado [a.ˈβi.as a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   había acriminado [a.ˈβi.a a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos acriminado [a.ˈβi.a.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais acriminado [a.ˈβi.ajs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían acriminado [a.ˈβi.an a.kɾi.miˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   acriminé [a.kɾi.miˈne]
(tú/vos)   acriminaste [a.kɾi.miˈnas.te]
(él/ella/Ud.)   acriminó [a.kɾi.miˈno]
(nosostros-as)   acriminamos [a.kɾi.miˈna.mos]
(vosostros-as/os)   acriminasteis [a.kɾi.miˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminaron [a.kɾi.miˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube acriminado [ˈu.βe a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   hubiste acriminado [u.ˈβi.ste a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo acriminado [ˈu.βo a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos acriminado [u.ˈβi.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis acriminado [u.ˈβi.stejs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron acriminado [u.ˈβje.ɾon a.kɾi.miˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   acriminaré [a.kɾi.mi.naˈɾe]
(tú/vos)   acriminarás [a.kɾi.mi.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)   acriminará [a.kɾi.mi.naˈɾa]
(nosostros-as)   acriminaremos [a.kɾi.mi.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   acriminaréis [a.kɾi.mi.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminarán [a.kɾi.mi.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré acriminado [a.ˈβɾe a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   habrás acriminado [a.ˈβɾas a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá acriminado [a.ˈβɾa a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos acriminado [a.ˈβɾe.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis acriminado [a.ˈβɾejs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán acriminado [a.ˈβɾan a.kɾi.miˈna.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   acriminaría [a.kɾi.mi.naˈɾi.a]
(tú/vos)   acriminarías [a.kɾi.mi.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   acriminaría [a.kɾi.mi.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   acriminaríamos [a.kɾi.mi.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   acriminaríais [a.kɾi.mi.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminarían [a.kɾi.mi.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría acriminado [a.ˈβɾi.a a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   habrías acriminado [a.ˈβɾi.as a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría acriminado [a.ˈβɾi.a a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos acriminado [a.ˈβɾi.a.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais acriminado [a.ˈβɾi.ajs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían acriminado [a.ˈβɾi.an a.kɾi.miˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   acrimine [a.kɾi.ˈmi.ne]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  acrimines
 acriminés		 [a.kɾi.ˈmi.nes]
[a.kɾi.miˈnes]
(él/ella/Ud.)   acrimine [a.kɾi.ˈmi.ne]
(nosostros-as)   acriminemos [a.kɾi.miˈne.mos]
(vosostros-as/os)   acriminéis [a.kɾi.miˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminen [a.kɾi.ˈmi.nen]
Passé composé
(yo)   haya acriminado [ˈa.ja a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas acriminado
 hayás acriminado		 [ˈa.jas a.kɾi.miˈna.ðo]
[a.ˈjas a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya acriminado [ˈa.ja a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos acriminado [a.ˈja.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis acriminado [a.ˈjajs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan acriminado [ˈa.jan a.kɾi.miˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   acriminara [a.kɾi.miˈna.ɾa]
(tú/vos)   acriminaras [a.kɾi.miˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)   acriminara [a.kɾi.miˈna.ɾa]
(nosostros-as)   acrimináramos [a.kɾi.miˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   acriminarais [a.kɾi.miˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminaran [a.kɾi.miˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera acriminado [u.ˈβje.ɾa a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieras acriminado [u.ˈβje.ɾas a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera acriminado [u.ˈβje.ɾa a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos acriminado [u.ˈβje.ɾa.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais acriminado [u.ˈβje.ɾajs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran acriminado [u.ˈβje.ɾan a.kɾi.miˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   acriminase [a.kɾi.miˈna.se]
(tú/vos)   acriminases [a.kɾi.miˈna.ses]
(él/ella/Ud.)   acriminase [a.kɾi.miˈna.se]
(nosostros-as)   acriminásemos [a.kɾi.miˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)   acriminaseis [a.kɾi.miˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminasen [a.kɾi.miˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese acriminado [u.ˈβje.se a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieses acriminado [u.ˈβje.ses a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese acriminado [u.ˈβje.se a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos acriminado [u.ˈβje.se.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis acriminado [u.ˈβje.sejs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen acriminado [u.ˈβje.sen a.kɾi.miˈna.ðo]
Futur
(yo)   acriminare [a.kɾi.miˈna.ɾe]
(tú/vos)   acriminares [a.kɾi.miˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)   acriminare [a.kɾi.miˈna.ɾe]
(nosostros-as)   acrimináremos [a.kɾi.miˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   acriminareis [a.kɾi.miˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   acriminaren [a.kɾi.miˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere acriminado [u.ˈβje.ɾe a.kɾi.miˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieres acriminado [u.ˈβje.ɾes a.kɾi.miˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere acriminado [u.ˈβje.ɾe a.kɾi.miˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos acriminado [u.ˈβje.ɾe.mos a.kɾi.miˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis acriminado [u.ˈβje.ɾejs a.kɾi.miˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren acriminado [u.ˈβje.ɾen a.kɾi.miˈna.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  acrimina
 acriminá		 [a.kɾiˈmi.na]
[a.kɾi.miˈna]
(usted)   acrimine [a.kɾiˈmi.ne]
(nosostros-as)   acriminemos [a.kɾi.miˈne.mos]
(vosostros-as)   acriminad [a.kɾi.miˈnað]
(ustedes)   acriminen [a.kɾiˈmi.nen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.