< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/adestrar

adestrar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
adestrar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   adiesto [aˈðjes.tɾo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  adiestas
 adestrás		 [aˈðjes.tɾas]
[a.ðesˈtɾas]
(él/ella/Ud.)   adiesta [aˈðjes.tɾa]
(nosostros-as)   adestramos [a.ðesˈtɾa.mos]
(vosostros-as/os)   adestráis [a.ðesˈtɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   adiestan [aˈðjes.tɾan]
Passé composé
(yo)   he adestrado [e a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   has adestrado [as a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha adestrado [a a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hemos adestrado [ˈe.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis adestrado [a.ˈβejs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han adestrado [an a.ðesˈtɾa.ðo]
Imparfait
(yo)   adestraba [a.ðesˈtɾa.βa]
(tú/vos)   adestrabas [a.ðesˈtɾa.βas]
(él/ella/Ud.)   adestraba [a.ðesˈtɾa.βa]
(nosostros-as)   adestrábamos [a.ðesˈtɾa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   adestrabais [a.ðesˈtɾa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestraban [a.ðesˈtɾa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había adestrado [a.ˈβi.a a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   habías adestrado [a.ˈβi.as a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había adestrado [a.ˈβi.a a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos adestrado [a.ˈβi.a.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais adestrado [a.ˈβi.ajs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían adestrado [a.ˈβi.an a.ðesˈtɾa.ðo]
Passé simple
(yo)   adestré [a.ðesˈtɾe]
(tú/vos)   adestraste [a.ðesˈtɾas.te]
(él/ella/Ud.)   adestró [a.ðesˈtɾo]
(nosostros-as)   adestramos [a.ðesˈtɾa.mos]
(vosostros-as/os)   adestrasteis [a.ðesˈtɾas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestraron [a.ðesˈtɾa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube adestrado [ˈu.βe a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   hubiste adestrado [u.ˈβi.ste a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo adestrado [ˈu.βo a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos adestrado [u.ˈβi.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis adestrado [u.ˈβi.stejs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron adestrado [u.ˈβje.ɾon a.ðesˈtɾa.ðo]
Futur simple
(yo)   adestraré [a.ðes.tɾaˈɾe]
(tú/vos)   adestrarás [a.ðes.tɾaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   adestrará [a.ðes.tɾaˈɾa]
(nosostros-as)   adestraremos [a.ðes.tɾaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   adestraréis [a.ðes.tɾaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestrarán [a.ðes.tɾaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré adestrado [a.ˈβɾe a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   habrás adestrado [a.ˈβɾas a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá adestrado [a.ˈβɾa a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   habremos adestrado [a.ˈβɾe.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis adestrado [a.ˈβɾejs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán adestrado [a.ˈβɾan a.ðesˈtɾa.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   adestraría [a.ðes.tɾaˈɾi.a]
(tú/vos)   adestrarías [a.ðes.tɾaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   adestraría [a.ðes.tɾaˈɾi.a]
(nosostros-as)   adestraríamos [a.ðes.tɾaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   adestraríais [a.ðes.tɾaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestrarían [a.ðes.tɾaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría adestrado [a.ˈβɾi.a a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   habrías adestrado [a.ˈβɾi.as a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría adestrado [a.ˈβɾi.a a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos adestrado [a.ˈβɾi.a.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais adestrado [a.ˈβɾi.ajs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían adestrado [a.ˈβɾi.an a.ðesˈtɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   adieste [a.ˈðjes.tɾe]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  adiestes
 adestrés		 [a.ˈðjes.tɾes]
[a.ðesˈtɾes]
(él/ella/Ud.)   adieste [a.ˈðjes.tɾe]
(nosostros-as)   adestremos [a.ðesˈtɾe.mos]
(vosostros-as/os)   adestréis [a.ðesˈtɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   adiesten [a.ˈðjes.tɾen]
Passé composé
(yo)   haya adestrado [ˈa.ja a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas adestrado
 hayás adestrado		 [ˈa.jas a.ðesˈtɾa.ðo]
[a.ˈjas a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya adestrado [ˈa.ja a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos adestrado [a.ˈja.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis adestrado [a.ˈjajs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan adestrado [ˈa.jan a.ðesˈtɾa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   adestrara [a.ðesˈtɾa.ɾa]
(tú/vos)   adestraras [a.ðesˈtɾa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   adestrara [a.ðesˈtɾa.ɾa]
(nosostros-as)   adestráramos [a.ðesˈtɾa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   adestrarais [a.ðesˈtɾa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestraran [a.ðesˈtɾa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera adestrado [u.ˈβje.ɾa a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieras adestrado [u.ˈβje.ɾas a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera adestrado [u.ˈβje.ɾa a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos adestrado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais adestrado [u.ˈβje.ɾajs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran adestrado [u.ˈβje.ɾan a.ðesˈtɾa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   adestrase [a.ðesˈtɾa.se]
(tú/vos)   adestrases [a.ðesˈtɾa.ses]
(él/ella/Ud.)   adestrase [a.ðesˈtɾa.se]
(nosostros-as)   adestrásemos [a.ðesˈtɾa.se.mos]
(vosostros-as/os)   adestraseis [a.ðesˈtɾa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestrasen [a.ðesˈtɾa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese adestrado [u.ˈβje.se a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieses adestrado [u.ˈβje.ses a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese adestrado [u.ˈβje.se a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos adestrado [u.ˈβje.se.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis adestrado [u.ˈβje.sejs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen adestrado [u.ˈβje.sen a.ðesˈtɾa.ðo]
Futur
(yo)   adestrare [a.ðesˈtɾa.ɾe]
(tú/vos)   adestrares [a.ðesˈtɾa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   adestrare [a.ðesˈtɾa.ɾe]
(nosostros-as)   adestráremos [a.ðesˈtɾa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   adestrareis [a.ðesˈtɾa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   adestraren [a.ðesˈtɾa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere adestrado [u.ˈβje.ɾe a.ðesˈtɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieres adestrado [u.ˈβje.ɾes a.ðesˈtɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere adestrado [u.ˈβje.ɾe a.ðesˈtɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos adestrado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ðesˈtɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis adestrado [u.ˈβje.ɾejs a.ðesˈtɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren adestrado [u.ˈβje.ɾen a.ðesˈtɾa.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  adiesta
 adestrá		 [aˈðjes.tɾa]
[a.ðesˈtɾa]
(usted)   adieste [aˈðjes.tɾe]
(nosostros-as)   adestremos [a.ðesˈtɾe.mos]
(vosostros-as)   adestrad [a.ðesˈtɾað]
(ustedes)   adiesten [aˈðjes.tɾen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.