< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/afrontar

afrontar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
afrontar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   afronto [aˈfɾon.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  afrontas
 afrontás		 [aˈfɾon.tas]
[a.fɾonˈtas]
(él/ella/Ud.)   afronta [aˈfɾon.ta]
(nosostros-as)   afrontamos [a.fɾonˈta.mos]
(vosostros-as/os)   afrontáis [a.fɾonˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontan [aˈfɾon.tan]
Passé composé
(yo)   he afrontado [e a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   has afrontado [as a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha afrontado [a a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos afrontado [ˈe.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis afrontado [a.ˈβejs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han afrontado [an a.fɾonˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   afrontaba [a.fɾonˈta.βa]
(tú/vos)   afrontabas [a.fɾonˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   afrontaba [a.fɾonˈta.βa]
(nosostros-as)   afrontábamos [a.fɾonˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   afrontabais [a.fɾonˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontaban [a.fɾonˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había afrontado [a.ˈβi.a a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   habías afrontado [a.ˈβi.as a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había afrontado [a.ˈβi.a a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos afrontado [a.ˈβi.a.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais afrontado [a.ˈβi.ajs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían afrontado [a.ˈβi.an a.fɾonˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   afronté [a.fɾonˈte]
(tú/vos)   afrontaste [a.fɾonˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   afrontó [a.fɾonˈto]
(nosostros-as)   afrontamos [a.fɾonˈta.mos]
(vosostros-as/os)   afrontasteis [a.fɾonˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontaron [a.fɾonˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube afrontado [ˈu.βe a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste afrontado [u.ˈβi.ste a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo afrontado [ˈu.βo a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos afrontado [u.ˈβi.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis afrontado [u.ˈβi.stejs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron afrontado [u.ˈβje.ɾon a.fɾonˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   afrontaré [a.fɾon.taˈɾe]
(tú/vos)   afrontarás [a.fɾon.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   afrontará [a.fɾon.taˈɾa]
(nosostros-as)   afrontaremos [a.fɾon.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   afrontaréis [a.fɾon.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontarán [a.fɾon.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré afrontado [a.ˈβɾe a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás afrontado [a.ˈβɾas a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá afrontado [a.ˈβɾa a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos afrontado [a.ˈβɾe.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis afrontado [a.ˈβɾejs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán afrontado [a.ˈβɾan a.fɾonˈta.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   afrontaría [a.fɾon.taˈɾi.a]
(tú/vos)   afrontarías [a.fɾon.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   afrontaría [a.fɾon.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   afrontaríamos [a.fɾon.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   afrontaríais [a.fɾon.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontarían [a.fɾon.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría afrontado [a.ˈβɾi.a a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías afrontado [a.ˈβɾi.as a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría afrontado [a.ˈβɾi.a a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos afrontado [a.ˈβɾi.a.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais afrontado [a.ˈβɾi.ajs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían afrontado [a.ˈβɾi.an a.fɾonˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   afronte [a.ˈfɾon.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  afrontes
 afrontés		 [a.ˈfɾon.tes]
[a.fɾonˈtes]
(él/ella/Ud.)   afronte [a.ˈfɾon.te]
(nosostros-as)   afrontemos [a.fɾonˈte.mos]
(vosostros-as/os)   afrontéis [a.fɾonˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   afronten [a.ˈfɾon.ten]
Passé composé
(yo)   haya afrontado [ˈa.ja a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas afrontado
 hayás afrontado		 [ˈa.jas a.fɾonˈta.ðo]
[a.ˈjas a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya afrontado [ˈa.ja a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos afrontado [a.ˈja.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis afrontado [a.ˈjajs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan afrontado [ˈa.jan a.fɾonˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   afrontara [a.fɾonˈta.ɾa]
(tú/vos)   afrontaras [a.fɾonˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   afrontara [a.fɾonˈta.ɾa]
(nosostros-as)   afrontáramos [a.fɾonˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   afrontarais [a.fɾonˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontaran [a.fɾonˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera afrontado [u.ˈβje.ɾa a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras afrontado [u.ˈβje.ɾas a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera afrontado [u.ˈβje.ɾa a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos afrontado [u.ˈβje.ɾa.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais afrontado [u.ˈβje.ɾajs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran afrontado [u.ˈβje.ɾan a.fɾonˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   afrontase [a.fɾonˈta.se]
(tú/vos)   afrontases [a.fɾonˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   afrontase [a.fɾonˈta.se]
(nosostros-as)   afrontásemos [a.fɾonˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   afrontaseis [a.fɾonˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontasen [a.fɾonˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese afrontado [u.ˈβje.se a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses afrontado [u.ˈβje.ses a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese afrontado [u.ˈβje.se a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos afrontado [u.ˈβje.se.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis afrontado [u.ˈβje.sejs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen afrontado [u.ˈβje.sen a.fɾonˈta.ðo]
Futur
(yo)   afrontare [a.fɾonˈta.ɾe]
(tú/vos)   afrontares [a.fɾonˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   afrontare [a.fɾonˈta.ɾe]
(nosostros-as)   afrontáremos [a.fɾonˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   afrontareis [a.fɾonˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   afrontaren [a.fɾonˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere afrontado [u.ˈβje.ɾe a.fɾonˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres afrontado [u.ˈβje.ɾes a.fɾonˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere afrontado [u.ˈβje.ɾe a.fɾonˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos afrontado [u.ˈβje.ɾe.mos a.fɾonˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis afrontado [u.ˈβje.ɾejs a.fɾonˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren afrontado [u.ˈβje.ɾen a.fɾonˈta.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  afronta
 afrontá		 [aˈfɾon.ta]
[a.fɾonˈta]
(usted)   afronte [aˈfɾon.te]
(nosostros-as)   afrontemos [a.fɾonˈte.mos]
(vosostros-as)   afrontad [a.fɾonˈtað]
(ustedes)   afronten [aˈfɾon.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.