< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/ansiar

Conjugaison en espagnol
ansiar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1-iar}}

ansiar, verbe espagnol régulier du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   ansío [ˈansi.o]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  ansías
 ansiás		 [ˈansi.as]
[ˈan.sjas]
(él/ella/Ud.)   ansía [ˈansi.a]
(nosostros-as)   ansiamos [ˈansja.mos]
(vosostros-as/os)   ansiáis [anˈsjai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansían [ˈansi.an]
Passé composé
(yo)   he ansiado [e anˈsja.ðo]
(tú/vos)   has ansiado [as anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha ansiado [a anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hemos ansiado [ˈe.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis ansiado [a.ˈβejs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han ansiado [an anˈsja.ðo]
Imparfait
(yo)   ansiaba [anˈsja.βa]
(tú/vos)   ansiabas [anˈsja.βas]
(él/ella/Ud.)   ansiaba [anˈsja.βa]
(nosostros-as)   ansiábamos [anˈsja.βa.mos]
(vosostros-as/os)   ansiabais [anˈsja.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiaban [anˈsja.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había ansiado [a.ˈβi.a anˈsja.ðo]
(tú/vos)   habías ansiado [a.ˈβi.as anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   había ansiado [a.ˈβi.a anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   habíamos ansiado [a.ˈβi.a.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais ansiado [a.ˈβi.ajs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían ansiado [a.ˈβi.an anˈsja.ðo]
Passé simple
(yo)   ansié [anˈsje]
(tú/vos)   ansiaste [anˈsjas.te]
(él/ella/Ud.)   ansió [an.siˈo]
(nosostros-as)   ansiamos [anˈsja.mos]
(vosostros-as/os)   ansiasteis [anˈsjas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiaron [anˈsja.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube ansiado [ˈu.βe anˈsja.ðo]
(tú/vos)   hubiste ansiado [u.ˈβi.ste anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo ansiado [ˈu.βo anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hubimos ansiado [u.ˈβi.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis ansiado [u.ˈβi.stejs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron ansiado [u.ˈβje.ɾon anˈsja.ðo]
Futur simple
(yo)   ansiaré [an.sjaˈɾe]
(tú/vos)   ansiarás [an.sjaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   ansiará [an.sjaˈɾa]
(nosostros-as)   ansiaremos [an.sjaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   ansiaréis [an.sjaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiarán [an.sjaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré ansiado [a.ˈβɾe anˈsja.ðo]
(tú/vos)   habrás ansiado [a.ˈβɾas anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá ansiado [a.ˈβɾa anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   habremos ansiado [a.ˈβɾe.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis ansiado [a.ˈβɾejs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán ansiado [a.ˈβɾan anˈsja.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   ansiaría [an.sjaˈɾi.a]
(tú/vos)   ansiarías [an.sjaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   ansiaría [an.sjaˈɾi.a]
(nosostros-as)   ansiaríamos [an.sjaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   ansiaríais [an.sjaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiarían [an.sjaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría ansiado [a.ˈβɾi.a anˈsja.ðo]
(tú/vos)   habrías ansiado [a.ˈβɾi.as anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría ansiado [a.ˈβɾi.a anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   habríamos ansiado [a.ˈβɾi.a.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais ansiado [a.ˈβɾi.ajs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían ansiado [a.ˈβɾi.an anˈsja.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   ansíe [anˈsi.e]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  ansíes
 ansiés		 [anˈsi.es]
[anˈsjes]
(él/ella/Ud.)   ansíe [anˈsi.e]
(nosostros-as)   ansiemos [anˈsje.mos]
(vosostros-as/os)   ansiéis [an.siˈei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansíen [anˈsi.en]
Passé composé
(yo)   haya ansiado [ˈa.ja anˈsja.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas ansiado
 hayás ansiado		 [ˈa.jas anˈsja.ðo]
[a.ˈjas anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya ansiado [ˈa.ja anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hayamos ansiado [a.ˈja.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis ansiado [a.ˈjajs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan ansiado [ˈa.jan anˈsja.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   ansiara [anˈsja.ɾa]
(tú/vos)   ansiaras [anˈsja.ɾas]
(él/ella/Ud.)   ansiara [anˈsja.ɾa]
(nosostros-as)   ansiáramos [anˈsja.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   ansiarais [anˈsja.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiaran [anˈsja.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera ansiado [u.ˈβje.ɾa anˈsja.ðo]
(tú/vos)   hubieras ansiado [u.ˈβje.ɾas anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera ansiado [u.ˈβje.ɾa anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos ansiado [u.ˈβje.ɾa.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais ansiado [u.ˈβje.ɾajs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran ansiado [u.ˈβje.ɾan anˈsja.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   ansiase [anˈsja.se]
(tú/vos)   ansiases [anˈsja.ses]
(él/ella/Ud.)   ansiase [anˈsja.se]
(nosostros-as)   ansiásemos [anˈsja.se.mos]
(vosostros-as/os)   ansiaseis [anˈsja.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiasen [anˈsja.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese ansiado [u.ˈβje.se anˈsja.ðo]
(tú/vos)   hubieses ansiado [u.ˈβje.ses anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese ansiado [u.ˈβje.se anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos ansiado [u.ˈβje.se.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis ansiado [u.ˈβje.sejs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen ansiado [u.ˈβje.sen anˈsja.ðo]
Futur
(yo)   ansiare [anˈsja.ɾe]
(tú/vos)   ansiares [anˈsja.ɾes]
(él/ella/Ud.)   ansiare [anˈsja.ɾe]
(nosostros-as)   ansiáremos [anˈsja.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   ansiareis [anˈsja.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ansiaren [anˈsja.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere ansiado [u.ˈβje.ɾe anˈsja.ðo]
(tú/vos)   hubieres ansiado [u.ˈβje.ɾes anˈsja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere ansiado [u.ˈβje.ɾe anˈsja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos ansiado [u.ˈβje.ɾe.mos anˈsja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis ansiado [u.ˈβje.ɾejs anˈsja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren ansiado [u.ˈβje.ɾen anˈsja.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  ansía
 ansia		 [anˈsi.a]
[an.sja]
(usted)   ansíe [anˈsi.e]
(nosostros-as)   ansiemos [anˈsje.mos]
(vosostros-as)   ansiad [anˈsjad]
(ustedes)   ansíen [anˈsi.en]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.