< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/apresurar

apresurar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
apresurar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   apresuro [a.pɾeˈsu.ɾo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  apresuras
 apresurás		 [a.pɾeˈsu.ɾas]
[a.pɾe.suˈɾas]
(él/ella/Ud.)   apresura [a.pɾeˈsu.ɾa]
(nosostros-as)   apresuramos [a.pɾe.suˈɾa.mos]
(vosostros-as/os)   apresuráis [a.pɾe.suˈɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuran [a.pɾeˈsu.ɾan]
Passé composé
(yo)   he apresurado [e a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   has apresurado [as a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha apresurado [a a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hemos apresurado [ˈe.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis apresurado [a.ˈβejs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han apresurado [an a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Imparfait
(yo)   apresuraba [a.pɾe.suˈɾa.βa]
(tú/vos)   apresurabas [a.pɾe.suˈɾa.βas]
(él/ella/Ud.)   apresuraba [a.pɾe.suˈɾa.βa]
(nosostros-as)   apresurábamos [a.pɾe.suˈɾa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   apresurabais [a.pɾe.suˈɾa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuraban [a.pɾe.suˈɾa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había apresurado [a.ˈβi.a a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habías apresurado [a.ˈβi.as a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había apresurado [a.ˈβi.a a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos apresurado [a.ˈβi.a.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais apresurado [a.ˈβi.ajs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían apresurado [a.ˈβi.an a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Passé simple
(yo)   apresuré [a.pɾe.suˈɾe]
(tú/vos)   apresuraste [a.pɾe.suˈɾas.te]
(él/ella/Ud.)   apresuró [a.pɾe.suˈɾo]
(nosostros-as)   apresuramos [a.pɾe.suˈɾa.mos]
(vosostros-as/os)   apresurasteis [a.pɾe.suˈɾas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuraron [a.pɾe.suˈɾa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube apresurado [ˈu.βe a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubiste apresurado [u.ˈβi.ste a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo apresurado [ˈu.βo a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos apresurado [u.ˈβi.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis apresurado [u.ˈβi.stejs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron apresurado [u.ˈβje.ɾon a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Futur simple
(yo)   apresuraré [a.pɾe.su.ɾaˈɾe]
(tú/vos)   apresurarás [a.pɾe.su.ɾaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   apresurará [a.pɾe.su.ɾaˈɾa]
(nosostros-as)   apresuraremos [a.pɾe.su.ɾaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   apresuraréis [a.pɾe.su.ɾaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresurarán [a.pɾe.su.ɾaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré apresurado [a.ˈβɾe a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habrás apresurado [a.ˈβɾas a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá apresurado [a.ˈβɾa a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habremos apresurado [a.ˈβɾe.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis apresurado [a.ˈβɾejs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán apresurado [a.ˈβɾan a.pɾe.suˈɾa.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   apresuraría [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.a]
(tú/vos)   apresurarías [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   apresuraría [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.a]
(nosostros-as)   apresuraríamos [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   apresuraríais [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresurarían [a.pɾe.su.ɾaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría apresurado [a.ˈβɾi.a a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   habrías apresurado [a.ˈβɾi.as a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría apresurado [a.ˈβɾi.a a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos apresurado [a.ˈβɾi.a.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais apresurado [a.ˈβɾi.ajs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían apresurado [a.ˈβɾi.an a.pɾe.suˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   apresure [a.pɾe.ˈsu.ɾe]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  apresures
 apresurés		 [a.pɾe.ˈsu.ɾes]
[a.pɾe.suˈɾes]
(él/ella/Ud.)   apresure [a.pɾe.ˈsu.ɾe]
(nosostros-as)   apresuremos [a.pɾe.suˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   apresuréis [a.pɾe.suˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuren [a.pɾe.ˈsu.ɾen]
Passé composé
(yo)   haya apresurado [ˈa.ja a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas apresurado
 hayás apresurado		 [ˈa.jas a.pɾe.suˈɾa.ðo]
[a.ˈjas a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya apresurado [ˈa.ja a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos apresurado [a.ˈja.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis apresurado [a.ˈjajs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan apresurado [ˈa.jan a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   apresurara [a.pɾe.suˈɾa.ɾa]
(tú/vos)   apresuraras [a.pɾe.suˈɾa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   apresurara [a.pɾe.suˈɾa.ɾa]
(nosostros-as)   apresuráramos [a.pɾe.suˈɾa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   apresurarais [a.pɾe.suˈɾa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuraran [a.pɾe.suˈɾa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera apresurado [u.ˈβje.ɾa a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieras apresurado [u.ˈβje.ɾas a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera apresurado [u.ˈβje.ɾa a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos apresurado [u.ˈβje.ɾa.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais apresurado [u.ˈβje.ɾajs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran apresurado [u.ˈβje.ɾan a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   apresurase [a.pɾe.suˈɾa.se]
(tú/vos)   apresurases [a.pɾe.suˈɾa.ses]
(él/ella/Ud.)   apresurase [a.pɾe.suˈɾa.se]
(nosostros-as)   apresurásemos [a.pɾe.suˈɾa.se.mos]
(vosostros-as/os)   apresuraseis [a.pɾe.suˈɾa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresurasen [a.pɾe.suˈɾa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese apresurado [u.ˈβje.se a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieses apresurado [u.ˈβje.ses a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese apresurado [u.ˈβje.se a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos apresurado [u.ˈβje.se.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis apresurado [u.ˈβje.sejs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen apresurado [u.ˈβje.sen a.pɾe.suˈɾa.ðo]
Futur
(yo)   apresurare [a.pɾe.suˈɾa.ɾe]
(tú/vos)   apresurares [a.pɾe.suˈɾa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   apresurare [a.pɾe.suˈɾa.ɾe]
(nosostros-as)   apresuráremos [a.pɾe.suˈɾa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   apresurareis [a.pɾe.suˈɾa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apresuraren [a.pɾe.suˈɾa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere apresurado [u.ˈβje.ɾe a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(tú/vos)   hubieres apresurado [u.ˈβje.ɾes a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere apresurado [u.ˈβje.ɾe a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos apresurado [u.ˈβje.ɾe.mos a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis apresurado [u.ˈβje.ɾejs a.pɾe.suˈɾa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren apresurado [u.ˈβje.ɾen a.pɾe.suˈɾa.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  apresura
 apresurá		 [a.pɾeˈsu.ɾa]
[a.pɾe.suˈɾa]
(usted)   apresure [a.pɾeˈsu.ɾe]
(nosostros-as)   apresuremos [a.pɾe.suˈɾe.mos]
(vosostros-as)   apresurad [a.pɾe.suˈɾað]
(ustedes)   apresuren [a.pɾeˈsu.ɾen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.