< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/arrendar

arrendar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
arrendar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   arriendo [aˈrjen.do]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  arriendas
 arrendás		 [aˈrjen.das]
[a.renˈdas]
(él/ella/Ud.)   arrienda [aˈrjen.da]
(nosostros-as)   arrendamos [a.renˈda.mos]
(vosostros-as/os)   arrendáis [a.renˈdai̯s]
(ellos-as/Uds.)   arriendan [aˈrjen.dan]
Passé composé
(yo)   he arrendado [e a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   has arrendado [as a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha arrendado [a a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hemos arrendado [ˈe.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis arrendado [a.ˈβejs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han arrendado [an a.renˈda.ðo]
Imparfait
(yo)   arrendaba [a.renˈda.βa]
(tú/vos)   arrendabas [a.renˈda.βas]
(él/ella/Ud.)   arrendaba [a.renˈda.βa]
(nosostros-as)   arrendábamos [a.renˈda.βa.mos]
(vosostros-as/os)   arrendabais [a.renˈda.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendaban [a.renˈda.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había arrendado [a.ˈβi.a a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   habías arrendado [a.ˈβi.as a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   había arrendado [a.ˈβi.a a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   habíamos arrendado [a.ˈβi.a.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais arrendado [a.ˈβi.ajs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían arrendado [a.ˈβi.an a.renˈda.ðo]
Passé simple
(yo)   arrendé [a.renˈde]
(tú/vos)   arrendaste [a.renˈdas.te]
(él/ella/Ud.)   arrendó [a.renˈdo]
(nosostros-as)   arrendamos [a.renˈda.mos]
(vosostros-as/os)   arrendasteis [a.renˈdas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendaron [a.renˈda.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube arrendado [ˈu.βe a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   hubiste arrendado [u.ˈβi.ste a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo arrendado [ˈu.βo a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubimos arrendado [u.ˈβi.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis arrendado [u.ˈβi.stejs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron arrendado [u.ˈβje.ɾon a.renˈda.ðo]
Futur simple
(yo)   arrendaré [a.ren.daˈɾe]
(tú/vos)   arrendarás [a.ren.daˈɾas]
(él/ella/Ud.)   arrendará [a.ren.daˈɾa]
(nosostros-as)   arrendaremos [a.ren.daˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   arrendaréis [a.ren.daˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendarán [a.ren.daˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré arrendado [a.ˈβɾe a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   habrás arrendado [a.ˈβɾas a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá arrendado [a.ˈβɾa a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   habremos arrendado [a.ˈβɾe.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis arrendado [a.ˈβɾejs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán arrendado [a.ˈβɾan a.renˈda.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   arrendaría [a.ren.daˈɾi.a]
(tú/vos)   arrendarías [a.ren.daˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   arrendaría [a.ren.daˈɾi.a]
(nosostros-as)   arrendaríamos [a.ren.daˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   arrendaríais [a.ren.daˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendarían [a.ren.daˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría arrendado [a.ˈβɾi.a a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   habrías arrendado [a.ˈβɾi.as a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría arrendado [a.ˈβɾi.a a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   habríamos arrendado [a.ˈβɾi.a.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais arrendado [a.ˈβɾi.ajs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían arrendado [a.ˈβɾi.an a.renˈda.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   arriende [a.ˈrjen.de]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  arriendes
 arrendés		 [a.ˈrjen.des]
[a.renˈdes]
(él/ella/Ud.)   arriende [a.ˈrjen.de]
(nosostros-as)   arrendemos [a.renˈde.mos]
(vosostros-as/os)   arrendéis [a.renˈdei̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrienden [a.ˈrjen.den]
Passé composé
(yo)   haya arrendado [ˈa.ja a.renˈda.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas arrendado
 hayás arrendado		 [ˈa.jas a.renˈda.ðo]
[a.ˈjas a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya arrendado [ˈa.ja a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hayamos arrendado [a.ˈja.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis arrendado [a.ˈjajs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan arrendado [ˈa.jan a.renˈda.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   arrendara [a.renˈda.ɾa]
(tú/vos)   arrendaras [a.renˈda.ɾas]
(él/ella/Ud.)   arrendara [a.renˈda.ɾa]
(nosostros-as)   arrendáramos [a.renˈda.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   arrendarais [a.renˈda.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendaran [a.renˈda.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera arrendado [u.ˈβje.ɾa a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieras arrendado [u.ˈβje.ɾas a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera arrendado [u.ˈβje.ɾa a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos arrendado [u.ˈβje.ɾa.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais arrendado [u.ˈβje.ɾajs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran arrendado [u.ˈβje.ɾan a.renˈda.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   arrendase [a.renˈda.se]
(tú/vos)   arrendases [a.renˈda.ses]
(él/ella/Ud.)   arrendase [a.renˈda.se]
(nosostros-as)   arrendásemos [a.renˈda.se.mos]
(vosostros-as/os)   arrendaseis [a.renˈda.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendasen [a.renˈda.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese arrendado [u.ˈβje.se a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieses arrendado [u.ˈβje.ses a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese arrendado [u.ˈβje.se a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos arrendado [u.ˈβje.se.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis arrendado [u.ˈβje.sejs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen arrendado [u.ˈβje.sen a.renˈda.ðo]
Futur
(yo)   arrendare [a.renˈda.ɾe]
(tú/vos)   arrendares [a.renˈda.ɾes]
(él/ella/Ud.)   arrendare [a.renˈda.ɾe]
(nosostros-as)   arrendáremos [a.renˈda.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   arrendareis [a.renˈda.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   arrendaren [a.renˈda.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere arrendado [u.ˈβje.ɾe a.renˈda.ðo]
(tú/vos)   hubieres arrendado [u.ˈβje.ɾes a.renˈda.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere arrendado [u.ˈβje.ɾe a.renˈda.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos arrendado [u.ˈβje.ɾe.mos a.renˈda.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis arrendado [u.ˈβje.ɾejs a.renˈda.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren arrendado [u.ˈβje.ɾen a.renˈda.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  arrienda
 arrendá		 [aˈrjen.da]
[a.renˈda]
(usted)   arriende [aˈrjen.de]
(nosostros-as)   arrendemos [a.renˈde.mos]
(vosostros-as)   arrendad [a.renˈdað]
(ustedes)   arrienden [aˈrjen.den]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.