< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/cohechar

cohechar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
cohechar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   cohecho [koˈe.t͡ʃo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  cohechas
 cohechás		 [koˈe.t͡ʃas]
[ko.eˈt͡ʃas]
(él/ella/Ud.)   cohecha [koˈe.t͡ʃa]
(nosostros-as)   cohechamos [ko.eˈt͡ʃa.mos]
(vosostros-as/os)   cohecháis [ko.eˈt͡ʃai̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohechan [koˈe.t͡ʃan]
Passé composé
(yo)   he cohechado [e ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   has cohechado [as ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha cohechado [a ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hemos cohechado [ˈe.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis cohechado [a.ˈβejs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han cohechado [an ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Imparfait
(yo)   cohechaba [ko.eˈt͡ʃa.βa]
(tú/vos)   cohechabas [ko.eˈt͡ʃa.βas]
(él/ella/Ud.)   cohechaba [ko.eˈt͡ʃa.βa]
(nosostros-as)   cohechábamos [ko.eˈt͡ʃa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   cohechabais [ko.eˈt͡ʃa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohechaban [ko.eˈt͡ʃa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había cohechado [a.ˈβi.a ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   habías cohechado [a.ˈβi.as ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había cohechado [a.ˈβi.a ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos cohechado [a.ˈβi.a.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais cohechado [a.ˈβi.ajs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían cohechado [a.ˈβi.an ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Passé simple
(yo)   coheché [ko.eˈt͡ʃe]
(tú/vos)   cohechaste [ko.eˈt͡ʃas.te]
(él/ella/Ud.)   cohechó [ko.eˈt͡ʃo]
(nosostros-as)   cohechamos [ko.eˈt͡ʃa.mos]
(vosostros-as/os)   cohechasteis [ko.eˈt͡ʃas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohecharon [ko.eˈt͡ʃa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube cohechado [ˈu.βe ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   hubiste cohechado [u.ˈβi.ste ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo cohechado [ˈu.βo ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos cohechado [u.ˈβi.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis cohechado [u.ˈβi.stejs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron cohechado [u.ˈβje.ɾon ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Futur simple
(yo)   cohecharé [ko.e.t͡ʃaˈɾe]
(tú/vos)   cohecharás [ko.e.t͡ʃaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   cohechará [ko.e.t͡ʃaˈɾa]
(nosostros-as)   cohecharemos [ko.e.t͡ʃaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   cohecharéis [ko.e.t͡ʃaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohecharán [ko.e.t͡ʃaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré cohechado [a.ˈβɾe ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   habrás cohechado [a.ˈβɾas ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá cohechado [a.ˈβɾa ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   habremos cohechado [a.ˈβɾe.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis cohechado [a.ˈβɾejs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán cohechado [a.ˈβɾan ko.eˈt͡ʃa.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   cohecharía [ko.e.t͡ʃaˈɾi.a]
(tú/vos)   cohecharías [ko.e.t͡ʃaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   cohecharía [ko.e.t͡ʃaˈɾi.a]
(nosostros-as)   cohecharíamos [ko.e.t͡ʃaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   cohecharíais [ko.e.t͡ʃaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohecharían [ko.e.t͡ʃaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría cohechado [a.ˈβɾi.a ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   habrías cohechado [a.ˈβɾi.as ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría cohechado [a.ˈβɾi.a ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos cohechado [a.ˈβɾi.a.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais cohechado [a.ˈβɾi.ajs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían cohechado [a.ˈβɾi.an ko.eˈt͡ʃa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   coheche [ko.ˈe.t͡ʃe]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  coheches
 cohechés		 [ko.ˈe.t͡ʃes]
[ko.eˈt͡ʃes]
(él/ella/Ud.)   coheche [ko.ˈe.t͡ʃe]
(nosostros-as)   cohechemos [ko.eˈt͡ʃe.mos]
(vosostros-as/os)   cohechéis [ko.eˈt͡ʃei̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohechen [ko.ˈe.t͡ʃen]
Passé composé
(yo)   haya cohechado [ˈa.ja ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas cohechado
 hayás cohechado		 [ˈa.jas ko.eˈt͡ʃa.ðo]
[a.ˈjas ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya cohechado [ˈa.ja ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos cohechado [a.ˈja.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis cohechado [a.ˈjajs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan cohechado [ˈa.jan ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   cohechara [ko.eˈt͡ʃa.ɾa]
(tú/vos)   cohecharas [ko.eˈt͡ʃa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   cohechara [ko.eˈt͡ʃa.ɾa]
(nosostros-as)   cohecháramos [ko.eˈt͡ʃa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   cohecharais [ko.eˈt͡ʃa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohecharan [ko.eˈt͡ʃa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera cohechado [u.ˈβje.ɾa ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   hubieras cohechado [u.ˈβje.ɾas ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera cohechado [u.ˈβje.ɾa ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos cohechado [u.ˈβje.ɾa.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais cohechado [u.ˈβje.ɾajs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran cohechado [u.ˈβje.ɾan ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   cohechase [ko.eˈt͡ʃa.se]
(tú/vos)   cohechases [ko.eˈt͡ʃa.ses]
(él/ella/Ud.)   cohechase [ko.eˈt͡ʃa.se]
(nosostros-as)   cohechásemos [ko.eˈt͡ʃa.se.mos]
(vosostros-as/os)   cohechaseis [ko.eˈt͡ʃa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohechasen [ko.eˈt͡ʃa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese cohechado [u.ˈβje.se ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   hubieses cohechado [u.ˈβje.ses ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese cohechado [u.ˈβje.se ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos cohechado [u.ˈβje.se.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis cohechado [u.ˈβje.sejs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen cohechado [u.ˈβje.sen ko.eˈt͡ʃa.ðo]
Futur
(yo)   cohechare [ko.eˈt͡ʃa.ɾe]
(tú/vos)   cohechares [ko.eˈt͡ʃa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   cohechare [ko.eˈt͡ʃa.ɾe]
(nosostros-as)   cohecháremos [ko.eˈt͡ʃa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   cohechareis [ko.eˈt͡ʃa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   cohecharen [ko.eˈt͡ʃa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere cohechado [u.ˈβje.ɾe ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(tú/vos)   hubieres cohechado [u.ˈβje.ɾes ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere cohechado [u.ˈβje.ɾe ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos cohechado [u.ˈβje.ɾe.mos ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis cohechado [u.ˈβje.ɾejs ko.eˈt͡ʃa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren cohechado [u.ˈβje.ɾen ko.eˈt͡ʃa.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  cohecha
 cohechá		 [koˈe.t͡ʃa]
[ko.eˈt͡ʃa]
(usted)   coheche [koˈe.t͡ʃe]
(nosostros-as)   cohechemos [ko.eˈt͡ʃe.mos]
(vosostros-as)   cohechad [ko.eˈt͡ʃað]
(ustedes)   cohechen [koˈe.t͡ʃen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.