< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/concluir

concluir, verbe espagnol du 3e groupe.

Conjugaison en espagnol
concluir
Verbe du 3e groupe,
conjugué comme {{es-conj-3-uir}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   concluyo [koŋˈklu.jo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 concluyes
 concluís
[koŋˈklu.jes]
[koŋ.ˈklwis]
(él/ella/Ud.)   concluye [koŋˈklu.je]
(nosostros-as)   concluimos [koŋ.ˈklwi.mos]
(vosostros-as/os)   concluís [koŋ.ˈklwis]
(ellos-as/Uds.)   concluyen [koŋˈklu.jen]
Passé composé
(yo)   he concluido [e koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   has concluido [as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   ha concluido [a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hemos concluido [ˈe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   habéis concluido [a.ˈβejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   han concluido [an koŋ.kluˈi.do]
Imparfait
(yo)   concluía [koŋ.ˈklwi.a]
(tú/vos)   concluías [koŋ.ˈklwi.as]
(él/ella/Ud.)   concluía [koŋ.ˈklwi.a]
(nosostros-as)   concluíamos [koŋ.ˈklwi.a.mos]
(vosostros-as/os)   concluíais [koŋ.ˈklwi.ais]
(ellos-as/Uds.)   concluían [koŋ.klˈwi.an]
Plus-que-parfait
(yo)   había concluido [a.ˈβi.a koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   habías concluido [a.ˈβi.as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   había concluido [a.ˈβi.a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habíamos concluido [a.ˈβi.a.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   habíais concluido [a.ˈβi.ajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   habían concluido [a.ˈβi.an koŋ.kluˈi.do]
Passé simple
(yo)   concluí [koŋ.ˈklwi]
(tú/vos)   concluiste [koŋ.kluˈis.te]
(él/ella/Ud.)   concluyó [koŋ.klu.ˈjo]
(nosostros-as)   concluimos [koŋ.kluˈi.mos]
(vosostros-as/os)   concluisteis [koŋ.kluˈis.teis]
(ellos-as/Uds.)   concluyeron [koŋ.kluˈje.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube concluido [ˈu.βe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   hubiste concluido [u.ˈβi.ste koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   hubo concluido [ˈu.βo koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubimos concluido [u.ˈβi.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   hubisteis concluido [u.ˈβi.stejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   hubieron concluido [u.ˈβje.ɾon koŋ.kluˈi.do]
Futur simple
(yo)   concluiré [koŋ.klu.iˈɾe]
(tú/vos)   concluirás [koŋ.klu.iˈɾas]
(él/ella/Ud.)   concluirá [koŋ.klu.iˈɾa]
(nosostros-as)   concluiremos [koŋ.klu.iˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   concluiréis [koŋ.klu.iˈɾeis]
(ellos-as/Uds.)   concluirán [koŋ.klu.iˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré concluido [a.ˈβɾe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   habrás concluido [a.ˈβɾas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   habrá concluido [a.ˈβɾa koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habremos concluido [a.ˈβɾe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   habréis concluido [a.ˈβɾejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   habrán concluido [a.ˈβɾan koŋ.kluˈi.do]

Conditionnel

Présent
(yo)   concluiría [koŋ.klu.iˈɾi.a]
(tú/vos)   concluirías [koŋ.klu.iˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   concluiría [koŋ.klu.iˈɾi.a]
(nosostros-as)   concluiríamos [koŋ.klu.iˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   concluiríais [koŋ.klu.iˈɾi.ais]
(ellos-as/Uds.)   concluirían [koŋ.klu.iˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría concluido [a.ˈβɾi.a koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   habrías concluido [a.ˈβɾi.as koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   habría concluido [a.ˈβɾi.a koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   habríamos concluido [a.ˈβɾi.a.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   habríais concluido [a.ˈβɾi.ajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   habrían concluido [a.ˈβɾi.an koŋ.kluˈi.do]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   concluya [koŋˈklu.ya]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 concluyas
 concluyás
[koŋˈklu.yas]
[koŋ.kluˈyas]
(él/ella/Ud.)   concluya [koŋˈklu.ya]
(nosostros-as)   concluyamos [koŋ.kluˈya.mos]
(vosostros-as/os)   concluyáis [koŋ.kluˈyais]
(ellos-as/Uds.)   concluyan [koŋˈklu.yan]
Passé composé
(yo)   haya concluido [ˈa.ja koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas concluido
 hayás concluido
[ˈa.jas koŋ.kluˈi.do]
[a.ˈjas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   haya concluido [ˈa.ja koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hayamos concluido [a.ˈja.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   hayáis concluido [a.ˈjajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   hayan concluido [ˈa.jan koŋ.kluˈi.do]
Imparfait (en -ra)
(yo)   concluyera [koŋ.kluˈje.ɾa]
(tú/vos)   concluyeras [koŋ.kluˈje.ɾas]
(él/ella/Ud.)   concluyera [koŋ.kluˈje.ɾa]
(nosostros-as)   concluyéramos [koŋ.kluˈje.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   concluyerais [koŋ.kluˈje.ɾais]
(ellos-as/Uds.)   concluyeran [koŋ.kluˈje.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera concluido [u.ˈβje.ɾa koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   hubieras concluido [u.ˈβje.ɾas koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   hubiera concluido [u.ˈβje.ɾa koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiéramos concluido [u.ˈβje.ɾa.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   hubierais concluido [u.ˈβje.ɾajs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   hubieran concluido [u.ˈβje.ɾan koŋ.kluˈi.do]
Imparfait (en -se)
(yo)   concluyese [koŋ.kluˈje.se]
(tú/vos)   concluyeses [koŋ.kluˈje.ses]
(él/ella/Ud.)   concluyese [koŋ.kluˈje.se]
(nosostros-as)   concluyésemos [koŋ.kluˈje.se.mos]
(vosostros-as/os)   concluyeseis [koŋ.kluˈje.seis]
(ellos-as/Uds.)   concluyesen [koŋ.kluˈje.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese concluido [u.ˈβje.se koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   hubieses concluido [u.ˈβje.ses koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   hubiese concluido [u.ˈβje.se koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiésemos concluido [u.ˈβje.se.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   hubieseis concluido [u.ˈβje.sejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen concluido [u.ˈβje.sen koŋ.kluˈi.do]
Futur
(yo)   concluyere [koŋ.kluˈje.ɾe]
(tú/vos)   concluyeres [koŋ.kluˈje.ɾes]
(él/ella/Ud.)   concluyere [koŋ.kluˈje.ɾe]
(nosostros-as)   concluyéremos [koŋ.kluˈje.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   concluyereis [koŋ.kluˈje.ɾeis]
(ellos-as/Uds.)   concluyeren [koŋ.kluˈje.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere concluido [u.ˈβje.ɾe koŋ.kluˈi.do]
(tú/vos)   hubieres concluido [u.ˈβje.ɾes koŋ.kluˈi.do]
(él/ella/Ud.)   hubiere concluido [u.ˈβje.ɾe koŋ.kluˈi.do]
(nosotros-as)   hubiéremos concluido [u.ˈβje.ɾe.mos koŋ.kluˈi.do]
(vosotros-as/os)   hubiereis concluido [u.ˈβje.ɾejs koŋ.kluˈi.do]
(ellos-as/Uds.)   hubieren concluido [u.ˈβje.ɾen koŋ.kluˈi.do]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 concluye
 concluí
[koŋˈklu.je]
[koŋ.kluˈi]
(usted)   concluya [koŋˈklu.ja]
(nosostros-as)   concluyamos [koŋ.kluˈya.mos]
(vosostros-as)   concluid [koŋ.kluˈið]
(ustedes)   concluyan [koŋˈklu.jan]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.