< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/desconcertar

desconcertar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
desconcertar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   desconcierto [des.konˈθjer.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  desconciertas
 desconcertás		 [des.konˈθjer.tas]
[des.kon.θerˈtas]
(él/ella/Ud.)   desconcierta [des.konˈθjer.ta]
(nosostros-as)   desconcertamos [des.kon.θerˈta.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertáis [des.kon.θerˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconciertan [des.konˈθjer.tan]
Passé composé
(yo)   he desconcertado [e des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   has desconcertado [as des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha desconcertado [a des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos desconcertado [ˈe.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis desconcertado [a.ˈβejs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han desconcertado [an des.kon.θerˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   desconcertaba [des.kon.θerˈta.βa]
(tú/vos)   desconcertabas [des.kon.θerˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   desconcertaba [des.kon.θerˈta.βa]
(nosostros-as)   desconcertábamos [des.kon.θerˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertabais [des.kon.θerˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertaban [des.kon.θerˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había desconcertado [a.ˈβi.a des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   habías desconcertado [a.ˈβi.as des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había desconcertado [a.ˈβi.a des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos desconcertado [a.ˈβi.a.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais desconcertado [a.ˈβi.ajs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían desconcertado [a.ˈβi.an des.kon.θerˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   desconcerté [des.kon.θerˈte]
(tú/vos)   desconcertaste [des.kon.θerˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   desconcertó [des.kon.θerˈto]
(nosostros-as)   desconcertamos [des.kon.θerˈta.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertasteis [des.kon.θerˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertaron [des.kon.θerˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube desconcertado [ˈu.βe des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste desconcertado [u.ˈβi.ste des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo desconcertado [ˈu.βo des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos desconcertado [u.ˈβi.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis desconcertado [u.ˈβi.stejs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron desconcertado [u.ˈβje.ɾon des.kon.θerˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   desconcertaré [des.kon.θer.taˈɾe]
(tú/vos)   desconcertarás [des.kon.θer.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   desconcertará [des.kon.θer.taˈɾa]
(nosostros-as)   desconcertaremos [des.kon.θer.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertaréis [des.kon.θer.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertarán [des.kon.θer.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré desconcertado [a.ˈβɾe des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás desconcertado [a.ˈβɾas des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá desconcertado [a.ˈβɾa des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos desconcertado [a.ˈβɾe.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis desconcertado [a.ˈβɾejs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán desconcertado [a.ˈβɾan des.kon.θerˈta.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   desconcertaría [des.kon.θer.taˈɾi.a]
(tú/vos)   desconcertarías [des.kon.θer.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   desconcertaría [des.kon.θer.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   desconcertaríamos [des.kon.θer.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertaríais [des.kon.θer.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertarían [des.kon.θer.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría desconcertado [a.ˈβɾi.a des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías desconcertado [a.ˈβɾi.as des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría desconcertado [a.ˈβɾi.a des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos desconcertado [a.ˈβɾi.a.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais desconcertado [a.ˈβɾi.ajs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían desconcertado [a.ˈβɾi.an des.kon.θerˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   desconcierte [des.kon.ˈθjer.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  desconciertes
 desconcertés		 [des.kon.ˈθjer.tes]
[des.kon.θerˈtes]
(él/ella/Ud.)   desconcierte [des.kon.ˈθjer.te]
(nosostros-as)   desconcertemos [des.kon.θerˈte.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertéis [des.kon.θerˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcierten [des.kon.ˈθjer.ten]
Passé composé
(yo)   haya desconcertado [ˈa.ja des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas desconcertado
 hayás desconcertado		 [ˈa.jas des.kon.θerˈta.ðo]
[a.ˈjas des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya desconcertado [ˈa.ja des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos desconcertado [a.ˈja.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis desconcertado [a.ˈjajs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan desconcertado [ˈa.jan des.kon.θerˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   desconcertara [des.kon.θerˈta.ɾa]
(tú/vos)   desconcertaras [des.kon.θerˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   desconcertara [des.kon.θerˈta.ɾa]
(nosostros-as)   desconcertáramos [des.kon.θerˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertarais [des.kon.θerˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertaran [des.kon.θerˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera desconcertado [u.ˈβje.ɾa des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras desconcertado [u.ˈβje.ɾas des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera desconcertado [u.ˈβje.ɾa des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos desconcertado [u.ˈβje.ɾa.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais desconcertado [u.ˈβje.ɾajs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran desconcertado [u.ˈβje.ɾan des.kon.θerˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   desconcertase [des.kon.θerˈta.se]
(tú/vos)   desconcertases [des.kon.θerˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   desconcertase [des.kon.θerˈta.se]
(nosostros-as)   desconcertásemos [des.kon.θerˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertaseis [des.kon.θerˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertasen [des.kon.θerˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese desconcertado [u.ˈβje.se des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses desconcertado [u.ˈβje.ses des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese desconcertado [u.ˈβje.se des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos desconcertado [u.ˈβje.se.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis desconcertado [u.ˈβje.sejs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen desconcertado [u.ˈβje.sen des.kon.θerˈta.ðo]
Futur
(yo)   desconcertare [des.kon.θerˈta.ɾe]
(tú/vos)   desconcertares [des.kon.θerˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   desconcertare [des.kon.θerˈta.ɾe]
(nosostros-as)   desconcertáremos [des.kon.θerˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   desconcertareis [des.kon.θerˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   desconcertaren [des.kon.θerˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere desconcertado [u.ˈβje.ɾe des.kon.θerˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres desconcertado [u.ˈβje.ɾes des.kon.θerˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere desconcertado [u.ˈβje.ɾe des.kon.θerˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos desconcertado [u.ˈβje.ɾe.mos des.kon.θerˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis desconcertado [u.ˈβje.ɾejs des.kon.θerˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren desconcertado [u.ˈβje.ɾen des.kon.θerˈta.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  desconcierta
 desconcertá		 [des.konˈθjer.ta]
[des.kon.θerˈta]
(usted)   desconcierte [des.konˈθjer.te]
(nosostros-as)   desconcertemos [des.kon.θerˈte.mos]
(vosostros-as)   desconcertad [des.kon.θerˈtað]
(ustedes)   desconcierten [des.konˈθjer.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.