< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/encallar

encallar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
encallar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   encallo [eŋˈka.ʎo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 encallas
 encallás
[eŋˈka.ʎas]
[eŋ.kaˈʎas]
(él/ella/Ud.)   encalla [eŋˈka.ʎa]
(nosostros-as)   encallamos [eŋ.kaˈʎa.mos]
(vosostros-as/os)   encalláis [eŋ.kaˈʎai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallan [eŋˈka.ʎan]
Passé composé
(yo)   he encallado [e eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   has encallado [as eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha encallado [a eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hemos encallado [ˈe.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis encallado [a.ˈβejs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han encallado [an eŋ.kaˈʎa.ðo]
Imparfait
(yo)   encallaba [eŋ.kaˈʎa.βa]
(tú/vos)   encallabas [eŋ.kaˈʎa.βas]
(él/ella/Ud.)   encallaba [eŋ.kaˈʎa.βa]
(nosostros-as)   encallábamos [eŋ.kaˈʎa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   encallabais [eŋ.kaˈʎa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallaban [eŋ.kaˈʎa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había encallado [a.ˈβi.a eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   habías encallado [a.ˈβi.as eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había encallado [a.ˈβi.a eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos encallado [a.ˈβi.a.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais encallado [a.ˈβi.ajs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían encallado [a.ˈβi.an eŋ.kaˈʎa.ðo]
Passé simple
(yo)   encallé [eŋ.kaˈʎe]
(tú/vos)   encallaste [eŋ.kaˈʎas.te]
(él/ella/Ud.)   encalló [eŋ.kaˈʎo]
(nosostros-as)   encallamos [eŋ.kaˈʎa.mos]
(vosostros-as/os)   encallasteis [eŋ.kaˈʎas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallaron [eŋ.kaˈʎa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube encallado [ˈu.βe eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   hubiste encallado [u.ˈβi.ste eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo encallado [ˈu.βo eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos encallado [u.ˈβi.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis encallado [u.ˈβi.stejs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron encallado [u.ˈβje.ɾon eŋ.kaˈʎa.ðo]
Futur simple
(yo)   encallaré [eŋ.ka.ʎaˈɾe]
(tú/vos)   encallarás [eŋ.ka.ʎaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   encallará [eŋ.ka.ʎaˈɾa]
(nosostros-as)   encallaremos [eŋ.ka.ʎaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   encallaréis [eŋ.ka.ʎaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallarán [eŋ.ka.ʎaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré encallado [a.ˈβɾe eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   habrás encallado [a.ˈβɾas eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá encallado [a.ˈβɾa eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   habremos encallado [a.ˈβɾe.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis encallado [a.ˈβɾejs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán encallado [a.ˈβɾan eŋ.kaˈʎa.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   encallaría [eŋ.ka.ʎaˈɾi.a]
(tú/vos)   encallarías [eŋ.ka.ʎaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   encallaría [eŋ.ka.ʎaˈɾi.a]
(nosostros-as)   encallaríamos [eŋ.ka.ʎaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   encallaríais [eŋ.ka.ʎaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallarían [eŋ.ka.ʎaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría encallado [a.ˈβɾi.a eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   habrías encallado [a.ˈβɾi.as eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría encallado [a.ˈβɾi.a eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos encallado [a.ˈβɾi.a.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais encallado [a.ˈβɾi.ajs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían encallado [a.ˈβɾi.an eŋ.kaˈʎa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   encalle [eŋ.ˈka.ʎe]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 encalles
 encallés
[eŋ.ˈka.ʎes]
[eŋ.kaˈʎes]
(él/ella/Ud.)   encalle [eŋ.ˈka.ʎe]
(nosostros-as)   encallemos [eŋ.kaˈʎe.mos]
(vosostros-as/os)   encalléis [eŋ.kaˈʎei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallen [eŋ.ˈka.ʎen]
Passé composé
(yo)   haya encallado [ˈa.ja eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas encallado
 hayás encallado
[ˈa.jas eŋ.kaˈʎa.ðo]
[a.ˈjas eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya encallado [ˈa.ja eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos encallado [a.ˈja.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis encallado [a.ˈjajs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan encallado [ˈa.jan eŋ.kaˈʎa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   encallara [eŋ.kaˈʎa.ɾa]
(tú/vos)   encallaras [eŋ.kaˈʎa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   encallara [eŋ.kaˈʎa.ɾa]
(nosostros-as)   encalláramos [eŋ.kaˈʎa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   encallarais [eŋ.kaˈʎa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallaran [eŋ.kaˈʎa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera encallado [u.ˈβje.ɾa eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   hubieras encallado [u.ˈβje.ɾas eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera encallado [u.ˈβje.ɾa eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos encallado [u.ˈβje.ɾa.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais encallado [u.ˈβje.ɾajs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran encallado [u.ˈβje.ɾan eŋ.kaˈʎa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   encallase [eŋ.kaˈʎa.se]
(tú/vos)   encallases [eŋ.kaˈʎa.ses]
(él/ella/Ud.)   encallase [eŋ.kaˈʎa.se]
(nosostros-as)   encallásemos [eŋ.kaˈʎa.se.mos]
(vosostros-as/os)   encallaseis [eŋ.kaˈʎa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallasen [eŋ.kaˈʎa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese encallado [u.ˈβje.se eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   hubieses encallado [u.ˈβje.ses eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese encallado [u.ˈβje.se eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos encallado [u.ˈβje.se.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis encallado [u.ˈβje.sejs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen encallado [u.ˈβje.sen eŋ.kaˈʎa.ðo]
Futur
(yo)   encallare [eŋ.kaˈʎa.ɾe]
(tú/vos)   encallares [eŋ.kaˈʎa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   encallare [eŋ.kaˈʎa.ɾe]
(nosostros-as)   encalláremos [eŋ.kaˈʎa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   encallareis [eŋ.kaˈʎa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   encallaren [eŋ.kaˈʎa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere encallado [u.ˈβje.ɾe eŋ.kaˈʎa.ðo]
(tú/vos)   hubieres encallado [u.ˈβje.ɾes eŋ.kaˈʎa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere encallado [u.ˈβje.ɾe eŋ.kaˈʎa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos encallado [u.ˈβje.ɾe.mos eŋ.kaˈʎa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis encallado [u.ˈβje.ɾejs eŋ.kaˈʎa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren encallado [u.ˈβje.ɾen eŋ.kaˈʎa.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 encalla
 encallá
[eŋˈka.ʎa]
[eŋ.kaˈʎa]
(usted)   encalle [eŋˈka.ʎe]
(nosostros-as)   encallemos [eŋ.kaˈʎe.mos]
(vosostros-as)   encallad [eŋ.kaˈʎað]
(ustedes)   encallen [eŋˈka.ʎen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.