< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/enroscar

enroscar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
enroscar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   enrosco [enˈros.ko]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enroscas
 enroscás
[enˈros.kas]
[en.rosˈkas]
(él/ella/Ud.)   enrosca [enˈros.ka]
(nosostros-as)   enroscamos [en.rosˈka.mos]
(vosostros-as/os)   enroscáis [en.rosˈkai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscan [enˈros.kan]
Passé composé
(yo)   he enroscado [e en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   has enroscado [as en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha enroscado [a en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hemos enroscado [ˈe.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis enroscado [a.ˈβejs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han enroscado [an en.rosˈka.ðo]
Imparfait
(yo)   enroscaba [en.rosˈka.βa]
(tú/vos)   enroscabas [en.rosˈka.βas]
(él/ella/Ud.)   enroscaba [en.rosˈka.βa]
(nosostros-as)   enroscábamos [en.rosˈka.βa.mos]
(vosostros-as/os)   enroscabais [en.rosˈka.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscaban [en.rosˈka.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había enroscado [a.ˈβi.a en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   habías enroscado [a.ˈβi.as en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   había enroscado [a.ˈβi.a en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   habíamos enroscado [a.ˈβi.a.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais enroscado [a.ˈβi.ajs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían enroscado [a.ˈβi.an en.rosˈka.ðo]
Passé simple
(yo)   enrosqué [en.rosˈke]
(tú/vos)   enroscaste [en.rosˈkas.te]
(él/ella/Ud.)   enroscó [en.rosˈko]
(nosostros-as)   enroscamos [en.rosˈka.mos]
(vosostros-as/os)   enroscasteis [en.rosˈkas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscaron [en.rosˈka.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube enroscado [ˈu.βe en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   hubiste enroscado [u.ˈβi.ste en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo enroscado [ˈu.βo en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubimos enroscado [u.ˈβi.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis enroscado [u.ˈβi.stejs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron enroscado [u.ˈβje.ɾon en.rosˈka.ðo]
Futur simple
(yo)   enroscaré [en.ros.kaˈɾe]
(tú/vos)   enroscarás [en.ros.kaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   enroscará [en.ros.kaˈɾa]
(nosostros-as)   enroscaremos [en.ros.kaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enroscaréis [en.ros.kaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscarán [en.ros.kaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré enroscado [a.ˈβɾe en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   habrás enroscado [a.ˈβɾas en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá enroscado [a.ˈβɾa en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   habremos enroscado [a.ˈβɾe.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis enroscado [a.ˈβɾejs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán enroscado [a.ˈβɾan en.rosˈka.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   enroscaría [en.ros.kaˈɾi.a]
(tú/vos)   enroscarías [en.ros.kaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   enroscaría [en.ros.kaˈɾi.a]
(nosostros-as)   enroscaríamos [en.ros.kaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   enroscaríais [en.ros.kaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscarían [en.ros.kaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría enroscado [a.ˈβɾi.a en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   habrías enroscado [a.ˈβɾi.as en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría enroscado [a.ˈβɾi.a en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   habríamos enroscado [a.ˈβɾi.a.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais enroscado [a.ˈβɾi.ajs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían enroscado [a.ˈβɾi.an en.rosˈka.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   enrosque [en.ˈros.ke]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enrosques
 enrosqués
[en.ˈros.kes]
[en.rosˈkes]
(él/ella/Ud.)   enrosque [en.ˈros.ke]
(nosostros-as)   enrosquemos [en.rosˈke.mos]
(vosostros-as/os)   enrosquéis [en.rosˈkei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enrosquen [en.ˈros.ken]
Passé composé
(yo)   haya enroscado [ˈa.ja en.rosˈka.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas enroscado
 hayás enroscado
[ˈa.jas en.rosˈka.ðo]
[a.ˈjas en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya enroscado [ˈa.ja en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hayamos enroscado [a.ˈja.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis enroscado [a.ˈjajs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan enroscado [ˈa.jan en.rosˈka.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   enroscara [en.rosˈka.ɾa]
(tú/vos)   enroscaras [en.rosˈka.ɾas]
(él/ella/Ud.)   enroscara [en.rosˈka.ɾa]
(nosostros-as)   enroscáramos [en.rosˈka.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   enroscarais [en.rosˈka.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscaran [en.rosˈka.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera enroscado [u.ˈβje.ɾa en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieras enroscado [u.ˈβje.ɾas en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera enroscado [u.ˈβje.ɾa en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos enroscado [u.ˈβje.ɾa.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais enroscado [u.ˈβje.ɾajs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran enroscado [u.ˈβje.ɾan en.rosˈka.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   enroscase [en.rosˈka.se]
(tú/vos)   enroscases [en.rosˈka.ses]
(él/ella/Ud.)   enroscase [en.rosˈka.se]
(nosostros-as)   enroscásemos [en.rosˈka.se.mos]
(vosostros-as/os)   enroscaseis [en.rosˈka.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscasen [en.rosˈka.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese enroscado [u.ˈβje.se en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieses enroscado [u.ˈβje.ses en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese enroscado [u.ˈβje.se en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos enroscado [u.ˈβje.se.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis enroscado [u.ˈβje.sejs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen enroscado [u.ˈβje.sen en.rosˈka.ðo]
Futur
(yo)   enroscare [en.rosˈka.ɾe]
(tú/vos)   enroscares [en.rosˈka.ɾes]
(él/ella/Ud.)   enroscare [en.rosˈka.ɾe]
(nosostros-as)   enroscáremos [en.rosˈka.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enroscareis [en.rosˈka.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enroscaren [en.rosˈka.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere enroscado [u.ˈβje.ɾe en.rosˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieres enroscado [u.ˈβje.ɾes en.rosˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere enroscado [u.ˈβje.ɾe en.rosˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos enroscado [u.ˈβje.ɾe.mos en.rosˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis enroscado [u.ˈβje.ɾejs en.rosˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren enroscado [u.ˈβje.ɾen en.rosˈka.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enrosca
 enroscá
[enˈros.ka]
[en.rosˈka]
(usted)   enrosque [enˈros.ke]
(nosostros-as)   enrosquemos [en.rosˈke.mos]
(vosostros-as)   enroscad [en.rosˈkað]
(ustedes)   enrosquen [enˈros.ken]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.