< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/envainar

envainar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
envainar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif
Présent
(yo)   envaino [emˈbai.no]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  envainas
 envainás		 [emˈbai.nas]
[em.baiˈnas]
(él/ella/Ud.)   envaina [emˈbai.na]
(nosostros-as)   envainamos [em.baiˈna.mos]
(vosostros-as/os)   envaináis [em.baiˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainan [emˈbai.nan]
Passé composé
(yo)   he envainado [e em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   has envainado [as em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha envainado [a em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos envainado [ˈe.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis envainado [a.ˈβejs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han envainado [an em.baiˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   envainaba [em.baiˈna.βa]
(tú/vos)   envainabas [em.baiˈna.βas]
(él/ella/Ud.)   envainaba [em.baiˈna.βa]
(nosostros-as)   envainábamos [em.baiˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)   envainabais [em.baiˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainaban [em.baiˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había envainado [a.ˈβi.a em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   habías envainado [a.ˈβi.as em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   había envainado [a.ˈβi.a em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos envainado [a.ˈβi.a.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais envainado [a.ˈβi.ajs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían envainado [a.ˈβi.an em.baiˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   envainé [em.baiˈne]
(tú/vos)   envainaste [em.baiˈnas.te]
(él/ella/Ud.)   envainó [em.baiˈno]
(nosostros-as)   envainamos [em.baiˈna.mos]
(vosostros-as/os)   envainasteis [em.baiˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainaron [em.baiˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube envainado [ˈu.βe em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   hubiste envainado [u.ˈβi.ste em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo envainado [ˈu.βo em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos envainado [u.ˈβi.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis envainado [u.ˈβi.stejs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron envainado [u.ˈβje.ɾon em.baiˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   envainaré [em.bai.naˈɾe]
(tú/vos)   envainarás [em.bai.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)   envainará [em.bai.naˈɾa]
(nosostros-as)   envainaremos [em.bai.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   envainaréis [em.bai.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainarán [em.bai.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré envainado [a.ˈβɾe em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   habrás envainado [a.ˈβɾas em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá envainado [a.ˈβɾa em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos envainado [a.ˈβɾe.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis envainado [a.ˈβɾejs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán envainado [a.ˈβɾan em.baiˈna.ðo]

Conditionnel
Présent
(yo)   envainaría [em.bai.naˈɾi.a]
(tú/vos)   envainarías [em.bai.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   envainaría [em.bai.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   envainaríamos [em.bai.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   envainaríais [em.bai.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainarían [em.bai.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría envainado [a.ˈβɾi.a em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   habrías envainado [a.ˈβɾi.as em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría envainado [a.ˈβɾi.a em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos envainado [a.ˈβɾi.a.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais envainado [a.ˈβɾi.ajs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían envainado [a.ˈβɾi.an em.baiˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   envaine [em.ˈbai.ne]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  envaines
 envainés		 [em.ˈbai.nes]
[em.baiˈnes]
(él/ella/Ud.)   envaine [em.ˈbai.ne]
(nosostros-as)   envainemos [em.baiˈne.mos]
(vosostros-as/os)   envainéis [em.baiˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainen [em.ˈbai.nen]
Passé composé
(yo)   haya envainado [ˈa.ja em.baiˈna.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 		  hayas envainado
 hayás envainado		 [ˈa.jas em.baiˈna.ðo]
[a.ˈjas em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya envainado [ˈa.ja em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos envainado [a.ˈja.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis envainado [a.ˈjajs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan envainado [ˈa.jan em.baiˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   envainara [em.baiˈna.ɾa]
(tú/vos)   envainaras [em.baiˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)   envainara [em.baiˈna.ɾa]
(nosostros-as)   envaináramos [em.baiˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   envainarais [em.baiˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainaran [em.baiˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera envainado [u.ˈβje.ɾa em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieras envainado [u.ˈβje.ɾas em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera envainado [u.ˈβje.ɾa em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos envainado [u.ˈβje.ɾa.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais envainado [u.ˈβje.ɾajs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran envainado [u.ˈβje.ɾan em.baiˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   envainase [em.baiˈna.se]
(tú/vos)   envainases [em.baiˈna.ses]
(él/ella/Ud.)   envainase [em.baiˈna.se]
(nosostros-as)   envainásemos [em.baiˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)   envainaseis [em.baiˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainasen [em.baiˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese envainado [u.ˈβje.se em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieses envainado [u.ˈβje.ses em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese envainado [u.ˈβje.se em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos envainado [u.ˈβje.se.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis envainado [u.ˈβje.sejs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen envainado [u.ˈβje.sen em.baiˈna.ðo]
Futur
(yo)   envainare [em.baiˈna.ɾe]
(tú/vos)   envainares [em.baiˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)   envainare [em.baiˈna.ɾe]
(nosostros-as)   envaináremos [em.baiˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   envainareis [em.baiˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   envainaren [em.baiˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere envainado [u.ˈβje.ɾe em.baiˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieres envainado [u.ˈβje.ɾes em.baiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere envainado [u.ˈβje.ɾe em.baiˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos envainado [u.ˈβje.ɾe.mos em.baiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis envainado [u.ˈβje.ɾejs em.baiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren envainado [u.ˈβje.ɾen em.baiˈna.ðo]

Impératif

Notes
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 		  envaina
 envainá		 [emˈbai.na]
[em.baiˈna]
(usted)   envaine [emˈbai.ne]
(nosostros-as)   envainemos [em.baiˈne.mos]
(vosostros-as)   envainad [em.baiˈnað]
(ustedes)   envainen [emˈbai.nen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.