< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/enzamarrar

enzamarrar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
enzamarrar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   enzamarro [en.θaˈma.ro]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enzamarras
 enzamarrás
[en.θaˈma.ras]
[en.θa.maˈras]
(él/ella/Ud.)   enzamarra [en.θaˈma.ra]
(nosostros-as)   enzamarramos [en.θa.maˈra.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarráis [en.θa.maˈrai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarran [en.θaˈma.ran]
Passé composé
(yo)   he enzamarrado [e en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   has enzamarrado [as en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha enzamarrado [a en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hemos enzamarrado [ˈe.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis enzamarrado [a.ˈβejs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han enzamarrado [an en.θa.maˈra.ðo]
Imparfait
(yo)   enzamarraba [en.θa.maˈra.βa]
(tú/vos)   enzamarrabas [en.θa.maˈra.βas]
(él/ella/Ud.)   enzamarraba [en.θa.maˈra.βa]
(nosostros-as)   enzamarrábamos [en.θa.maˈra.βa.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarrabais [en.θa.maˈra.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarraban [en.θa.maˈra.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había enzamarrado [a.ˈβi.a en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   habías enzamarrado [a.ˈβi.as en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   había enzamarrado [a.ˈβi.a en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   habíamos enzamarrado [a.ˈβi.a.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais enzamarrado [a.ˈβi.ajs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían enzamarrado [a.ˈβi.an en.θa.maˈra.ðo]
Passé simple
(yo)   enzamarré [en.θa.maˈre]
(tú/vos)   enzamarraste [en.θa.maˈras.te]
(él/ella/Ud.)   enzamarró [en.θa.maˈro]
(nosostros-as)   enzamarramos [en.θa.maˈra.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarrasteis [en.θa.maˈras.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarraron [en.θa.maˈra.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube enzamarrado [ˈu.βe en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   hubiste enzamarrado [u.ˈβi.ste en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo enzamarrado [ˈu.βo en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hubimos enzamarrado [u.ˈβi.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis enzamarrado [u.ˈβi.stejs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron enzamarrado [u.ˈβje.ɾon en.θa.maˈra.ðo]
Futur simple
(yo)   enzamarraré [en.θa.ma.raˈɾe]
(tú/vos)   enzamarrarás [en.θa.ma.raˈɾas]
(él/ella/Ud.)   enzamarrará [en.θa.ma.raˈɾa]
(nosostros-as)   enzamarraremos [en.θa.ma.raˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarraréis [en.θa.ma.raˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarrarán [en.θa.ma.raˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré enzamarrado [a.ˈβɾe en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   habrás enzamarrado [a.ˈβɾas en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá enzamarrado [a.ˈβɾa en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   habremos enzamarrado [a.ˈβɾe.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis enzamarrado [a.ˈβɾejs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán enzamarrado [a.ˈβɾan en.θa.maˈra.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   enzamarraría [en.θa.ma.raˈɾi.a]
(tú/vos)   enzamarrarías [en.θa.ma.raˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   enzamarraría [en.θa.ma.raˈɾi.a]
(nosostros-as)   enzamarraríamos [en.θa.ma.raˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarraríais [en.θa.ma.raˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarrarían [en.θa.ma.raˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría enzamarrado [a.ˈβɾi.a en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   habrías enzamarrado [a.ˈβɾi.as en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría enzamarrado [a.ˈβɾi.a en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   habríamos enzamarrado [a.ˈβɾi.a.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais enzamarrado [a.ˈβɾi.ajs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían enzamarrado [a.ˈβɾi.an en.θa.maˈra.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   enzamarre [en.θa.ˈma.re]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 enzamarres
 enzamarrés
[en.θa.ˈma.res]
[en.θa.maˈres]
(él/ella/Ud.)   enzamarre [en.θa.ˈma.re]
(nosostros-as)   enzamarremos [en.θa.maˈre.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarréis [en.θa.maˈrei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarren [en.θa.ˈma.ren]
Passé composé
(yo)   haya enzamarrado [ˈa.ja en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas enzamarrado
 hayás enzamarrado
[ˈa.jas en.θa.maˈra.ðo]
[a.ˈjas en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya enzamarrado [ˈa.ja en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hayamos enzamarrado [a.ˈja.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis enzamarrado [a.ˈjajs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan enzamarrado [ˈa.jan en.θa.maˈra.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   enzamarrara [en.θa.maˈra.ɾa]
(tú/vos)   enzamarraras [en.θa.maˈra.ɾas]
(él/ella/Ud.)   enzamarrara [en.θa.maˈra.ɾa]
(nosostros-as)   enzamarráramos [en.θa.maˈra.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarrarais [en.θa.maˈra.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarraran [en.θa.maˈra.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera enzamarrado [u.ˈβje.ɾa en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   hubieras enzamarrado [u.ˈβje.ɾas en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera enzamarrado [u.ˈβje.ɾa en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos enzamarrado [u.ˈβje.ɾa.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais enzamarrado [u.ˈβje.ɾajs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran enzamarrado [u.ˈβje.ɾan en.θa.maˈra.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   enzamarrase [en.θa.maˈra.se]
(tú/vos)   enzamarrases [en.θa.maˈra.ses]
(él/ella/Ud.)   enzamarrase [en.θa.maˈra.se]
(nosostros-as)   enzamarrásemos [en.θa.maˈra.se.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarraseis [en.θa.maˈra.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarrasen [en.θa.maˈra.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese enzamarrado [u.ˈβje.se en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   hubieses enzamarrado [u.ˈβje.ses en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese enzamarrado [u.ˈβje.se en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos enzamarrado [u.ˈβje.se.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis enzamarrado [u.ˈβje.sejs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen enzamarrado [u.ˈβje.sen en.θa.maˈra.ðo]
Futur
(yo)   enzamarrare [en.θa.maˈra.ɾe]
(tú/vos)   enzamarrares [en.θa.maˈra.ɾes]
(él/ella/Ud.)   enzamarrare [en.θa.maˈra.ɾe]
(nosostros-as)   enzamarráremos [en.θa.maˈra.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   enzamarrareis [en.θa.maˈra.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   enzamarraren [en.θa.maˈra.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere enzamarrado [u.ˈβje.ɾe en.θa.maˈra.ðo]
(tú/vos)   hubieres enzamarrado [u.ˈβje.ɾes en.θa.maˈra.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere enzamarrado [u.ˈβje.ɾe en.θa.maˈra.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos enzamarrado [u.ˈβje.ɾe.mos en.θa.maˈra.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis enzamarrado [u.ˈβje.ɾejs en.θa.maˈra.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren enzamarrado [u.ˈβje.ɾen en.θa.maˈra.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 enzamarra
 enzamarrá
[en.θaˈma.ra]
[en.θa.maˈra]
(usted)   enzamarre [en.θaˈma.re]
(nosostros-as)   enzamarremos [en.θa.maˈre.mos]
(vosostros-as)   enzamarrad [en.θa.maˈrað]
(ustedes)   enzamarren [en.θaˈma.ren]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.