< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/estancar

estancar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
estancar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   estanco [esˈtaŋ.ko]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 estancas
 estancás
[esˈtaŋ.kas]
[es.taŋˈkas]
(él/ella/Ud.)   estanca [esˈtaŋ.ka]
(nosostros-as)   estancamos [es.taŋˈka.mos]
(vosostros-as/os)   estancáis [es.taŋˈkai̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancan [esˈtaŋ.kan]
Passé composé
(yo)   he estancado [e es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   has estancado [as es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha estancado [a es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hemos estancado [ˈe.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis estancado [a.ˈβejs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han estancado [an es.taŋˈka.ðo]
Imparfait
(yo)   estancaba [es.taŋˈka.βa]
(tú/vos)   estancabas [es.taŋˈka.βas]
(él/ella/Ud.)   estancaba [es.taŋˈka.βa]
(nosostros-as)   estancábamos [es.taŋˈka.βa.mos]
(vosostros-as/os)   estancabais [es.taŋˈka.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancaban [es.taŋˈka.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había estancado [a.ˈβi.a es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   habías estancado [a.ˈβi.as es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   había estancado [a.ˈβi.a es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   habíamos estancado [a.ˈβi.a.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais estancado [a.ˈβi.ajs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían estancado [a.ˈβi.an es.taŋˈka.ðo]
Passé simple
(yo)   estancé [es.taŋˈke]
(tú/vos)   estancaste [es.taŋˈkas.te]
(él/ella/Ud.)   estancó [es.taŋˈko]
(nosostros-as)   estancamos [es.taŋˈka.mos]
(vosostros-as/os)   estancasteis [es.taŋˈkas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancaron [es.taŋˈka.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube estancado [ˈu.βe es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   hubiste estancado [u.ˈβi.ste es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo estancado [ˈu.βo es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubimos estancado [u.ˈβi.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis estancado [u.ˈβi.stejs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron estancado [u.ˈβje.ɾon es.taŋˈka.ðo]
Futur simple
(yo)   estancaré [es.taŋ.kaˈɾe]
(tú/vos)   estancarás [es.taŋ.kaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   estancará [es.taŋ.kaˈɾa]
(nosostros-as)   estancaremos [es.taŋ.kaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   estancaréis [es.taŋ.kaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancarán [es.taŋ.kaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré estancado [a.ˈβɾe es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   habrás estancado [a.ˈβɾas es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá estancado [a.ˈβɾa es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   habremos estancado [a.ˈβɾe.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis estancado [a.ˈβɾejs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán estancado [a.ˈβɾan es.taŋˈka.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   estancaría [es.taŋ.kaˈɾi.a]
(tú/vos)   estancarías [es.taŋ.kaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   estancaría [es.taŋ.kaˈɾi.a]
(nosostros-as)   estancaríamos [es.taŋ.kaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   estancaríais [es.taŋ.kaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancarían [es.taŋ.kaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría estancado [a.ˈβɾi.a es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   habrías estancado [a.ˈβɾi.as es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría estancado [a.ˈβɾi.a es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   habríamos estancado [a.ˈβɾi.a.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais estancado [a.ˈβɾi.ajs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían estancado [a.ˈβɾi.an es.taŋˈka.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   estance [es.ˈtaŋ.ke]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 estances
 estancés
[es.ˈtaŋ.kes]
[es.taŋˈkes]
(él/ella/Ud.)   estance [es.ˈtaŋ.ke]
(nosostros-as)   estancemos [es.taŋˈke.mos]
(vosostros-as/os)   estancéis [es.taŋˈkei̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancen [es.ˈtaŋ.ken]
Passé composé
(yo)   haya estancado [ˈa.ja es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas estancado
 hayás estancado
[ˈa.jas es.taŋˈka.ðo]
[a.ˈjas es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya estancado [ˈa.ja es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hayamos estancado [a.ˈja.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis estancado [a.ˈjajs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan estancado [ˈa.jan es.taŋˈka.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   estancara [es.taŋˈka.ɾa]
(tú/vos)   estancaras [es.taŋˈka.ɾas]
(él/ella/Ud.)   estancara [es.taŋˈka.ɾa]
(nosostros-as)   estancáramos [es.taŋˈka.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   estancarais [es.taŋˈka.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancaran [es.taŋˈka.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera estancado [u.ˈβje.ɾa es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieras estancado [u.ˈβje.ɾas es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera estancado [u.ˈβje.ɾa es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos estancado [u.ˈβje.ɾa.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais estancado [u.ˈβje.ɾajs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran estancado [u.ˈβje.ɾan es.taŋˈka.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   estancase [es.taŋˈka.se]
(tú/vos)   estancases [es.taŋˈka.ses]
(él/ella/Ud.)   estancase [es.taŋˈka.se]
(nosostros-as)   estancásemos [es.taŋˈka.se.mos]
(vosostros-as/os)   estancaseis [es.taŋˈka.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancasen [es.taŋˈka.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese estancado [u.ˈβje.se es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieses estancado [u.ˈβje.ses es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese estancado [u.ˈβje.se es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos estancado [u.ˈβje.se.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis estancado [u.ˈβje.sejs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen estancado [u.ˈβje.sen es.taŋˈka.ðo]
Futur
(yo)   estancare [es.taŋˈka.ɾe]
(tú/vos)   estancares [es.taŋˈka.ɾes]
(él/ella/Ud.)   estancare [es.taŋˈka.ɾe]
(nosostros-as)   estancáremos [es.taŋˈka.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   estancareis [es.taŋˈka.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   estancaren [es.taŋˈka.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere estancado [u.ˈβje.ɾe es.taŋˈka.ðo]
(tú/vos)   hubieres estancado [u.ˈβje.ɾes es.taŋˈka.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere estancado [u.ˈβje.ɾe es.taŋˈka.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos estancado [u.ˈβje.ɾe.mos es.taŋˈka.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis estancado [u.ˈβje.ɾejs es.taŋˈka.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren estancado [u.ˈβje.ɾen es.taŋˈka.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 estanca
 estancá
[esˈtaŋ.ka]
[es.taŋˈka]
(usted)   estance [esˈtaŋ.ke]
(nosostros-as)   estancemos [es.taŋˈke.mos]
(vosostros-as)   estancad [es.taŋˈkað]
(ustedes)   estancen [esˈtaŋ.ken]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.