< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/forestar

forestar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
forestar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   foresto [foˈɾes.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 forestas
 forestás
[foˈɾes.tas]
[fo.ɾesˈtas]
(él/ella/Ud.)   foresta [foˈɾes.ta]
(nosostros-as)   forestamos [fo.ɾesˈta.mos]
(vosostros-as/os)   forestáis [fo.ɾesˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestan [foˈɾes.tan]
Passé composé
(yo)   he forestado [e fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   has forestado [as fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha forestado [a fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos forestado [ˈe.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis forestado [a.ˈβejs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han forestado [an fo.ɾesˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   forestaba [fo.ɾesˈta.βa]
(tú/vos)   forestabas [fo.ɾesˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   forestaba [fo.ɾesˈta.βa]
(nosostros-as)   forestábamos [fo.ɾesˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   forestabais [fo.ɾesˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestaban [fo.ɾesˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había forestado [a.ˈβi.a fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   habías forestado [a.ˈβi.as fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había forestado [a.ˈβi.a fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos forestado [a.ˈβi.a.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais forestado [a.ˈβi.ajs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían forestado [a.ˈβi.an fo.ɾesˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   foresté [fo.ɾesˈte]
(tú/vos)   forestaste [fo.ɾesˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   forestó [fo.ɾesˈto]
(nosostros-as)   forestamos [fo.ɾesˈta.mos]
(vosostros-as/os)   forestasteis [fo.ɾesˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestaron [fo.ɾesˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube forestado [ˈu.βe fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste forestado [u.ˈβi.ste fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo forestado [ˈu.βo fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos forestado [u.ˈβi.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis forestado [u.ˈβi.stejs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron forestado [u.ˈβje.ɾon fo.ɾesˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   forestaré [fo.ɾes.taˈɾe]
(tú/vos)   forestarás [fo.ɾes.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   forestará [fo.ɾes.taˈɾa]
(nosostros-as)   forestaremos [fo.ɾes.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   forestaréis [fo.ɾes.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestarán [fo.ɾes.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré forestado [a.ˈβɾe fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás forestado [a.ˈβɾas fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá forestado [a.ˈβɾa fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos forestado [a.ˈβɾe.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis forestado [a.ˈβɾejs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán forestado [a.ˈβɾan fo.ɾesˈta.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   forestaría [fo.ɾes.taˈɾi.a]
(tú/vos)   forestarías [fo.ɾes.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   forestaría [fo.ɾes.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   forestaríamos [fo.ɾes.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   forestaríais [fo.ɾes.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestarían [fo.ɾes.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría forestado [a.ˈβɾi.a fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías forestado [a.ˈβɾi.as fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría forestado [a.ˈβɾi.a fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos forestado [a.ˈβɾi.a.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais forestado [a.ˈβɾi.ajs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían forestado [a.ˈβɾi.an fo.ɾesˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   foreste [fo.ˈɾes.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 forestes
 forestés
[fo.ˈɾes.tes]
[fo.ɾesˈtes]
(él/ella/Ud.)   foreste [fo.ˈɾes.te]
(nosostros-as)   forestemos [fo.ɾesˈte.mos]
(vosostros-as/os)   forestéis [fo.ɾesˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   foresten [fo.ˈɾes.ten]
Passé composé
(yo)   haya forestado [ˈa.ja fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas forestado
 hayás forestado
[ˈa.jas fo.ɾesˈta.ðo]
[a.ˈjas fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya forestado [ˈa.ja fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos forestado [a.ˈja.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis forestado [a.ˈjajs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan forestado [ˈa.jan fo.ɾesˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   forestara [fo.ɾesˈta.ɾa]
(tú/vos)   forestaras [fo.ɾesˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   forestara [fo.ɾesˈta.ɾa]
(nosostros-as)   forestáramos [fo.ɾesˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   forestarais [fo.ɾesˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestaran [fo.ɾesˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera forestado [u.ˈβje.ɾa fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras forestado [u.ˈβje.ɾas fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera forestado [u.ˈβje.ɾa fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos forestado [u.ˈβje.ɾa.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais forestado [u.ˈβje.ɾajs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran forestado [u.ˈβje.ɾan fo.ɾesˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   forestase [fo.ɾesˈta.se]
(tú/vos)   forestases [fo.ɾesˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   forestase [fo.ɾesˈta.se]
(nosostros-as)   forestásemos [fo.ɾesˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   forestaseis [fo.ɾesˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestasen [fo.ɾesˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese forestado [u.ˈβje.se fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses forestado [u.ˈβje.ses fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese forestado [u.ˈβje.se fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos forestado [u.ˈβje.se.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis forestado [u.ˈβje.sejs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen forestado [u.ˈβje.sen fo.ɾesˈta.ðo]
Futur
(yo)   forestare [fo.ɾesˈta.ɾe]
(tú/vos)   forestares [fo.ɾesˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   forestare [fo.ɾesˈta.ɾe]
(nosostros-as)   forestáremos [fo.ɾesˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   forestareis [fo.ɾesˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   forestaren [fo.ɾesˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere forestado [u.ˈβje.ɾe fo.ɾesˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres forestado [u.ˈβje.ɾes fo.ɾesˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere forestado [u.ˈβje.ɾe fo.ɾesˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos forestado [u.ˈβje.ɾe.mos fo.ɾesˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis forestado [u.ˈβje.ɾejs fo.ɾesˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren forestado [u.ˈβje.ɾen fo.ɾesˈta.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 foresta
 forestá
[foˈɾes.ta]
[fo.ɾesˈta]
(usted)   foreste [foˈɾes.te]
(nosostros-as)   forestemos [fo.ɾesˈte.mos]
(vosostros-as)   forestad [fo.ɾesˈtað]
(ustedes)   foresten [foˈɾes.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.