< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/infirmar

infirmar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
infirmar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   infirmo [iɱˈfiɾ.mo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 infirmas
 infirmás
[iɱˈfiɾ.mas]
[iɱ.fiɾˈmas]
(él/ella/Ud.)   infirma [iɱˈfiɾ.ma]
(nosostros-as)   infirmamos [iɱ.fiɾˈma.mos]
(vosostros-as/os)   infirmáis [iɱ.fiɾˈmai̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirman [iɱˈfiɾ.man]
Passé composé
(yo)   he infirmado [e iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   has infirmado [as iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha infirmado [a iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hemos infirmado [ˈe.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis infirmado [a.ˈβejs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han infirmado [an iɱ.fiɾˈma.ðo]
Imparfait
(yo)   infirmaba [iɱ.fiɾˈma.βa]
(tú/vos)   infirmabas [iɱ.fiɾˈma.βas]
(él/ella/Ud.)   infirmaba [iɱ.fiɾˈma.βa]
(nosostros-as)   infirmábamos [iɱ.fiɾˈma.βa.mos]
(vosostros-as/os)   infirmabais [iɱ.fiɾˈma.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmaban [iɱ.fiɾˈma.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había infirmado [a.ˈβi.a iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   habías infirmado [a.ˈβi.as iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   había infirmado [a.ˈβi.a iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   habíamos infirmado [a.ˈβi.a.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais infirmado [a.ˈβi.ajs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían infirmado [a.ˈβi.an iɱ.fiɾˈma.ðo]
Passé simple
(yo)   infirmé [iɱ.fiɾˈme]
(tú/vos)   infirmaste [iɱ.fiɾˈmas.te]
(él/ella/Ud.)   infirmó [iɱ.fiɾˈmo]
(nosostros-as)   infirmamos [iɱ.fiɾˈma.mos]
(vosostros-as/os)   infirmasteis [iɱ.fiɾˈmas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmaron [iɱ.fiɾˈma.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube infirmado [ˈu.βe iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   hubiste infirmado [u.ˈβi.ste iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo infirmado [ˈu.βo iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hubimos infirmado [u.ˈβi.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis infirmado [u.ˈβi.stejs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron infirmado [u.ˈβje.ɾon iɱ.fiɾˈma.ðo]
Futur simple
(yo)   infirmaré [iɱ.fiɾ.maˈɾe]
(tú/vos)   infirmarás [iɱ.fiɾ.maˈɾas]
(él/ella/Ud.)   infirmará [iɱ.fiɾ.maˈɾa]
(nosostros-as)   infirmaremos [iɱ.fiɾ.maˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   infirmaréis [iɱ.fiɾ.maˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmarán [iɱ.fiɾ.maˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré infirmado [a.ˈβɾe iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   habrás infirmado [a.ˈβɾas iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá infirmado [a.ˈβɾa iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   habremos infirmado [a.ˈβɾe.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis infirmado [a.ˈβɾejs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán infirmado [a.ˈβɾan iɱ.fiɾˈma.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   infirmaría [iɱ.fiɾ.maˈɾi.a]
(tú/vos)   infirmarías [iɱ.fiɾ.maˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   infirmaría [iɱ.fiɾ.maˈɾi.a]
(nosostros-as)   infirmaríamos [iɱ.fiɾ.maˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   infirmaríais [iɱ.fiɾ.maˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmarían [iɱ.fiɾ.maˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría infirmado [a.ˈβɾi.a iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   habrías infirmado [a.ˈβɾi.as iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría infirmado [a.ˈβɾi.a iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   habríamos infirmado [a.ˈβɾi.a.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais infirmado [a.ˈβɾi.ajs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían infirmado [a.ˈβɾi.an iɱ.fiɾˈma.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   infirme [iɱ.ˈfiɾ.me]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 infirmes
 infirmés
[iɱ.ˈfiɾ.mes]
[iɱ.fiɾˈmes]
(él/ella/Ud.)   infirme [iɱ.ˈfiɾ.me]
(nosostros-as)   infirmemos [iɱ.fiɾˈme.mos]
(vosostros-as/os)   infirméis [iɱ.fiɾˈmei̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmen [iɱ.ˈfiɾ.men]
Passé composé
(yo)   haya infirmado [ˈa.ja iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas infirmado
 hayás infirmado
[ˈa.jas iɱ.fiɾˈma.ðo]
[a.ˈjas iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya infirmado [ˈa.ja iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hayamos infirmado [a.ˈja.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis infirmado [a.ˈjajs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan infirmado [ˈa.jan iɱ.fiɾˈma.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   infirmara [iɱ.fiɾˈma.ɾa]
(tú/vos)   infirmaras [iɱ.fiɾˈma.ɾas]
(él/ella/Ud.)   infirmara [iɱ.fiɾˈma.ɾa]
(nosostros-as)   infirmáramos [iɱ.fiɾˈma.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   infirmarais [iɱ.fiɾˈma.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmaran [iɱ.fiɾˈma.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera infirmado [u.ˈβje.ɾa iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   hubieras infirmado [u.ˈβje.ɾas iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera infirmado [u.ˈβje.ɾa iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos infirmado [u.ˈβje.ɾa.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais infirmado [u.ˈβje.ɾajs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran infirmado [u.ˈβje.ɾan iɱ.fiɾˈma.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   infirmase [iɱ.fiɾˈma.se]
(tú/vos)   infirmases [iɱ.fiɾˈma.ses]
(él/ella/Ud.)   infirmase [iɱ.fiɾˈma.se]
(nosostros-as)   infirmásemos [iɱ.fiɾˈma.se.mos]
(vosostros-as/os)   infirmaseis [iɱ.fiɾˈma.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmasen [iɱ.fiɾˈma.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese infirmado [u.ˈβje.se iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   hubieses infirmado [u.ˈβje.ses iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese infirmado [u.ˈβje.se iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos infirmado [u.ˈβje.se.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis infirmado [u.ˈβje.sejs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen infirmado [u.ˈβje.sen iɱ.fiɾˈma.ðo]
Futur
(yo)   infirmare [iɱ.fiɾˈma.ɾe]
(tú/vos)   infirmares [iɱ.fiɾˈma.ɾes]
(él/ella/Ud.)   infirmare [iɱ.fiɾˈma.ɾe]
(nosostros-as)   infirmáremos [iɱ.fiɾˈma.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   infirmareis [iɱ.fiɾˈma.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   infirmaren [iɱ.fiɾˈma.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere infirmado [u.ˈβje.ɾe iɱ.fiɾˈma.ðo]
(tú/vos)   hubieres infirmado [u.ˈβje.ɾes iɱ.fiɾˈma.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere infirmado [u.ˈβje.ɾe iɱ.fiɾˈma.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos infirmado [u.ˈβje.ɾe.mos iɱ.fiɾˈma.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis infirmado [u.ˈβje.ɾejs iɱ.fiɾˈma.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren infirmado [u.ˈβje.ɾen iɱ.fiɾˈma.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 infirma
 infirmá
[iɱˈfiɾ.ma]
[iɱ.fiɾˈma]
(usted)   infirme [iɱˈfiɾ.me]
(nosostros-as)   infirmemos [iɱ.fiɾˈme.mos]
(vosostros-as)   infirmad [iɱ.fiɾˈmað]
(ustedes)   infirmen [iɱˈfiɾ.men]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.