< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/reclutar

Conjugaison en espagnol
reclutar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

reclutar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   recluto [reˈklu.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 reclutas
 reclutás
[reˈklu.tas]
[re.kluˈtas]
(él/ella/Ud.)   recluta [reˈklu.ta]
(nosostros-as)   reclutamos [re.kluˈta.mos]
(vosostros-as/os)   reclutáis [re.kluˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutan [reˈklu.tan]
Passé composé
(yo)   he reclutado [e re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   has reclutado [as re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha reclutado [a re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos reclutado [ˈe.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis reclutado [a.ˈβejs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han reclutado [an re.kluˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   reclutaba [re.kluˈta.βa]
(tú/vos)   reclutabas [re.kluˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   reclutaba [re.kluˈta.βa]
(nosostros-as)   reclutábamos [re.kluˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   reclutabais [re.kluˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutaban [re.kluˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había reclutado [a.ˈβi.a re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   habías reclutado [a.ˈβi.as re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había reclutado [a.ˈβi.a re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos reclutado [a.ˈβi.a.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais reclutado [a.ˈβi.ajs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían reclutado [a.ˈβi.an re.kluˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   recluté [re.kluˈte]
(tú/vos)   reclutaste [re.kluˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   reclutó [re.kluˈto]
(nosostros-as)   reclutamos [re.kluˈta.mos]
(vosostros-as/os)   reclutasteis [re.kluˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutaron [re.kluˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube reclutado [ˈu.βe re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste reclutado [u.ˈβi.ste re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo reclutado [ˈu.βo re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos reclutado [u.ˈβi.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis reclutado [u.ˈβi.stejs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron reclutado [u.ˈβje.ɾon re.kluˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   reclutaré [re.klu.taˈɾe]
(tú/vos)   reclutarás [re.klu.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   reclutará [re.klu.taˈɾa]
(nosostros-as)   reclutaremos [re.klu.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   reclutaréis [re.klu.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutarán [re.klu.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré reclutado [a.ˈβɾe re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás reclutado [a.ˈβɾas re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá reclutado [a.ˈβɾa re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos reclutado [a.ˈβɾe.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis reclutado [a.ˈβɾejs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán reclutado [a.ˈβɾan re.kluˈta.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   reclutaría [re.klu.taˈɾi.a]
(tú/vos)   reclutarías [re.klu.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   reclutaría [re.klu.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   reclutaríamos [re.klu.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   reclutaríais [re.klu.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutarían [re.klu.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría reclutado [a.ˈβɾi.a re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías reclutado [a.ˈβɾi.as re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría reclutado [a.ˈβɾi.a re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos reclutado [a.ˈβɾi.a.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais reclutado [a.ˈβɾi.ajs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían reclutado [a.ˈβɾi.an re.kluˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   reclute [re.ˈklu.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 reclutes
 reclutés
[re.ˈklu.tes]
[re.kluˈtes]
(él/ella/Ud.)   reclute [re.ˈklu.te]
(nosostros-as)   reclutemos [re.kluˈte.mos]
(vosostros-as/os)   reclutéis [re.kluˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recluten [re.ˈklu.ten]
Passé composé
(yo)   haya reclutado [ˈa.ja re.kluˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas reclutado
 hayás reclutado
[ˈa.jas re.kluˈta.ðo]
[a.ˈjas re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya reclutado [ˈa.ja re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos reclutado [a.ˈja.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis reclutado [a.ˈjajs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan reclutado [ˈa.jan re.kluˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   reclutara [re.kluˈta.ɾa]
(tú/vos)   reclutaras [re.kluˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   reclutara [re.kluˈta.ɾa]
(nosostros-as)   reclutáramos [re.kluˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   reclutarais [re.kluˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutaran [re.kluˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera reclutado [u.ˈβje.ɾa re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras reclutado [u.ˈβje.ɾas re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera reclutado [u.ˈβje.ɾa re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos reclutado [u.ˈβje.ɾa.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais reclutado [u.ˈβje.ɾajs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran reclutado [u.ˈβje.ɾan re.kluˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   reclutase [re.kluˈta.se]
(tú/vos)   reclutases [re.kluˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   reclutase [re.kluˈta.se]
(nosostros-as)   reclutásemos [re.kluˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   reclutaseis [re.kluˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutasen [re.kluˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese reclutado [u.ˈβje.se re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses reclutado [u.ˈβje.ses re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese reclutado [u.ˈβje.se re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos reclutado [u.ˈβje.se.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis reclutado [u.ˈβje.sejs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen reclutado [u.ˈβje.sen re.kluˈta.ðo]
Futur
(yo)   reclutare [re.kluˈta.ɾe]
(tú/vos)   reclutares [re.kluˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   reclutare [re.kluˈta.ɾe]
(nosostros-as)   reclutáremos [re.kluˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   reclutareis [re.kluˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   reclutaren [re.kluˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere reclutado [u.ˈβje.ɾe re.kluˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres reclutado [u.ˈβje.ɾes re.kluˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere reclutado [u.ˈβje.ɾe re.kluˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos reclutado [u.ˈβje.ɾe.mos re.kluˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis reclutado [u.ˈβje.ɾejs re.kluˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren reclutado [u.ˈβje.ɾen re.kluˈta.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 recluta
 reclutá
[reˈklu.ta]
[re.kluˈta]
(usted)   reclute [reˈklu.te]
(nosostros-as)   reclutemos [re.kluˈte.mos]
(vosostros-as)   reclutad [re.kluˈtað]
(ustedes)   recluten [reˈklu.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.