< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/recostar

recostar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
recostar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   recuesto [reˈkwes.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 recuestas
 recostás
[reˈkwes.tas]
[re.konˈtas]
(él/ella/Ud.)   recuesta [reˈkwes.ta]
(nosostros-as)   recostamos [re.konˈta.mos]
(vosostros-as/os)   recostáis [re.konˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   recuestan [reˈkwes.tan]
Passé composé
(yo)   he recostado [e re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   has recostado [as re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha recostado [a re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos recostado [ˈe.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis recostado [a.ˈβejs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han recostado [an re.konˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   recostaba [re.konˈta.βa]
(tú/vos)   recostabas [re.konˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   recostaba [re.konˈta.βa]
(nosostros-as)   recostábamos [re.konˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   recostabais [re.konˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostaban [re.konˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había recostado [a.ˈβi.a re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   habías recostado [a.ˈβi.as re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había recostado [a.ˈβi.a re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos recostado [a.ˈβi.a.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais recostado [a.ˈβi.ajs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían recostado [a.ˈβi.an re.konˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   recosté [re.konˈte]
(tú/vos)   recostaste [re.konˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   recostó [re.konˈto]
(nosostros-as)   recostamos [re.konˈta.mos]
(vosostros-as/os)   recostasteis [re.konˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostaron [re.konˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube recostado [ˈu.βe re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste recostado [u.ˈβi.ste re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo recostado [ˈu.βo re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos recostado [u.ˈβi.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis recostado [u.ˈβi.stejs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron recostado [u.ˈβje.ɾon re.konˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   recostaré [re.kon.taˈɾe]
(tú/vos)   recostarás [re.kon.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   recostará [re.kon.taˈɾa]
(nosostros-as)   recostaremos [re.kon.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   recostaréis [re.kon.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostarán [re.kon.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré recostado [a.ˈβɾe re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás recostado [a.ˈβɾas re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá recostado [a.ˈβɾa re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos recostado [a.ˈβɾe.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis recostado [a.ˈβɾejs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán recostado [a.ˈβɾan re.konˈta.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   recostaría [re.kon.taˈɾi.a]
(tú/vos)   recostarías [re.kon.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   recostaría [re.kon.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   recostaríamos [re.kon.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   recostaríais [re.kon.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostarían [re.kon.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría recostado [a.ˈβɾi.a re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías recostado [a.ˈβɾi.as re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría recostado [a.ˈβɾi.a re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos recostado [a.ˈβɾi.a.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais recostado [a.ˈβɾi.ajs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían recostado [a.ˈβɾi.an re.konˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   recueste [re.ˈkwes.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 recuestes
 recostés
[re.ˈkwes.tes]
[re.konˈtes]
(él/ella/Ud.)   recueste [re.ˈkwes.te]
(nosostros-as)   recostemos [re.konˈte.mos]
(vosostros-as/os)   recostéis [re.konˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recuesten [re.ˈkwes.ten]
Passé composé
(yo)   haya recostado [ˈa.ja re.konˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas recostado
 hayás recostado
[ˈa.jas re.konˈta.ðo]
[a.ˈjas re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya recostado [ˈa.ja re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos recostado [a.ˈja.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis recostado [a.ˈjajs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan recostado [ˈa.jan re.konˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   recostara [re.konˈta.ɾa]
(tú/vos)   recostaras [re.konˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   recostara [re.konˈta.ɾa]
(nosostros-as)   recostáramos [re.konˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   recostarais [re.konˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostaran [re.konˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera recostado [u.ˈβje.ɾa re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras recostado [u.ˈβje.ɾas re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera recostado [u.ˈβje.ɾa re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos recostado [u.ˈβje.ɾa.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais recostado [u.ˈβje.ɾajs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran recostado [u.ˈβje.ɾan re.konˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   recostase [re.konˈta.se]
(tú/vos)   recostases [re.konˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   recostase [re.konˈta.se]
(nosostros-as)   recostásemos [re.konˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   recostaseis [re.konˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostasen [re.konˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese recostado [u.ˈβje.se re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses recostado [u.ˈβje.ses re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese recostado [u.ˈβje.se re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos recostado [u.ˈβje.se.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis recostado [u.ˈβje.sejs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen recostado [u.ˈβje.sen re.konˈta.ðo]
Futur
(yo)   recostare [re.konˈta.ɾe]
(tú/vos)   recostares [re.konˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   recostare [re.konˈta.ɾe]
(nosostros-as)   recostáremos [re.konˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   recostareis [re.konˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   recostaren [re.konˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere recostado [u.ˈβje.ɾe re.konˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres recostado [u.ˈβje.ɾes re.konˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere recostado [u.ˈβje.ɾe re.konˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos recostado [u.ˈβje.ɾe.mos re.konˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis recostado [u.ˈβje.ɾejs re.konˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren recostado [u.ˈβje.ɾen re.konˈta.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 recuesta
 recostá
[reˈkwes.ta]
[re.konˈta]
(usted)   recueste [reˈkwes.te]
(nosostros-as)   recostemos [re.konˈte.mos]
(vosostros-as)   recostad [re.konˈtað]
(ustedes)   recuesten [reˈkwes.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.