< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/sentenciar

sentenciar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
sentenciar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   sentencio [senˈten.θjo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 sentencias
 sentenciás
[senˈten.θjas]
[sen.tenˈθjas]
(él/ella/Ud.)   sentencia [senˈten.θja]
(nosostros-as)   sentenciamos [sen.tenˈθja.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciáis [sen.tenˈθjai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentencian [senˈten.θjan]
Passé composé
(yo)   he sentenciado [e sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   has sentenciado [as sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha sentenciado [a sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hemos sentenciado [ˈe.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis sentenciado [a.ˈβejs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han sentenciado [an sen.tenˈθja.ðo]
Imparfait
(yo)   sentenciaba [sen.tenˈθja.βa]
(tú/vos)   sentenciabas [sen.tenˈθja.βas]
(él/ella/Ud.)   sentenciaba [sen.tenˈθja.βa]
(nosostros-as)   sentenciábamos [sen.tenˈθja.βa.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciabais [sen.tenˈθja.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciaban [sen.tenˈθja.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había sentenciado [a.ˈβi.a sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   habías sentenciado [a.ˈβi.as sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   había sentenciado [a.ˈβi.a sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   habíamos sentenciado [a.ˈβi.a.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais sentenciado [a.ˈβi.ajs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían sentenciado [a.ˈβi.an sen.tenˈθja.ðo]
Passé simple
(yo)   sentencié [sen.tenˈθje]
(tú/vos)   sentenciaste [sen.tenˈθjas.te]
(él/ella/Ud.)   sentenció [sen.tenˈθjo]
(nosostros-as)   sentenciamos [sen.tenˈθja.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciasteis [sen.tenˈθjas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciaron [sen.tenˈθja.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube sentenciado [ˈu.βe sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   hubiste sentenciado [u.ˈβi.ste sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo sentenciado [ˈu.βo sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hubimos sentenciado [u.ˈβi.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis sentenciado [u.ˈβi.stejs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron sentenciado [u.ˈβje.ɾon sen.tenˈθja.ðo]
Futur simple
(yo)   sentenciaré [sen.ten.θjaˈɾe]
(tú/vos)   sentenciarás [sen.ten.θjaˈɾas]
(él/ella/Ud.)   sentenciará [sen.ten.θjaˈɾa]
(nosostros-as)   sentenciaremos [sen.ten.θjaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciaréis [sen.ten.θjaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciarán [sen.ten.θjaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré sentenciado [a.ˈβɾe sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   habrás sentenciado [a.ˈβɾas sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá sentenciado [a.ˈβɾa sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   habremos sentenciado [a.ˈβɾe.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis sentenciado [a.ˈβɾejs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán sentenciado [a.ˈβɾan sen.tenˈθja.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   sentenciaría [sen.ten.θjaˈɾi.a]
(tú/vos)   sentenciarías [sen.ten.θjaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   sentenciaría [sen.ten.θjaˈɾi.a]
(nosostros-as)   sentenciaríamos [sen.ten.θjaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciaríais [sen.ten.θjaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciarían [sen.ten.θjaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría sentenciado [a.ˈβɾi.a sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   habrías sentenciado [a.ˈβɾi.as sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría sentenciado [a.ˈβɾi.a sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   habríamos sentenciado [a.ˈβɾi.a.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais sentenciado [a.ˈβɾi.ajs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían sentenciado [a.ˈβɾi.an sen.tenˈθja.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   sentencie [sen.ˈten.θje]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 sentencies
 sentenciés
[sen.ˈten.θjes]
[sen.tenˈθjes]
(él/ella/Ud.)   sentencie [sen.ˈten.θje]
(nosostros-as)   sentenciemos [sen.tenˈθje.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciéis [sen.tenˈθjei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentencien [sen.ˈten.θjen]
Passé composé
(yo)   haya sentenciado [ˈa.ja sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas sentenciado
 hayás sentenciado
[ˈa.jas sen.tenˈθja.ðo]
[a.ˈjas sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya sentenciado [ˈa.ja sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hayamos sentenciado [a.ˈja.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis sentenciado [a.ˈjajs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan sentenciado [ˈa.jan sen.tenˈθja.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   sentenciara [sen.tenˈθja.ɾa]
(tú/vos)   sentenciaras [sen.tenˈθja.ɾas]
(él/ella/Ud.)   sentenciara [sen.tenˈθja.ɾa]
(nosostros-as)   sentenciáramos [sen.tenˈθja.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciarais [sen.tenˈθja.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciaran [sen.tenˈθja.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera sentenciado [u.ˈβje.ɾa sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   hubieras sentenciado [u.ˈβje.ɾas sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera sentenciado [u.ˈβje.ɾa sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos sentenciado [u.ˈβje.ɾa.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais sentenciado [u.ˈβje.ɾajs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran sentenciado [u.ˈβje.ɾan sen.tenˈθja.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   sentenciase [sen.tenˈθja.se]
(tú/vos)   sentenciases [sen.tenˈθja.ses]
(él/ella/Ud.)   sentenciase [sen.tenˈθja.se]
(nosostros-as)   sentenciásemos [sen.tenˈθja.se.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciaseis [sen.tenˈθja.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciasen [sen.tenˈθja.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese sentenciado [u.ˈβje.se sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   hubieses sentenciado [u.ˈβje.ses sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese sentenciado [u.ˈβje.se sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos sentenciado [u.ˈβje.se.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis sentenciado [u.ˈβje.sejs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen sentenciado [u.ˈβje.sen sen.tenˈθja.ðo]
Futur
(yo)   sentenciare [sen.tenˈθja.ɾe]
(tú/vos)   sentenciares [sen.tenˈθja.ɾes]
(él/ella/Ud.)   sentenciare [sen.tenˈθja.ɾe]
(nosostros-as)   sentenciáremos [sen.tenˈθja.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sentenciareis [sen.tenˈθja.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sentenciaren [sen.tenˈθja.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere sentenciado [u.ˈβje.ɾe sen.tenˈθja.ðo]
(tú/vos)   hubieres sentenciado [u.ˈβje.ɾes sen.tenˈθja.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere sentenciado [u.ˈβje.ɾe sen.tenˈθja.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos sentenciado [u.ˈβje.ɾe.mos sen.tenˈθja.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis sentenciado [u.ˈβje.ɾejs sen.tenˈθja.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren sentenciado [u.ˈβje.ɾen sen.tenˈθja.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 sentencia
 sentenciá
[senˈten.θja]
[sen.tenˈθja]
(usted)   sentencie [senˈten.θje]
(nosostros-as)   sentenciemos [sen.tenˈθje.mos]
(vosostros-as)   sentenciad [sen.tenˈθjað]
(ustedes)   sentencien [senˈten.θjen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.