< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/sonar

sonar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
sonar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   sueno [ˈswe.no]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 suenas
 sonás
[ˈswe.nas]
[soˈnas]
(él/ella/Ud.)   suena [ˈswe.na]
(nosostros-as)   sonamos [soˈna.mos]
(vosostros-as/os)   sonáis [soˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)   suenan [ˈswe.nan]
Passé composé
(yo)   he sonado [e soˈna.ðo]
(tú/vos)   has sonado [as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha sonado [a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hemos sonado [ˈe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis sonado [a.ˈβejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han sonado [an soˈna.ðo]
Imparfait
(yo)   sonaba [soˈna.βa]
(tú/vos)   sonabas [soˈna.βas]
(él/ella/Ud.)   sonaba [soˈna.βa]
(nosostros-as)   sonábamos [soˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)   sonabais [soˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonaban [soˈna.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había sonado [a.ˈβi.a soˈna.ðo]
(tú/vos)   habías sonado [a.ˈβi.as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   había sonado [a.ˈβi.a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habíamos sonado [a.ˈβi.a.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais sonado [a.ˈβi.ajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían sonado [a.ˈβi.an soˈna.ðo]
Passé simple
(yo)   soné [soˈne]
(tú/vos)   sonaste [soˈnas.te]
(él/ella/Ud.)   sonó [soˈno]
(nosostros-as)   sonamos [soˈna.mos]
(vosostros-as/os)   sonasteis [soˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonaron [soˈna.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube sonado [ˈu.βe soˈna.ðo]
(tú/vos)   hubiste sonado [u.ˈβi.ste soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo sonado [ˈu.βo soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubimos sonado [u.ˈβi.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis sonado [u.ˈβi.stejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron sonado [u.ˈβje.ɾon soˈna.ðo]
Futur simple
(yo)   sonaré [so.naˈɾe]
(tú/vos)   sonarás [so.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)   sonará [so.naˈɾa]
(nosostros-as)   sonaremos [so.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sonaréis [so.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonarán [so.naˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré sonado [a.ˈβɾe soˈna.ðo]
(tú/vos)   habrás sonado [a.ˈβɾas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá sonado [a.ˈβɾa soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habremos sonado [a.ˈβɾe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis sonado [a.ˈβɾejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán sonado [a.ˈβɾan soˈna.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   sonaría [so.naˈɾi.a]
(tú/vos)   sonarías [so.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   sonaría [so.naˈɾi.a]
(nosostros-as)   sonaríamos [so.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   sonaríais [so.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonarían [so.naˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría sonado [a.ˈβɾi.a soˈna.ðo]
(tú/vos)   habrías sonado [a.ˈβɾi.as soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría sonado [a.ˈβɾi.a soˈna.ðo]
(nosotros-as)   habríamos sonado [a.ˈβɾi.a.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais sonado [a.ˈβɾi.ajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían sonado [a.ˈβɾi.an soˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   suene [ˈswe.ne]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 suenes
 sonés
[ˈswe.nes]
[soˈnes]
(él/ella/Ud.)   suene [ˈswe.ne]
(nosostros-as)   sonemos [soˈne.mos]
(vosostros-as/os)   sonéis [soˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   suenen [ˈswe.nen]
Passé composé
(yo)   haya sonado [ˈa.ja soˈna.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas sonado
 hayás sonado
[ˈa.jas soˈna.ðo]
[a.ˈjas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya sonado [ˈa.ja soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hayamos sonado [a.ˈja.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis sonado [a.ˈjajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan sonado [ˈa.jan soˈna.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   sonara [soˈna.ɾa]
(tú/vos)   sonaras [soˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)   sonara [soˈna.ɾa]
(nosostros-as)   sonáramos [soˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   sonarais [soˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonaran [soˈna.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera sonado [u.ˈβje.ɾa soˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieras sonado [u.ˈβje.ɾas soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera sonado [u.ˈβje.ɾa soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos sonado [u.ˈβje.ɾa.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais sonado [u.ˈβje.ɾajs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran sonado [u.ˈβje.ɾan soˈna.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   sonase [soˈna.se]
(tú/vos)   sonases [soˈna.ses]
(él/ella/Ud.)   sonase [soˈna.se]
(nosostros-as)   sonásemos [soˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)   sonaseis [soˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonasen [soˈna.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese sonado [u.ˈβje.se soˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieses sonado [u.ˈβje.ses soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese sonado [u.ˈβje.se soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos sonado [u.ˈβje.se.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis sonado [u.ˈβje.sejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen sonado [u.ˈβje.sen soˈna.ðo]
Futur
(yo)   sonare [soˈna.ɾe]
(tú/vos)   sonares [soˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)   sonare [soˈna.ɾe]
(nosostros-as)   sonáremos [soˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sonareis [soˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sonaren [soˈna.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere sonado [u.ˈβje.ɾe soˈna.ðo]
(tú/vos)   hubieres sonado [u.ˈβje.ɾes soˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere sonado [u.ˈβje.ɾe soˈna.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos sonado [u.ˈβje.ɾe.mos soˈna.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis sonado [u.ˈβje.ɾejs soˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren sonado [u.ˈβje.ɾen soˈna.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 suena
 soná
[ˈswe.na]
[soˈna]
(usted)   suene [ˈswe.ne]
(nosostros-as)   sonemos [soˈne.mos]
(vosostros-as)   sonad [soˈnað]
(ustedes)   suenen [ˈswe.nen]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.