< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/sulfatar

sulfatar, verbe espagnol du 1er groupe.

Conjugaison en espagnol
sulfatar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   sulfato [sulˈfa.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 sulfatas
 sulfatás
[sulˈfa.tas]
[sul.faˈtas]
(él/ella/Ud.)   sulfata [sulˈfa.ta]
(nosostros-as)   sulfatamos [sul.faˈta.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatáis [sul.faˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfatan [sulˈfa.tan]
Passé composé
(yo)   he sulfatado [e sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   has sulfatado [as sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha sulfatado [a sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos sulfatado [ˈe.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis sulfatado [a.ˈβejs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han sulfatado [an sul.faˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   sulfataba [sul.faˈta.βa]
(tú/vos)   sulfatabas [sul.faˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   sulfataba [sul.faˈta.βa]
(nosostros-as)   sulfatábamos [sul.faˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatabais [sul.faˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfataban [sul.faˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había sulfatado [a.ˈβi.a sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   habías sulfatado [a.ˈβi.as sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había sulfatado [a.ˈβi.a sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos sulfatado [a.ˈβi.a.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais sulfatado [a.ˈβi.ajs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían sulfatado [a.ˈβi.an sul.faˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   sulfaté [sul.faˈte]
(tú/vos)   sulfataste [sul.faˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   sulfató [sul.faˈto]
(nosostros-as)   sulfatamos [sul.faˈta.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatasteis [sul.faˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfataron [sul.faˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube sulfatado [ˈu.βe sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste sulfatado [u.ˈβi.ste sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo sulfatado [ˈu.βo sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos sulfatado [u.ˈβi.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis sulfatado [u.ˈβi.stejs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron sulfatado [u.ˈβje.ɾon sul.faˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   sulfataré [sul.fa.taˈɾe]
(tú/vos)   sulfatarás [sul.fa.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   sulfatará [sul.fa.taˈɾa]
(nosostros-as)   sulfataremos [sul.fa.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sulfataréis [sul.fa.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfatarán [sul.fa.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré sulfatado [a.ˈβɾe sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás sulfatado [a.ˈβɾas sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá sulfatado [a.ˈβɾa sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos sulfatado [a.ˈβɾe.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis sulfatado [a.ˈβɾejs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán sulfatado [a.ˈβɾan sul.faˈta.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   sulfataría [sul.fa.taˈɾi.a]
(tú/vos)   sulfatarías [sul.fa.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   sulfataría [sul.fa.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   sulfataríamos [sul.fa.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   sulfataríais [sul.fa.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfatarían [sul.fa.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría sulfatado [a.ˈβɾi.a sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías sulfatado [a.ˈβɾi.as sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría sulfatado [a.ˈβɾi.a sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos sulfatado [a.ˈβɾi.a.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais sulfatado [a.ˈβɾi.ajs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían sulfatado [a.ˈβɾi.an sul.faˈta.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   sulfate [sul.ˈfa.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 sulfates
 sulfatés
[sul.ˈfa.tes]
[sul.faˈtes]
(él/ella/Ud.)   sulfate [sul.ˈfa.te]
(nosostros-as)   sulfatemos [sul.faˈte.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatéis [sul.faˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfaten [sul.ˈfa.ten]
Passé composé
(yo)   haya sulfatado [ˈa.ja sul.faˈta.ðo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas sulfatado
 hayás sulfatado
[ˈa.jas sul.faˈta.ðo]
[a.ˈjas sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya sulfatado [ˈa.ja sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos sulfatado [a.ˈja.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis sulfatado [a.ˈjajs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan sulfatado [ˈa.jan sul.faˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   sulfatara [sul.faˈta.ɾa]
(tú/vos)   sulfataras [sul.faˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   sulfatara [sul.faˈta.ɾa]
(nosostros-as)   sulfatáramos [sul.faˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatarais [sul.faˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfataran [sul.faˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera sulfatado [u.ˈβje.ɾa sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras sulfatado [u.ˈβje.ɾas sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera sulfatado [u.ˈβje.ɾa sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos sulfatado [u.ˈβje.ɾa.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais sulfatado [u.ˈβje.ɾajs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran sulfatado [u.ˈβje.ɾan sul.faˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   sulfatase [sul.faˈta.se]
(tú/vos)   sulfatases [sul.faˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   sulfatase [sul.faˈta.se]
(nosostros-as)   sulfatásemos [sul.faˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   sulfataseis [sul.faˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfatasen [sul.faˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese sulfatado [u.ˈβje.se sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses sulfatado [u.ˈβje.ses sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese sulfatado [u.ˈβje.se sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos sulfatado [u.ˈβje.se.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis sulfatado [u.ˈβje.sejs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen sulfatado [u.ˈβje.sen sul.faˈta.ðo]
Futur
(yo)   sulfatare [sul.faˈta.ɾe]
(tú/vos)   sulfatares [sul.faˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   sulfatare [sul.faˈta.ɾe]
(nosostros-as)   sulfatáremos [sul.faˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   sulfatareis [sul.faˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   sulfataren [sul.faˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere sulfatado [u.ˈβje.ɾe sul.faˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres sulfatado [u.ˈβje.ɾes sul.faˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere sulfatado [u.ˈβje.ɾe sul.faˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos sulfatado [u.ˈβje.ɾe.mos sul.faˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis sulfatado [u.ˈβje.ɾejs sul.faˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren sulfatado [u.ˈβje.ɾen sul.faˈta.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 sulfata
 sulfatá
[sulˈfa.ta]
[sul.faˈta]
(usted)   sulfate [sulˈfa.te]
(nosostros-as)   sulfatemos [sul.faˈte.mos]
(vosostros-as)   sulfatad [sul.faˈtað]
(ustedes)   sulfaten [sulˈfa.ten]

 

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.