< Conjugaison:français

Conjugaison:français/affriter

Conjugaison de affriter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
affriter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ affrite \ʒ‿ a.fʁit\
tu  affrites \ty  a.fʁit\
il/elle/on  affrite \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁit\
nous  affritons \nu.z‿ a.fʁi.tɔ̃\
vous  affritez \vu.z‿ a.fʁi.te\
ils/elles  affritent \[il/ɛl].z‿ a.fʁit\
Passé composé
j’ai  affrité  \ʒ‿e a.fʁi.te\
tu as  affrité  \ty a.z‿a.fʁi.te\
il/elle/on a  affrité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.fʁi.te\
nous avons  affrité  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.fʁi.te\
vous avez  affrité  \vu.z‿a.ve.z‿a.fʁi.te\
ils/elles ont  affrité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.fʁi.te\
Imparfait
j’ affritais \ʒ‿ a.fʁi.tɛ\
tu  affritais \ty  a.fʁi.tɛ\
il/elle/on  affritait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁi.tɛ\
nous  affritions \nu.z‿ a.fʁi.tjɔ̃\
vous  affritiez \vu.z‿ a.fʁi.tje\
ils/elles  affritaient \[il/ɛl].z‿ a.fʁi.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  affrité  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.fʁi.te\
tu avais  affrité  \ty a.vɛ.z‿a.fʁi.te\
il/elle/on avait  affrité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.fʁi.te\
nous avions  affrité  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.fʁi.te\
vous aviez  affrité  \vu.z‿a.vje.z‿a.fʁi.te\
ils/elles avaient  affrité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.fʁi.te\
Passé simple
j’ affritai \ʒ‿ a.fʁi.te\
tu  affritas \ty  a.fʁi.ta\
il/elle/on  affrita \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁi.ta\
nous  affritâmes \nu.z‿ a.fʁi.tam\
vous  affritâtes \vu.z‿ a.fʁi.tat\
ils/elles  affritèrent \[il/ɛl].z‿ a.fʁi.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  affrité  \ʒ‿y.z‿a.fʁi.te\
tu eus  affrité  \ty y.z‿a.fʁi.te\
il/elle/on eut  affrité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.fʁi.te\
nous eûmes  affrité  \nu.z‿ym.z‿a.fʁi.te\
vous eûtes  affrité  \vu.z‿yt.z‿a.fʁi.te\
ils/elles eurent  affrité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.fʁi.te\
Futur simple
j’ affriterai \ʒ‿ a.fʁi.t(ə.)ʁe\
tu  affriteras \ty  a.fʁi.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  affritera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁi.t(ə.)ʁa\
nous  affriterons \nu.z‿ a.fʁi.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  affriterez \vu.z‿ a.fʁi.t(ə.)ʁe\
ils/elles  affriteront \[il/ɛl].z‿ a.fʁi.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  affrité  \ʒ‿o.ʁe a.fʁi.te\
tu auras  affrité  \ty o.ʁa.z‿a.fʁi.te\
il/elle/on aura  affrité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.fʁi.te\
nous aurons  affrité  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.fʁi.te\
vous aurez  affrité  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.fʁi.te\
ils/elles auront  affrité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.fʁi.te\

Subjonctif

Présent
que j’ affrite \ ʒ‿ a.fʁit\
que tu  affrites \ ty  a.fʁit\
qu’il/elle/on  affrite \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁit\
que nous  affritions \ nu.z‿ a.fʁi.tjɔ̃\
que vous  affritiez \ vu.z‿ a.fʁi.tje\
qu’ils/elles  affritent \k‿[il/ɛl].z‿ a.fʁit\
Passé
que j’aie  affrité  \kə ʒ‿ɛ a.fʁi.te\
que tu aies  affrité  \kə ty ɛ.z‿a.fʁi.te\
qu’il/elle/on ait  affrité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.fʁi.te\
que nous ayons  affrité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.fʁi.te\
que vous ayez  affrité  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.fʁi.te\
qu’ils/elles aient  affrité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.fʁi.te\
Imparfait
que j’ affritasse \ ʒ‿ a.fʁi.tas\
que tu  affritasses \ ty  a.fʁi.tas\
qu’il/elle/on  affritât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.fʁi.ta\
que nous  affritassions \ nu.z‿ a.fʁi.ta.sjɔ̃\
que vous  affritassiez \ vu.z‿ a.fʁi.ta.sje\
qu’ils/elles  affritassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.fʁi.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  affrité  \kə ʒ‿ys a.fʁi.te\
que tu eusses  affrité  \kə ty ys.z‿a.fʁi.te\
qu’il/elle/on eût  affrité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.fʁi.te\
que nous eussions  affrité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.fʁi.te\
que vous eussiez  affrité  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.fʁi.te\
qu’ils/elles eussent  affrité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.fʁi.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  affrite  \a.fʁit\
  affritons  \a.fʁi.tɔ̃\
  affritez  \a.fʁi.te\
Passé
 aie  affrité    a.fʁi.te\ 
 ayons  affrité   \ɛ.jɔ̃.z‿a.fʁi.te\ 
 ayez  affrité   \ɛ.je.z‿a.fʁi.te\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.