< Conjugaison:français

Conjugaison:français/anordir

Conjugaison de anordir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
anordir
Verbe du deuxième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-2}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ anordis \ʒ‿ a.nɔʁ.di\
tu  anordis \ty  a.nɔʁ.di\
il/elle/on  anordit \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.di\
nous  anordissons \nu.z‿ a.nɔʁ.di.sɔ̃\
vous  anordissez \vu.z‿ a.nɔʁ.di.se\
ils/elles  anordissent \[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.dis\
Passé composé
j’ai  anordi  \ʒ‿e a.nɔʁ.di\
tu as  anordi  \ty a.z‿a.nɔʁ.di\
il/elle/on a  anordi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.nɔʁ.di\
nous avons  anordi  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\
vous avez  anordi  \vu.z‿a.ve.z‿a.nɔʁ.di\
ils/elles ont  anordi  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.nɔʁ.di\
Imparfait
j’ anordissais \ʒ‿ a.nɔʁ.di.sɛ\
tu  anordissais \ty  a.nɔʁ.di.sɛ\
il/elle/on  anordissait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.di.sɛ\
nous  anordissions \nu.z‿ a.nɔʁ.di.sjɔ̃\
vous  anordissiez \vu.z‿ a.nɔʁ.di.sje\
ils/elles  anordissaient \[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.di.sɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  anordi  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.nɔʁ.di\
tu avais  anordi  \ty a.vɛ.z‿a.nɔʁ.di\
il/elle/on avait  anordi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.nɔʁ.di\
nous avions  anordi  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\
vous aviez  anordi  \vu.z‿a.vje.z‿a.nɔʁ.di\
ils/elles avaient  anordi  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.nɔʁ.di\
Passé simple
j’ anordis \ʒ‿ a.nɔʁ.di\
tu  anordis \ty  a.nɔʁ.di\
il/elle/on  anordit \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.di\
nous  anordîmes \nu.z‿ a.nɔʁ.dim\
vous  anordîtes \vu.z‿ a.nɔʁ.dit\
ils/elles  anordirent \[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.diʁ\
Passé antérieur
j’eus  anordi  \ʒ‿y.z‿a.nɔʁ.di\
tu eus  anordi  \ty y.z‿a.nɔʁ.di\
il/elle/on eut  anordi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.nɔʁ.di\
nous eûmes  anordi  \nu.z‿ym.z‿a.nɔʁ.di\
vous eûtes  anordi  \vu.z‿yt.z‿a.nɔʁ.di\
ils/elles eurent  anordi  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.nɔʁ.di\
Futur simple
j’ anordirai \ʒ‿ a.nɔʁ.di.ʁe\
tu  anordiras \ty  a.nɔʁ.di.ʁa\
il/elle/on  anordira \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.di.ʁa\
nous  anordirons \nu.z‿ a.nɔʁ.di.ʁɔ̃\
vous  anordirez \vu.z‿ a.nɔʁ.di.ʁe\
ils/elles  anordiront \[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.di.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  anordi  \ʒ‿o.ʁe a.nɔʁ.di\
tu auras  anordi  \ty o.ʁa.z‿a.nɔʁ.di\
il/elle/on aura  anordi  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.nɔʁ.di\
nous aurons  anordi  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\
vous aurez  anordi  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.nɔʁ.di\
ils/elles auront  anordi  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.nɔʁ.di\

Subjonctif

Présent
que j’ anordisse \ ʒ‿ a.nɔʁ.dis\
que tu  anordisses \ ty  a.nɔʁ.dis\
qu’il/elle/on  anordisse \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.dis\
que nous  anordissions \ nu.z‿ a.nɔʁ.di.sjɔ̃\
que vous  anordissiez \ vu.z‿ a.nɔʁ.di.sje\
qu’ils/elles  anordissent \k‿[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.dis\
Passé
que j’aie  anordi  \kə ʒ‿ɛ a.nɔʁ.di\
que tu aies  anordi  \kə ty ɛ.z‿a.nɔʁ.di\
qu’il/elle/on ait  anordi  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.nɔʁ.di\
que nous ayons  anordi  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\
que vous ayez  anordi  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.nɔʁ.di\
qu’ils/elles aient  anordi  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.nɔʁ.di\
Imparfait
que j’ anordisse \ ʒ‿ a.nɔʁ.dis\
que tu  anordisses \ ty  a.nɔʁ.dis\
qu’il/elle/on  anordît \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.nɔʁ.di\
que nous  anordissions \ nu.z‿ a.nɔʁ.di.sjɔ̃\
que vous  anordissiez \ vu.z‿ a.nɔʁ.di.sje\
qu’ils/elles  anordissent \k‿[il/ɛl].z‿ a.nɔʁ.dis\
Plus-que-parfait
que j’eusse  anordi  \kə ʒ‿ys a.nɔʁ.di\
que tu eusses  anordi  \kə ty ys.z‿a.nɔʁ.di\
qu’il/elle/on eût  anordi  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.nɔʁ.di\
que nous eussions  anordi  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\
que vous eussiez  anordi  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.nɔʁ.di\
qu’ils/elles eussent  anordi  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.nɔʁ.di\

Conditionnel

Impératif

Présent
  anordis  \a.nɔʁ.di\
  anordissons  \a.nɔʁ.di.sɔ̃\
  anordissez  \a.nɔʁ.di.se\
Passé
 aie  anordi    a.nɔʁ.di\ 
 ayons  anordi   \ɛ.jɔ̃.z‿a.nɔʁ.di\ 
 ayez  anordi   \ɛ.je.z‿a.nɔʁ.di\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.