< Conjugaison:français

Conjugaison:français/argoter

Conjugaison de argoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
argoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ argote \ʒ‿ aʁ.ɡot\
tu  argotes \ty  aʁ.ɡot\
il/elle/on  argote \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡot\
nous  argotons \nu.z‿ aʁ.ɡo.tɔ̃\
vous  argotez \vu.z‿ aʁ.ɡo.te\
ils/elles  argotent \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡot\
Passé composé
j’ai  argoté  \ʒ‿e aʁ.ɡo.te\
tu as  argoté  \ty a.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on a  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.aʁ.ɡo.te\
nous avons  argoté  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous avez  argoté  \vu.z‿a.ve.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles ont  argoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿aʁ.ɡo.te\
Imparfait
j’ argotais \ʒ‿ aʁ.ɡo.tɛ\
tu  argotais \ty  aʁ.ɡo.tɛ\
il/elle/on  argotait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.tɛ\
nous  argotions \nu.z‿ aʁ.ɡo.tjɔ̃\
vous  argotiez \vu.z‿ aʁ.ɡo.tje\
ils/elles  argotaient \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  argoté  \ʒ‿a.vɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
tu avais  argoté  \ty a.vɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on avait  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
nous avions  argoté  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous aviez  argoté  \vu.z‿a.vje.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles avaient  argoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
Passé simple
j’ argotai \ʒ‿ aʁ.ɡo.te\
tu  argotas \ty  aʁ.ɡo.ta\
il/elle/on  argota \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.ta\
nous  argotâmes \nu.z‿ aʁ.ɡo.tam\
vous  argotâtes \vu.z‿ aʁ.ɡo.tat\
ils/elles  argotèrent \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  argoté  \ʒ‿y.z‿aʁ.ɡo.te\
tu eus  argoté  \ty y.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on eut  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿aʁ.ɡo.te\
nous eûmes  argoté  \nu.z‿ym.z‿aʁ.ɡo.te\
vous eûtes  argoté  \vu.z‿yt.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles eurent  argoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿aʁ.ɡo.te\
Futur simple
j’ argoterai \ʒ‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁe\
tu  argoteras \ty  aʁ.ɡo.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  argotera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁa\
nous  argoterons \nu.z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  argoterez \vu.z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁe\
ils/elles  argoteront \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  argoté  \ʒ‿o.ʁe aʁ.ɡo.te\
tu auras  argoté  \ty o.ʁa.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on aura  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa aʁ.ɡo.te\
nous aurons  argoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous aurez  argoté  \vu.z‿o.ʁe.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles auront  argoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿aʁ.ɡo.te\

Subjonctif

Présent
que j’ argote \ ʒ‿ aʁ.ɡot\
que tu  argotes \ ty  aʁ.ɡot\
qu’il/elle/on  argote \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡot\
que nous  argotions \ nu.z‿ aʁ.ɡo.tjɔ̃\
que vous  argotiez \ vu.z‿ aʁ.ɡo.tje\
qu’ils/elles  argotent \k‿[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡot\
Passé
que j’aie  argoté  \kə ʒ‿ɛ aʁ.ɡo.te\
que tu aies  argoté  \kə ty ɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’il/elle/on ait  argoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
que nous ayons  argoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
que vous ayez  argoté  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’ils/elles aient  argoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
Imparfait
que j’ argotasse \ ʒ‿ aʁ.ɡo.tas\
que tu  argotasses \ ty  aʁ.ɡo.tas\
qu’il/elle/on  argotât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.ta\
que nous  argotassions \ nu.z‿ aʁ.ɡo.ta.sjɔ̃\
que vous  argotassiez \ vu.z‿ aʁ.ɡo.ta.sje\
qu’ils/elles  argotassent \k‿[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  argoté  \kə ʒ‿ys aʁ.ɡo.te\
que tu eusses  argoté  \kə ty ys.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’il/elle/on eût  argoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿aʁ.ɡo.te\
que nous eussions  argoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
que vous eussiez  argoté  \kə vu.z‿y.sje.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’ils/elles eussent  argoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿aʁ.ɡo.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  argote  \aʁ.ɡot\
  argotons  \aʁ.ɡo.tɔ̃\
  argotez  \aʁ.ɡo.te\
Passé
 aie  argoté    aʁ.ɡo.te\ 
 ayons  argoté   \ɛ.jɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\ 
 ayez  argoté   \ɛ.je.z‿aʁ.ɡo.te\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.