< Conjugaison:français

Conjugaison:français/arramer

Conjugaison de arramer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
arramer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ arrame \ʒ‿ a.ʁam\
tu  arrames \ty  a.ʁam\
il/elle/on  arrame \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁam\
nous  arramons \nu.z‿ a.ʁa.mɔ̃\
vous  arramez \vu.z‿ a.ʁa.me\
ils/elles  arrament \[il/ɛl].z‿ a.ʁam\
Passé composé
j’ai  arramé  \ʒ‿e a.ʁa.me\
tu as  arramé  \ty a.z‿a.ʁa.me\
il/elle/on a  arramé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ʁa.me\
nous avons  arramé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ʁa.me\
vous avez  arramé  \vu.z‿a.ve.z‿a.ʁa.me\
ils/elles ont  arramé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ʁa.me\
Imparfait
j’ arramais \ʒ‿ a.ʁa.mɛ\
tu  arramais \ty  a.ʁa.mɛ\
il/elle/on  arramait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.mɛ\
nous  arramions \nu.z‿ a.ʁa.mjɔ̃\
vous  arramiez \vu.z‿ a.ʁa.mje\
ils/elles  arramaient \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  arramé  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ʁa.me\
tu avais  arramé  \ty a.vɛ.z‿a.ʁa.me\
il/elle/on avait  arramé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ʁa.me\
nous avions  arramé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ʁa.me\
vous aviez  arramé  \vu.z‿a.vje.z‿a.ʁa.me\
ils/elles avaient  arramé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ʁa.me\
Passé simple
j’ arramai \ʒ‿ a.ʁa.me\
tu  arramas \ty  a.ʁa.ma\
il/elle/on  arrama \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.ma\
nous  arramâmes \nu.z‿ a.ʁa.mam\
vous  arramâtes \vu.z‿ a.ʁa.mat\
ils/elles  arramèrent \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  arramé  \ʒ‿y.z‿a.ʁa.me\
tu eus  arramé  \ty y.z‿a.ʁa.me\
il/elle/on eut  arramé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁa.me\
nous eûmes  arramé  \nu.z‿ym.z‿a.ʁa.me\
vous eûtes  arramé  \vu.z‿yt.z‿a.ʁa.me\
ils/elles eurent  arramé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ʁa.me\
Futur simple
j’ arramerai \ʒ‿ a.ʁa.m(ə.)ʁe\
tu  arrameras \ty  a.ʁa.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  arramera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.m(ə.)ʁa\
nous  arramerons \nu.z‿ a.ʁa.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  arramerez \vu.z‿ a.ʁa.m(ə.)ʁe\
ils/elles  arrameront \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  arramé  \ʒ‿o.ʁe a.ʁa.me\
tu auras  arramé  \ty o.ʁa.z‿a.ʁa.me\
il/elle/on aura  arramé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ʁa.me\
nous aurons  arramé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ʁa.me\
vous aurez  arramé  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ʁa.me\
ils/elles auront  arramé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ʁa.me\

Subjonctif

Présent
que j’ arrame \ ʒ‿ a.ʁam\
que tu  arrames \ ty  a.ʁam\
qu’il/elle/on  arrame \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁam\
que nous  arramions \ nu.z‿ a.ʁa.mjɔ̃\
que vous  arramiez \ vu.z‿ a.ʁa.mje\
qu’ils/elles  arrament \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁam\
Passé
que j’aie  arramé  \kə ʒ‿ɛ a.ʁa.me\
que tu aies  arramé  \kə ty ɛ.z‿a.ʁa.me\
qu’il/elle/on ait  arramé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ʁa.me\
que nous ayons  arramé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁa.me\
que vous ayez  arramé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ʁa.me\
qu’ils/elles aient  arramé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ʁa.me\
Imparfait
que j’ arramasse \ ʒ‿ a.ʁa.mas\
que tu  arramasses \ ty  a.ʁa.mas\
qu’il/elle/on  arramât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.ma\
que nous  arramassions \ nu.z‿ a.ʁa.ma.sjɔ̃\
que vous  arramassiez \ vu.z‿ a.ʁa.ma.sje\
qu’ils/elles  arramassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁa.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  arramé  \kə ʒ‿ys a.ʁa.me\
que tu eusses  arramé  \kə ty ys.z‿a.ʁa.me\
qu’il/elle/on eût  arramé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁa.me\
que nous eussions  arramé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ʁa.me\
que vous eussiez  arramé  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ʁa.me\
qu’ils/elles eussent  arramé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ʁa.me\

Conditionnel

Impératif

Présent
  arrame  \a.ʁam\
  arramons  \a.ʁa.mɔ̃\
  arramez  \a.ʁa.me\
Passé
 aie  arramé    a.ʁa.me\ 
 ayons  arramé   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁa.me\ 
 ayez  arramé   \ɛ.je.z‿a.ʁa.me\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.