< Conjugaison:français

Conjugaison:français/arraper

Conjugaison de arraper, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
arraper
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ arrape \ʒ‿ a.ʁap\
tu  arrapes \ty  a.ʁap\
il/elle/on  arrape \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁap\
nous  arrapons \nu.z‿ a.ʁa.pɔ̃\
vous  arrapez \vu.z‿ a.ʁa.pe\
ils/elles  arrapent \[il/ɛl].z‿ a.ʁap\
Passé composé
j’ai  arrapé  \ʒ‿e a.ʁa.pe\
tu as  arrapé  \ty a.z‿a.ʁa.pe\
il/elle/on a  arrapé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ʁa.pe\
nous avons  arrapé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ʁa.pe\
vous avez  arrapé  \vu.z‿a.ve.z‿a.ʁa.pe\
ils/elles ont  arrapé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ʁa.pe\
Imparfait
j’ arrapais \ʒ‿ a.ʁa.pɛ\
tu  arrapais \ty  a.ʁa.pɛ\
il/elle/on  arrapait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.pɛ\
nous  arrapions \nu.z‿ a.ʁa.pjɔ̃\
vous  arrapiez \vu.z‿ a.ʁa.pje\
ils/elles  arrapaient \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.pɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  arrapé  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ʁa.pe\
tu avais  arrapé  \ty a.vɛ.z‿a.ʁa.pe\
il/elle/on avait  arrapé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ʁa.pe\
nous avions  arrapé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ʁa.pe\
vous aviez  arrapé  \vu.z‿a.vje.z‿a.ʁa.pe\
ils/elles avaient  arrapé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ʁa.pe\
Passé simple
j’ arrapai \ʒ‿ a.ʁa.pe\
tu  arrapas \ty  a.ʁa.pa\
il/elle/on  arrapa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.pa\
nous  arrapâmes \nu.z‿ a.ʁa.pam\
vous  arrapâtes \vu.z‿ a.ʁa.pat\
ils/elles  arrapèrent \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.pɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  arrapé  \ʒ‿y.z‿a.ʁa.pe\
tu eus  arrapé  \ty y.z‿a.ʁa.pe\
il/elle/on eut  arrapé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁa.pe\
nous eûmes  arrapé  \nu.z‿ym.z‿a.ʁa.pe\
vous eûtes  arrapé  \vu.z‿yt.z‿a.ʁa.pe\
ils/elles eurent  arrapé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ʁa.pe\
Futur simple
j’ arraperai \ʒ‿ a.ʁa.p(ə.)ʁe\
tu  arraperas \ty  a.ʁa.p(ə.)ʁa\
il/elle/on  arrapera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.p(ə.)ʁa\
nous  arraperons \nu.z‿ a.ʁa.p(ə.)ʁɔ̃\
vous  arraperez \vu.z‿ a.ʁa.p(ə.)ʁe\
ils/elles  arraperont \[il/ɛl].z‿ a.ʁa.p(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  arrapé  \ʒ‿o.ʁe a.ʁa.pe\
tu auras  arrapé  \ty o.ʁa.z‿a.ʁa.pe\
il/elle/on aura  arrapé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ʁa.pe\
nous aurons  arrapé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ʁa.pe\
vous aurez  arrapé  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ʁa.pe\
ils/elles auront  arrapé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ʁa.pe\

Subjonctif

Présent
que j’ arrape \ ʒ‿ a.ʁap\
que tu  arrapes \ ty  a.ʁap\
qu’il/elle/on  arrape \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁap\
que nous  arrapions \ nu.z‿ a.ʁa.pjɔ̃\
que vous  arrapiez \ vu.z‿ a.ʁa.pje\
qu’ils/elles  arrapent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁap\
Passé
que j’aie  arrapé  \kə ʒ‿ɛ a.ʁa.pe\
que tu aies  arrapé  \kə ty ɛ.z‿a.ʁa.pe\
qu’il/elle/on ait  arrapé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ʁa.pe\
que nous ayons  arrapé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁa.pe\
que vous ayez  arrapé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ʁa.pe\
qu’ils/elles aient  arrapé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ʁa.pe\
Imparfait
que j’ arrapasse \ ʒ‿ a.ʁa.pas\
que tu  arrapasses \ ty  a.ʁa.pas\
qu’il/elle/on  arrapât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ʁa.pa\
que nous  arrapassions \ nu.z‿ a.ʁa.pa.sjɔ̃\
que vous  arrapassiez \ vu.z‿ a.ʁa.pa.sje\
qu’ils/elles  arrapassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ʁa.pas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  arrapé  \kə ʒ‿ys a.ʁa.pe\
que tu eusses  arrapé  \kə ty ys.z‿a.ʁa.pe\
qu’il/elle/on eût  arrapé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ʁa.pe\
que nous eussions  arrapé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ʁa.pe\
que vous eussiez  arrapé  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ʁa.pe\
qu’ils/elles eussent  arrapé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ʁa.pe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  arrape  \a.ʁap\
  arrapons  \a.ʁa.pɔ̃\
  arrapez  \a.ʁa.pe\
Passé
 aie  arrapé    a.ʁa.pe\ 
 ayons  arrapé   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ʁa.pe\ 
 ayez  arrapé   \ɛ.je.z‿a.ʁa.pe\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.