< Conjugaison:français

Conjugaison:français/attiner

Conjugaison de attiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
attiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ attine \ʒ‿ a.tin\
tu  attines \ty  a.tin\
il/elle/on  attine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tin\
nous  attinons \nu.z‿ a.ti.nɔ̃\
vous  attinez \vu.z‿ a.ti.ne\
ils/elles  attinent \[il/ɛl].z‿ a.tin\
Passé composé
j’ai  attiné  \ʒ‿e a.ti.ne\
tu as  attiné  \ty a.z‿a.ti.ne\
il/elle/on a  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.ti.ne\
nous avons  attiné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous avez  attiné  \vu.z‿a.ve.z‿a.ti.ne\
ils/elles ont  attiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.ti.ne\
Imparfait
j’ attinais \ʒ‿ a.ti.nɛ\
tu  attinais \ty  a.ti.nɛ\
il/elle/on  attinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.nɛ\
nous  attinions \nu.z‿ a.ti.njɔ̃\
vous  attiniez \vu.z‿ a.ti.nje\
ils/elles  attinaient \[il/ɛl].z‿ a.ti.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  attiné  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.ti.ne\
tu avais  attiné  \ty a.vɛ.z‿a.ti.ne\
il/elle/on avait  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.ti.ne\
nous avions  attiné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous aviez  attiné  \vu.z‿a.vje.z‿a.ti.ne\
ils/elles avaient  attiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.ti.ne\
Passé simple
j’ attinai \ʒ‿ a.ti.ne\
tu  attinas \ty  a.ti.na\
il/elle/on  attina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.na\
nous  attinâmes \nu.z‿ a.ti.nam\
vous  attinâtes \vu.z‿ a.ti.nat\
ils/elles  attinèrent \[il/ɛl].z‿ a.ti.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  attiné  \ʒ‿y.z‿a.ti.ne\
tu eus  attiné  \ty y.z‿a.ti.ne\
il/elle/on eut  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ti.ne\
nous eûmes  attiné  \nu.z‿ym.z‿a.ti.ne\
vous eûtes  attiné  \vu.z‿yt.z‿a.ti.ne\
ils/elles eurent  attiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.ti.ne\
Futur simple
j’ attinerai \ʒ‿ a.ti.n(ə.)ʁe\
tu  attineras \ty  a.ti.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  attinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.n(ə.)ʁa\
nous  attinerons \nu.z‿ a.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  attinerez \vu.z‿ a.ti.n(ə.)ʁe\
ils/elles  attineront \[il/ɛl].z‿ a.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  attiné  \ʒ‿o.ʁe a.ti.ne\
tu auras  attiné  \ty o.ʁa.z‿a.ti.ne\
il/elle/on aura  attiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.ti.ne\
nous aurons  attiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.ti.ne\
vous aurez  attiné  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.ti.ne\
ils/elles auront  attiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.ti.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ attine \ ʒ‿ a.tin\
que tu  attines \ ty  a.tin\
qu’il/elle/on  attine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.tin\
que nous  attinions \ nu.z‿ a.ti.njɔ̃\
que vous  attiniez \ vu.z‿ a.ti.nje\
qu’ils/elles  attinent \k‿[il/ɛl].z‿ a.tin\
Passé
que j’aie  attiné  \kə ʒ‿ɛ a.ti.ne\
que tu aies  attiné  \kə ty ɛ.z‿a.ti.ne\
qu’il/elle/on ait  attiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.ti.ne\
que nous ayons  attiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.ti.ne\
que vous ayez  attiné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.ti.ne\
qu’ils/elles aient  attiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.ti.ne\
Imparfait
que j’ attinasse \ ʒ‿ a.ti.nas\
que tu  attinasses \ ty  a.ti.nas\
qu’il/elle/on  attinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.ti.na\
que nous  attinassions \ nu.z‿ a.ti.na.sjɔ̃\
que vous  attinassiez \ vu.z‿ a.ti.na.sje\
qu’ils/elles  attinassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.ti.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  attiné  \kə ʒ‿ys a.ti.ne\
que tu eusses  attiné  \kə ty ys.z‿a.ti.ne\
qu’il/elle/on eût  attiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.ti.ne\
que nous eussions  attiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.ti.ne\
que vous eussiez  attiné  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.ti.ne\
qu’ils/elles eussent  attiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.ti.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  attine  \a.tin\
  attinons  \a.ti.nɔ̃\
  attinez  \a.ti.ne\
Passé
 aie  attiné    a.ti.ne\ 
 ayons  attiné   \ɛ.jɔ̃.z‿a.ti.ne\ 
 ayez  attiné   \ɛ.je.z‿a.ti.ne\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.