< Conjugaison:français

Conjugaison:français/bonnarder

Conjugaison de bonnarder, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
bonnarder
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  bonnarde \ʒə  bɔ.naʁd\
tu  bonnardes \ty  bɔ.naʁd\
il/elle/on  bonnarde \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁd\
nous  bonnardons \nu  bɔ.naʁ.dɔ̃\
vous  bonnardez \vu  bɔ.naʁ.de\
ils/elles  bonnardent \[il/ɛl]  bɔ.naʁd\
Passé composé
j’ai  bonnardé  \ʒ‿e bɔ.naʁ.de\
tu as  bonnardé  \ty a bɔ.naʁ.de\
il/elle/on a  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a bɔ.naʁ.de\
nous avons  bonnardé  \nu.z‿a.vɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous avez  bonnardé  \vu.z‿a.ve bɔ.naʁ.de\
ils/elles ont  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ bɔ.naʁ.de\
Imparfait
je  bonnardais \ʒə  bɔ.naʁ.dɛ\
tu  bonnardais \ty  bɔ.naʁ.dɛ\
il/elle/on  bonnardait \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.dɛ\
nous  bonnardions \nu  bɔ.naʁ.djɔ̃\
vous  bonnardiez \vu  bɔ.naʁ.dje\
ils/elles  bonnardaient \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.dɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  bonnardé  \ʒ‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
tu avais  bonnardé  \ty a.vɛ bɔ.naʁ.de\
il/elle/on avait  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
nous avions  bonnardé  \nu.z‿a.vjɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous aviez  bonnardé  \vu.z‿a.vje bɔ.naʁ.de\
ils/elles avaient  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ bɔ.naʁ.de\
Passé simple
je  bonnardai \ʒə  bɔ.naʁ.de\
tu  bonnardas \ty  bɔ.naʁ.da\
il/elle/on  bonnarda \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.da\
nous  bonnardâmes \nu  bɔ.naʁ.dam\
vous  bonnardâtes \vu  bɔ.naʁ.dat\
ils/elles  bonnardèrent \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.dɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  bonnardé  \ʒ‿y bɔ.naʁ.de\
tu eus  bonnardé  \ty y bɔ.naʁ.de\
il/elle/on eut  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔ.naʁ.de\
nous eûmes  bonnardé  \nu.z‿ym bɔ.naʁ.de\
vous eûtes  bonnardé  \vu.z‿yt bɔ.naʁ.de\
ils/elles eurent  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ bɔ.naʁ.de\
Futur simple
je  bonnarderai \ʒə  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁe\
tu  bonnarderas \ty  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁa\
il/elle/on  bonnardera \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁa\
nous  bonnarderons \nu  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
vous  bonnarderez \vu  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁe\
ils/elles  bonnarderont \[il/ɛl]  bɔ.naʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  bonnardé  \ʒ‿o.ʁe bɔ.naʁ.de\
tu auras  bonnardé  \ty o.ʁa bɔ.naʁ.de\
il/elle/on aura  bonnardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa bɔ.naʁ.de\
nous aurons  bonnardé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ bɔ.naʁ.de\
vous aurez  bonnardé  \vu.z‿o.ʁe bɔ.naʁ.de\
ils/elles auront  bonnardé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ bɔ.naʁ.de\

Subjonctif

Présent
que je  bonnarde \ ʒə  bɔ.naʁd\
que tu  bonnardes \ ty  bɔ.naʁd\
qu’il/elle/on  bonnarde \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁd\
que nous  bonnardions \ nu  bɔ.naʁ.djɔ̃\
que vous  bonnardiez \ vu  bɔ.naʁ.dje\
qu’ils/elles  bonnardent \k‿[il/ɛl]  bɔ.naʁd\
Passé
que j’aie  bonnardé  \kə ʒ‿ɛ bɔ.naʁ.de\
que tu aies  bonnardé  \kə ty ɛ bɔ.naʁ.de\
qu’il/elle/on ait  bonnardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ bɔ.naʁ.de\
que nous ayons  bonnardé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ bɔ.naʁ.de\
que vous ayez  bonnardé  \kə vu.z‿ɛ.je bɔ.naʁ.de\
qu’ils/elles aient  bonnardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ bɔ.naʁ.de\
Imparfait
que je  bonnardasse \ ʒə  bɔ.naʁ.das\
que tu  bonnardasses \ ty  bɔ.naʁ.das\
qu’il/elle/on  bonnardât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔ.naʁ.da\
que nous  bonnardassions \ nu  bɔ.naʁ.da.sjɔ̃\
que vous  bonnardassiez \ vu  bɔ.naʁ.da.sje\
qu’ils/elles  bonnardassent \k‿[il/ɛl]  bɔ.naʁ.das\
Plus-que-parfait
que j’eusse  bonnardé  \kə ʒ‿ys bɔ.naʁ.de\
que tu eusses  bonnardé  \kə ty ys bɔ.naʁ.de\
qu’il/elle/on eût  bonnardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔ.naʁ.de\
que nous eussions  bonnardé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ bɔ.naʁ.de\
que vous eussiez  bonnardé  \kə vu.z‿y.sje bɔ.naʁ.de\
qu’ils/elles eussent  bonnardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys bɔ.naʁ.de\

Conditionnel

Impératif

Présent
  bonnarde  \bɔ.naʁd\
  bonnardons  \bɔ.naʁ.dɔ̃\
  bonnardez  \bɔ.naʁ.de\
Passé
 aie  bonnardé    bɔ.naʁ.de\ 
 ayons  bonnardé   \ɛ.jɔ̃ bɔ.naʁ.de\ 
 ayez  bonnardé   \ɛ.je bɔ.naʁ.de\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.