< Conjugaison:français

Conjugaison:français/consentir

Conjugaison de consentir, verbe du 3e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
consentir
Verbe du troisième groupe,
conjugué comme {{fr-conj-3-tir}}



Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  consens \ʒə  kɔ̃.sɑ̃\
tu  consens \ty  kɔ̃.sɑ̃\
il/elle/on  consent \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃\
nous  consentons \nu  kɔ̃.sɑ̃.tɔ̃\
vous  consentez \vu  kɔ̃.sɑ̃.te\
ils/elles  consentent \[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃t\
Passé composé
j’ai  consenti  \ʒ‿e kɔ̃.sɑ̃.ti\
tu as  consenti  \ty a kɔ̃.sɑ̃.ti\
il/elle/on a  consenti  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kɔ̃.sɑ̃.ti\
nous avons  consenti  \nu.z‿a.vɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
vous avez  consenti  \vu.z‿a.ve kɔ̃.sɑ̃.ti\
ils/elles ont  consenti  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
Imparfait
je  consentais \ʒə  kɔ̃.sɑ̃.tɛ\
tu  consentais \ty  kɔ̃.sɑ̃.tɛ\
il/elle/on  consentait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃.tɛ\
nous  consentions \nu  kɔ̃.sɑ̃.tjɔ̃\
vous  consentiez \vu  kɔ̃.sɑ̃.tje\
ils/elles  consentaient \[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  consenti  \ʒ‿a.vɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
tu avais  consenti  \ty a.vɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
il/elle/on avait  consenti  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
nous avions  consenti  \nu.z‿a.vjɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
vous aviez  consenti  \vu.z‿a.vje kɔ̃.sɑ̃.ti\
ils/elles avaient  consenti  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
Passé simple
je  consentis \ʒə  kɔ̃.sɑ̃.ti\
tu  consentis \ty  kɔ̃.sɑ̃.ti\
il/elle/on  consentit \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃.ti\
nous  consentîmes \nu  kɔ̃.sɑ̃.tim\
vous  consentîtes \vu  kɔ̃.sɑ̃.tit\
ils/elles  consentirent \[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃.tiʁ\
Passé antérieur
j’eus  consenti  \ʒ‿y kɔ̃.sɑ̃.ti\
tu eus  consenti  \ty y kɔ̃.sɑ̃.ti\
il/elle/on eut  consenti  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.sɑ̃.ti\
nous eûmes  consenti  \nu.z‿ym kɔ̃.sɑ̃.ti\
vous eûtes  consenti  \vu.z‿yt kɔ̃.sɑ̃.ti\
ils/elles eurent  consenti  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kɔ̃.sɑ̃.ti\
Futur simple
je  consentirai \ʒə  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁe\
tu  consentiras \ty  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁa\
il/elle/on  consentira \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁa\
nous  consentirons \nu  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁɔ̃\
vous  consentirez \vu  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁe\
ils/elles  consentiront \[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃.ti.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  consenti  \ʒ‿o.ʁe kɔ̃.sɑ̃.ti\
tu auras  consenti  \ty o.ʁa kɔ̃.sɑ̃.ti\
il/elle/on aura  consenti  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kɔ̃.sɑ̃.ti\
nous aurons  consenti  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
vous aurez  consenti  \vu.z‿o.ʁe kɔ̃.sɑ̃.ti\
ils/elles auront  consenti  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\

Subjonctif

Présent
que je  consente \ ʒə  kɔ̃.sɑ̃t\
que tu  consentes \ ty  kɔ̃.sɑ̃t\
qu’il/elle/on  consente \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃t\
que nous  consentions \ nu  kɔ̃.sɑ̃.tjɔ̃\
que vous  consentiez \ vu  kɔ̃.sɑ̃.tje\
qu’ils/elles  consentent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃t\
Passé
que j’aie  consenti  \kə ʒ‿ɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
que tu aies  consenti  \kə ty ɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
qu’il/elle/on ait  consenti  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
que nous ayons  consenti  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
que vous ayez  consenti  \kə vu.z‿ɛ.je kɔ̃.sɑ̃.ti\
qu’ils/elles aient  consenti  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kɔ̃.sɑ̃.ti\
Imparfait
que je  consentisse \ ʒə  kɔ̃.sɑ̃.tis\
que tu  consentisses \ ty  kɔ̃.sɑ̃.tis\
qu’il/elle/on  consentît \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.sɑ̃.ti\
que nous  consentissions \ nu  kɔ̃.sɑ̃.ti.sjɔ̃\
que vous  consentissiez \ vu  kɔ̃.sɑ̃.ti.sje\
qu’ils/elles  consentissent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.sɑ̃.tis\
Plus-que-parfait
que j’eusse  consenti  \kə ʒ‿ys kɔ̃.sɑ̃.ti\
que tu eusses  consenti  \kə ty ys kɔ̃.sɑ̃.ti\
qu’il/elle/on eût  consenti  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.sɑ̃.ti\
que nous eussions  consenti  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\
que vous eussiez  consenti  \kə vu.z‿y.sje kɔ̃.sɑ̃.ti\
qu’ils/elles eussent  consenti  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kɔ̃.sɑ̃.ti\

Conditionnel

Impératif

Présent
  consens  \kɔ̃.sɑ̃\
  consentons  \kɔ̃.sɑ̃.tɔ̃\
  consentez  \kɔ̃.sɑ̃.te\
Passé
 aie  consenti    kɔ̃.sɑ̃.ti\ 
 ayons  consenti   \ɛ.jɔ̃ kɔ̃.sɑ̃.ti\ 
 ayez  consenti   \ɛ.je kɔ̃.sɑ̃.ti\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.