< Conjugaison:français

Conjugaison:français/désoccitaniser

Conjugaison de désoccitaniser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
désoccitaniser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désoccitanise \ʒə  de.zɔk.si.ta.niz\
tu  désoccitanises \ty  de.zɔk.si.ta.niz\
il/elle/on  désoccitanise \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.niz\
nous  désoccitanisons \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zɔ̃\
vous  désoccitanisez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles  désoccitanisent \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.niz\
Passé composé
j’ai  désoccitanisé  \ʒ‿e de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu as  désoccitanisé  \ty a de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on a  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous avons  désoccitanisé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous avez  désoccitanisé  \vu.z‿a.ve de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles ont  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Imparfait
je  désoccitanisais \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
tu  désoccitanisais \ty  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
il/elle/on  désoccitanisait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
nous  désoccitanisions \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zjɔ̃\
vous  désoccitanisiez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zje\
ils/elles  désoccitanisaient \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désoccitanisé  \ʒ‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu avais  désoccitanisé  \ty a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on avait  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous avions  désoccitanisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous aviez  désoccitanisé  \vu.z‿a.vje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles avaient  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Passé simple
je  désoccitanisai \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu  désoccitanisas \ty  de.zɔk.si.ta.ni.za\
il/elle/on  désoccitanisa \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.za\
nous  désoccitanisâmes \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zam\
vous  désoccitanisâtes \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zat\
ils/elles  désoccitanisèrent \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désoccitanisé  \ʒ‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu eus  désoccitanisé  \ty y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on eut  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous eûmes  désoccitanisé  \nu.z‿ym de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous eûtes  désoccitanisé  \vu.z‿yt de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles eurent  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Futur simple
je  désoccitaniserai \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁe\
tu  désoccitaniseras \ty  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  désoccitanisera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁa\
nous  désoccitaniserons \nu  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  désoccitaniserez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  désoccitaniseront \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désoccitanisé  \ʒ‿o.ʁe de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu auras  désoccitanisé  \ty o.ʁa de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on aura  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous aurons  désoccitanisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous aurez  désoccitanisé  \vu.z‿o.ʁe de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles auront  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que je  désoccitanise \ ʒə  de.zɔk.si.ta.niz\
que tu  désoccitanises \ ty  de.zɔk.si.ta.niz\
qu’il/elle/on  désoccitanise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.niz\
que nous  désoccitanisions \ nu  de.zɔk.si.ta.ni.zjɔ̃\
que vous  désoccitanisiez \ vu  de.zɔk.si.ta.ni.zje\
qu’ils/elles  désoccitanisent \k‿[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.niz\
Passé
que j’aie  désoccitanisé  \kə ʒ‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que tu aies  désoccitanisé  \kə ty ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  désoccitanisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que nous ayons  désoccitanisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que vous ayez  désoccitanisé  \kə vu.z‿ɛ.je de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’ils/elles aient  désoccitanisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Imparfait
que je  désoccitanisasse \ ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
que tu  désoccitanisasses \ ty  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
qu’il/elle/on  désoccitanisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.za\
que nous  désoccitanisassions \ nu  de.zɔk.si.ta.ni.za.sjɔ̃\
que vous  désoccitanisassiez \ vu  de.zɔk.si.ta.ni.za.sje\
qu’ils/elles  désoccitanisassent \k‿[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désoccitanisé  \kə ʒ‿ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que tu eusses  désoccitanisé  \kə ty ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  désoccitanisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que nous eussions  désoccitanisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que vous eussiez  désoccitanisé  \kə vu.z‿y.sje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  désoccitanisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Conditionnel

Présent
je  désoccitaniserais \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
tu  désoccitaniserais \ty  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  désoccitaniserait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
nous  désoccitaniserions \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zə.ʁjɔ̃\
vous  désoccitaniseriez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zə.ʁje\
ils/elles  désoccitaniseraient \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  désoccitanisé  \ʒ‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu aurais  désoccitanisé  \ty o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on aurait  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous aurions  désoccitanisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous auriez  désoccitanisé  \vu.z‿o.ʁje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles auraient  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Impératif

Présent
  désoccitanise  \de.zɔk.si.ta.niz\
  désoccitanisons  \de.zɔk.si.ta.ni.zɔ̃\
  désoccitanisez  \de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Passé
 aie  désoccitanisé    de.zɔk.si.ta.ni.ze\ 
 ayons  désoccitanisé   \ɛ.jɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\ 
 ayez  désoccitanisé   \ɛ.je de.zɔk.si.ta.ni.ze\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.