< Conjugaison:français

Conjugaison:français/esparrer

Conjugaison de esparrer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
esparrer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ esparre \ʒ‿ ɛs.paʁ\
tu  esparres \ty  ɛs.paʁ\
il/elle/on  esparre \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.paʁ\
nous  esparrons \nu.z‿ ɛs.pa.ʁɔ̃\
vous  esparrez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁe\
ils/elles  esparrent \[il/ɛl].z‿ ɛs.paʁ\
Passé composé
j’ai  esparré  \ʒ‿e ɛs.pa.ʁe\
tu as  esparré  \ty a.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on a  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛs.pa.ʁe\
nous avons  esparré  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous avez  esparré  \vu.z‿a.ve.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles ont  esparré  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛs.pa.ʁe\
Imparfait
j’ esparrais \ʒ‿ ɛs.pa.ʁɛ\
tu  esparrais \ty  ɛs.pa.ʁɛ\
il/elle/on  esparrait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁɛ\
nous  esparrions \nu.z‿ ɛs.pa.ʁjɔ̃\
vous  esparriez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁje\
ils/elles  esparraient \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  esparré  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
tu avais  esparré  \ty a.vɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on avait  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
nous avions  esparré  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous aviez  esparré  \vu.z‿a.vje.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles avaient  esparré  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Passé simple
j’ esparrai \ʒ‿ ɛs.pa.ʁe\
tu  esparras \ty  ɛs.pa.ʁa\
il/elle/on  esparra \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁa\
nous  esparrâmes \nu.z‿ ɛs.pa.ʁam\
vous  esparrâtes \vu.z‿ ɛs.pa.ʁat\
ils/elles  esparrèrent \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  esparré  \ʒ‿y.z‿ɛs.pa.ʁe\
tu eus  esparré  \ty y.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on eut  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛs.pa.ʁe\
nous eûmes  esparré  \nu.z‿ym.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous eûtes  esparré  \vu.z‿yt.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles eurent  esparré  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Futur simple
j’ esparrerai \ʒ‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁe\
tu  esparreras \ty  ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁa\
il/elle/on  esparrera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁa\
nous  esparrerons \nu.z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁɔ̃\
vous  esparrerez \vu.z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁe\
ils/elles  esparreront \[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  esparré  \ʒ‿o.ʁe ɛs.pa.ʁe\
tu auras  esparré  \ty o.ʁa.z‿ɛs.pa.ʁe\
il/elle/on aura  esparré  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛs.pa.ʁe\
nous aurons  esparré  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
vous aurez  esparré  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛs.pa.ʁe\
ils/elles auront  esparré  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛs.pa.ʁe\

Subjonctif

Présent
que j’ esparre \ ʒ‿ ɛs.paʁ\
que tu  esparres \ ty  ɛs.paʁ\
qu’il/elle/on  esparre \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.paʁ\
que nous  esparrions \ nu.z‿ ɛs.pa.ʁjɔ̃\
que vous  esparriez \ vu.z‿ ɛs.pa.ʁje\
qu’ils/elles  esparrent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛs.paʁ\
Passé
que j’aie  esparré  \kə ʒ‿ɛ ɛs.pa.ʁe\
que tu aies  esparré  \kə ty ɛ.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’il/elle/on ait  esparré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
que nous ayons  esparré  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
que vous ayez  esparré  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’ils/elles aient  esparré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛs.pa.ʁe\
Imparfait
que j’ esparrasse \ ʒ‿ ɛs.pa.ʁas\
que tu  esparrasses \ ty  ɛs.pa.ʁas\
qu’il/elle/on  esparrât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛs.pa.ʁa\
que nous  esparrassions \ nu.z‿ ɛs.pa.ʁa.sjɔ̃\
que vous  esparrassiez \ vu.z‿ ɛs.pa.ʁa.sje\
qu’ils/elles  esparrassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛs.pa.ʁas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  esparré  \kə ʒ‿ys ɛs.pa.ʁe\
que tu eusses  esparré  \kə ty ys.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’il/elle/on eût  esparré  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛs.pa.ʁe\
que nous eussions  esparré  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\
que vous eussiez  esparré  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛs.pa.ʁe\
qu’ils/elles eussent  esparré  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛs.pa.ʁe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  esparre  \ɛs.paʁ\
  esparrons  \ɛs.pa.ʁɔ̃\
  esparrez  \ɛs.pa.ʁe\
Passé
 aie  esparré    ɛs.pa.ʁe\ 
 ayons  esparré   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛs.pa.ʁe\ 
 ayez  esparré   \ɛ.je.z‿ɛs.pa.ʁe\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.