< Conjugaison:français

Conjugaison:français/insolitiser

Conjugaison de insolitiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
insolitiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ insolitise \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
tu  insolitises \ty  ɛ̃.sɔ.li.tiz\
il/elle/on  insolitise \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
nous  insolitisons \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɔ̃\
vous  insolitisez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles  insolitisent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
Passé composé
j’ai  insolitisé  \ʒ‿e ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu as  insolitisé  \ty a.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on a  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous avons  insolitisé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous avez  insolitisé  \vu.z‿a.ve.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles ont  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Imparfait
j’ insolitisais \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
tu  insolitisais \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
il/elle/on  insolitisait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
nous  insolitisions \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zjɔ̃\
vous  insolitisiez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zje\
ils/elles  insolitisaient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  insolitisé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu avais  insolitisé  \ty a.vɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on avait  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous avions  insolitisé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous aviez  insolitisé  \vu.z‿a.vje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles avaient  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Passé simple
j’ insolitisai \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu  insolitisas \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
il/elle/on  insolitisa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
nous  insolitisâmes \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zam\
vous  insolitisâtes \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zat\
ils/elles  insolitisèrent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  insolitisé  \ʒ‿y.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu eus  insolitisé  \ty y.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on eut  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous eûmes  insolitisé  \nu.z‿ym.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous eûtes  insolitisé  \vu.z‿yt.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles eurent  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Futur simple
j’ insolitiserai \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁe\
tu  insolitiseras \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  insolitisera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁa\
nous  insolitiserons \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  insolitiserez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁe\
ils/elles  insolitiseront \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  insolitisé  \ʒ‿o.ʁe ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu auras  insolitisé  \ty o.ʁa.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on aura  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous aurons  insolitisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous aurez  insolitisé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles auront  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Subjonctif

Présent
que j’ insolitise \ ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
que tu  insolitises \ ty  ɛ̃.sɔ.li.tiz\
qu’il/elle/on  insolitise \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
que nous  insolitisions \ nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zjɔ̃\
que vous  insolitisiez \ vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zje\
qu’ils/elles  insolitisent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
Passé
que j’aie  insolitisé  \kə ʒ‿ɛ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que tu aies  insolitisé  \kə ty ɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’il/elle/on ait  insolitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que nous ayons  insolitisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que vous ayez  insolitisé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’ils/elles aient  insolitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Imparfait
que j’ insolitisasse \ ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
que tu  insolitisasses \ ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
qu’il/elle/on  insolitisât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
que nous  insolitisassions \ nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za.sjɔ̃\
que vous  insolitisassiez \ vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za.sje\
qu’ils/elles  insolitisassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  insolitisé  \kə ʒ‿ys ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que tu eusses  insolitisé  \kə ty ys.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’il/elle/on eût  insolitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que nous eussions  insolitisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que vous eussiez  insolitisé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’ils/elles eussent  insolitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Conditionnel

Présent
j’ insolitiserais \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
tu  insolitiserais \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  insolitiserait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
nous  insolitiserions \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zə.ʁjɔ̃\
vous  insolitiseriez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zə.ʁje\
ils/elles  insolitiseraient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  insolitisé  \ʒ‿o.ʁɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu aurais  insolitisé  \ty o.ʁɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on aurait  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous aurions  insolitisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous auriez  insolitisé  \vu.z‿o.ʁje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles auraient  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Impératif

Présent
  insolitise  \ɛ̃.sɔ.li.tiz\
  insolitisons  \ɛ̃.sɔ.li.ti.zɔ̃\
  insolitisez  \ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Passé
 aie  insolitisé    ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\ 
 ayons  insolitisé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\ 
 ayez  insolitisé   \ɛ.je.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.