< Conjugaison:français

Conjugaison:français/issarder

Conjugaison de issarder, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
issarder
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ issarde \ʒ‿ i.saʁd\
tu  issardes \ty  i.saʁd\
il/elle/on  issarde \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁd\
nous  issardons \nu.z‿ i.saʁ.dɔ̃\
vous  issardez \vu.z‿ i.saʁ.de\
ils/elles  issardent \[il/ɛl].z‿ i.saʁd\
Passé composé
j’ai  issardé  \ʒ‿e i.saʁ.de\
tu as  issardé  \ty a.z‿i.saʁ.de\
il/elle/on a  issardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.i.saʁ.de\
nous avons  issardé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿i.saʁ.de\
vous avez  issardé  \vu.z‿a.ve.z‿i.saʁ.de\
ils/elles ont  issardé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿i.saʁ.de\
Imparfait
j’ issardais \ʒ‿ i.saʁ.dɛ\
tu  issardais \ty  i.saʁ.dɛ\
il/elle/on  issardait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁ.dɛ\
nous  issardions \nu.z‿ i.saʁ.djɔ̃\
vous  issardiez \vu.z‿ i.saʁ.dje\
ils/elles  issardaient \[il/ɛl].z‿ i.saʁ.dɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  issardé  \ʒ‿a.vɛ.z‿i.saʁ.de\
tu avais  issardé  \ty a.vɛ.z‿i.saʁ.de\
il/elle/on avait  issardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿i.saʁ.de\
nous avions  issardé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿i.saʁ.de\
vous aviez  issardé  \vu.z‿a.vje.z‿i.saʁ.de\
ils/elles avaient  issardé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿i.saʁ.de\
Passé simple
j’ issardai \ʒ‿ i.saʁ.de\
tu  issardas \ty  i.saʁ.da\
il/elle/on  issarda \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁ.da\
nous  issardâmes \nu.z‿ i.saʁ.dam\
vous  issardâtes \vu.z‿ i.saʁ.dat\
ils/elles  issardèrent \[il/ɛl].z‿ i.saʁ.dɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  issardé  \ʒ‿y.z‿i.saʁ.de\
tu eus  issardé  \ty y.z‿i.saʁ.de\
il/elle/on eut  issardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.saʁ.de\
nous eûmes  issardé  \nu.z‿ym.z‿i.saʁ.de\
vous eûtes  issardé  \vu.z‿yt.z‿i.saʁ.de\
ils/elles eurent  issardé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿i.saʁ.de\
Futur simple
j’ issarderai \ʒ‿ i.saʁ.d(ə.)ʁe\
tu  issarderas \ty  i.saʁ.d(ə.)ʁa\
il/elle/on  issardera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁ.d(ə.)ʁa\
nous  issarderons \nu.z‿ i.saʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
vous  issarderez \vu.z‿ i.saʁ.d(ə.)ʁe\
ils/elles  issarderont \[il/ɛl].z‿ i.saʁ.d(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  issardé  \ʒ‿o.ʁe i.saʁ.de\
tu auras  issardé  \ty o.ʁa.z‿i.saʁ.de\
il/elle/on aura  issardé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa i.saʁ.de\
nous aurons  issardé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿i.saʁ.de\
vous aurez  issardé  \vu.z‿o.ʁe.z‿i.saʁ.de\
ils/elles auront  issardé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿i.saʁ.de\

Subjonctif

Présent
que j’ issarde \ ʒ‿ i.saʁd\
que tu  issardes \ ty  i.saʁd\
qu’il/elle/on  issarde \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁd\
que nous  issardions \ nu.z‿ i.saʁ.djɔ̃\
que vous  issardiez \ vu.z‿ i.saʁ.dje\
qu’ils/elles  issardent \k‿[il/ɛl].z‿ i.saʁd\
Passé
que j’aie  issardé  \kə ʒ‿ɛ i.saʁ.de\
que tu aies  issardé  \kə ty ɛ.z‿i.saʁ.de\
qu’il/elle/on ait  issardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿i.saʁ.de\
que nous ayons  issardé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿i.saʁ.de\
que vous ayez  issardé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿i.saʁ.de\
qu’ils/elles aient  issardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿i.saʁ.de\
Imparfait
que j’ issardasse \ ʒ‿ i.saʁ.das\
que tu  issardasses \ ty  i.saʁ.das\
qu’il/elle/on  issardât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.saʁ.da\
que nous  issardassions \ nu.z‿ i.saʁ.da.sjɔ̃\
que vous  issardassiez \ vu.z‿ i.saʁ.da.sje\
qu’ils/elles  issardassent \k‿[il/ɛl].z‿ i.saʁ.das\
Plus-que-parfait
que j’eusse  issardé  \kə ʒ‿ys i.saʁ.de\
que tu eusses  issardé  \kə ty ys.z‿i.saʁ.de\
qu’il/elle/on eût  issardé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.saʁ.de\
que nous eussions  issardé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿i.saʁ.de\
que vous eussiez  issardé  \kə vu.z‿y.sje.z‿i.saʁ.de\
qu’ils/elles eussent  issardé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿i.saʁ.de\

Conditionnel

Impératif

Présent
  issarde  \i.saʁd\
  issardons  \i.saʁ.dɔ̃\
  issardez  \i.saʁ.de\
Passé
 aie  issardé    i.saʁ.de\ 
 ayons  issardé   \ɛ.jɔ̃.z‿i.saʁ.de\ 
 ayez  issardé   \ɛ.je.z‿i.saʁ.de\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.