< Conjugaison:français

Conjugaison:français/margoter

Conjugaison de margoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
margoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  margote \ʒə  maʁ.ɡɔt\
tu  margotes \ty  maʁ.ɡɔt\
il/elle/on  margote \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
nous  margotons \nu  maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
vous  margotez \vu  maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles  margotent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé composé
j’ai  margoté  \ʒ‿e maʁ.ɡɔ.te\
tu as  margoté  \ty a maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on a  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a maʁ.ɡɔ.te\
nous avons  margoté  \nu.z‿a.vɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous avez  margoté  \vu.z‿a.ve maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles ont  margoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
je  margotais \ʒə  maʁ.ɡɔ.tɛ\
tu  margotais \ty  maʁ.ɡɔ.tɛ\
il/elle/on  margotait \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
nous  margotions \nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
vous  margotiez \vu  maʁ.ɡɔ.tje\
ils/elles  margotaient \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  margoté  \ʒ‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
tu avais  margoté  \ty a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on avait  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
nous avions  margoté  \nu.z‿a.vjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aviez  margoté  \vu.z‿a.vje maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles avaient  margoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
Passé simple
je  margotai \ʒə  maʁ.ɡɔ.te\
tu  margotas \ty  maʁ.ɡɔ.ta\
il/elle/on  margota \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
nous  margotâmes \nu  maʁ.ɡɔ.tam\
vous  margotâtes \vu  maʁ.ɡɔ.tat\
ils/elles  margotèrent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  margoté  \ʒ‿y maʁ.ɡɔ.te\
tu eus  margoté  \ty y maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on eut  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
nous eûmes  margoté  \nu.z‿ym maʁ.ɡɔ.te\
vous eûtes  margoté  \vu.z‿yt maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles eurent  margoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ maʁ.ɡɔ.te\
Futur simple
je  margoterai \ʒə  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
tu  margoteras \ty  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  margotera \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
nous  margoterons \nu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  margoterez \vu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  margoteront \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  margoté  \ʒ‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
tu auras  margoté  \ty o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on aura  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
nous aurons  margoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aurez  margoté  \vu.z‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles auront  margoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\

Subjonctif

Présent
que je  margote \ ʒə  maʁ.ɡɔt\
que tu  margotes \ ty  maʁ.ɡɔt\
qu’il/elle/on  margote \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
que nous  margotions \ nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
que vous  margotiez \ vu  maʁ.ɡɔ.tje\
qu’ils/elles  margotent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé
que j’aie  margoté  \kə ʒ‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que tu aies  margoté  \kə ty ɛ maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on ait  margoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que nous ayons  margoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous ayez  margoté  \kə vu.z‿ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles aient  margoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
que je  margotasse \ ʒə  maʁ.ɡɔ.tas\
que tu  margotasses \ ty  maʁ.ɡɔ.tas\
qu’il/elle/on  margotât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
que nous  margotassions \ nu  maʁ.ɡɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  margotassiez \ vu  maʁ.ɡɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  margotassent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  margoté  \kə ʒ‿ys maʁ.ɡɔ.te\
que tu eusses  margoté  \kə ty ys maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on eût  margoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
que nous eussions  margoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous eussiez  margoté  \kə vu.z‿y.sje maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles eussent  margoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys maʁ.ɡɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  margote  \maʁ.ɡɔt\
  margotons  \maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
  margotez  \maʁ.ɡɔ.te\
Passé
 aie  margoté    maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayons  margoté   \ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayez  margoté   \ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.