< Conjugaison:français

Conjugaison:français/martiner

Conjugaison de martiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
martiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  martine \ʒə  maʁ.tin\
tu  martines \ty  maʁ.tin\
il/elle/on  martine \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.tin\
nous  martinons \nu  maʁ.ti.nɔ̃\
vous  martinez \vu  maʁ.ti.ne\
ils/elles  martinent \[il/ɛl]  maʁ.tin\
Passé composé
j’ai  martiné  \ʒ‿e maʁ.ti.ne\
tu as  martiné  \ty a maʁ.ti.ne\
il/elle/on a  martiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a maʁ.ti.ne\
nous avons  martiné  \nu.z‿a.vɔ̃ maʁ.ti.ne\
vous avez  martiné  \vu.z‿a.ve maʁ.ti.ne\
ils/elles ont  martiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ maʁ.ti.ne\
Imparfait
je  martinais \ʒə  maʁ.ti.nɛ\
tu  martinais \ty  maʁ.ti.nɛ\
il/elle/on  martinait \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ti.nɛ\
nous  martinions \nu  maʁ.ti.njɔ̃\
vous  martiniez \vu  maʁ.ti.nje\
ils/elles  martinaient \[il/ɛl]  maʁ.ti.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  martiné  \ʒ‿a.vɛ maʁ.ti.ne\
tu avais  martiné  \ty a.vɛ maʁ.ti.ne\
il/elle/on avait  martiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ maʁ.ti.ne\
nous avions  martiné  \nu.z‿a.vjɔ̃ maʁ.ti.ne\
vous aviez  martiné  \vu.z‿a.vje maʁ.ti.ne\
ils/elles avaient  martiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ maʁ.ti.ne\
Passé simple
je  martinai \ʒə  maʁ.ti.ne\
tu  martinas \ty  maʁ.ti.na\
il/elle/on  martina \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ti.na\
nous  martinâmes \nu  maʁ.ti.nam\
vous  martinâtes \vu  maʁ.ti.nat\
ils/elles  martinèrent \[il/ɛl]  maʁ.ti.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  martiné  \ʒ‿y maʁ.ti.ne\
tu eus  martiné  \ty y maʁ.ti.ne\
il/elle/on eut  martiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ti.ne\
nous eûmes  martiné  \nu.z‿ym maʁ.ti.ne\
vous eûtes  martiné  \vu.z‿yt maʁ.ti.ne\
ils/elles eurent  martiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ maʁ.ti.ne\
Futur simple
je  martinerai \ʒə  maʁ.ti.n(ə.)ʁe\
tu  martineras \ty  maʁ.ti.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  martinera \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ti.n(ə.)ʁa\
nous  martinerons \nu  maʁ.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  martinerez \vu  maʁ.ti.n(ə.)ʁe\
ils/elles  martineront \[il/ɛl]  maʁ.ti.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  martiné  \ʒ‿o.ʁe maʁ.ti.ne\
tu auras  martiné  \ty o.ʁa maʁ.ti.ne\
il/elle/on aura  martiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa maʁ.ti.ne\
nous aurons  martiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ti.ne\
vous aurez  martiné  \vu.z‿o.ʁe maʁ.ti.ne\
ils/elles auront  martiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ti.ne\

Subjonctif

Présent
que je  martine \ ʒə  maʁ.tin\
que tu  martines \ ty  maʁ.tin\
qu’il/elle/on  martine \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.tin\
que nous  martinions \ nu  maʁ.ti.njɔ̃\
que vous  martiniez \ vu  maʁ.ti.nje\
qu’ils/elles  martinent \k‿[il/ɛl]  maʁ.tin\
Passé
que j’aie  martiné  \kə ʒ‿ɛ maʁ.ti.ne\
que tu aies  martiné  \kə ty ɛ maʁ.ti.ne\
qu’il/elle/on ait  martiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ maʁ.ti.ne\
que nous ayons  martiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ maʁ.ti.ne\
que vous ayez  martiné  \kə vu.z‿ɛ.je maʁ.ti.ne\
qu’ils/elles aient  martiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ maʁ.ti.ne\
Imparfait
que je  martinasse \ ʒə  maʁ.ti.nas\
que tu  martinasses \ ty  maʁ.ti.nas\
qu’il/elle/on  martinât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ti.na\
que nous  martinassions \ nu  maʁ.ti.na.sjɔ̃\
que vous  martinassiez \ vu  maʁ.ti.na.sje\
qu’ils/elles  martinassent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ti.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  martiné  \kə ʒ‿ys maʁ.ti.ne\
que tu eusses  martiné  \kə ty ys maʁ.ti.ne\
qu’il/elle/on eût  martiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ti.ne\
que nous eussions  martiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ maʁ.ti.ne\
que vous eussiez  martiné  \kə vu.z‿y.sje maʁ.ti.ne\
qu’ils/elles eussent  martiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys maʁ.ti.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  martine  \maʁ.tin\
  martinons  \maʁ.ti.nɔ̃\
  martinez  \maʁ.ti.ne\
Passé
 aie  martiné    maʁ.ti.ne\ 
 ayons  martiné   \ɛ.jɔ̃ maʁ.ti.ne\ 
 ayez  martiné   \ɛ.je maʁ.ti.ne\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.