< Conjugaison:français

Conjugaison:français/monophtonguer

Conjugaison de monophtonguer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
monophtonguer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  monophtongue \ʒə  mo.no.ftɔ̃ɡ\
tu  monophtongues \ty  mo.no.ftɔ̃ɡ\
il/elle/on  monophtongue \[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃ɡ\
nous  monophtonguons \nu  mo.no.ftɔ̃.ɡɔ̃\
vous  monophtonguez \vu  mo.no.ftɔ̃.ɡe\
ils/elles  monophtonguent \[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃ɡ\
Passé composé
j’ai  monophtongué  \ʒ‿e mo.no.ftɔ̃.ɡe\
tu as  monophtongué  \ty a mo.no.ftɔ̃.ɡe\
il/elle/on a  monophtongué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a mo.no.ftɔ̃.ɡe\
nous avons  monophtongué  \nu.z‿a.vɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
vous avez  monophtongué  \vu.z‿a.ve mo.no.ftɔ̃.ɡe\
ils/elles ont  monophtongué  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
Imparfait
je  monophtonguais \ʒə  mo.no.ftɔ̃.ɡɛ\
tu  monophtonguais \ty  mo.no.ftɔ̃.ɡɛ\
il/elle/on  monophtonguait \[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃.ɡɛ\
nous  monophtonguions \nu  mo.no.ftɔ̃.ɡjɔ̃\
vous  monophtonguiez \vu  mo.no.ftɔ̃.ɡje\
ils/elles  monophtonguaient \[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃.ɡɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  monophtongué  \ʒ‿a.vɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
tu avais  monophtongué  \ty a.vɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
il/elle/on avait  monophtongué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
nous avions  monophtongué  \nu.z‿a.vjɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
vous aviez  monophtongué  \vu.z‿a.vje mo.no.ftɔ̃.ɡe\
ils/elles avaient  monophtongué  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
Passé simple
je  monophtonguai \ʒə  mo.no.ftɔ̃.ɡe\
tu  monophtonguas \ty  mo.no.ftɔ̃.ɡa\
il/elle/on  monophtongua \[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃.ɡa\
nous  monophtonguâmes \nu  mo.no.ftɔ̃.ɡam\
vous  monophtonguâtes \vu  mo.no.ftɔ̃.ɡat\
ils/elles  monophtonguèrent \[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃.ɡɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  monophtongué  \ʒ‿y mo.no.ftɔ̃.ɡe\
tu eus  monophtongué  \ty y mo.no.ftɔ̃.ɡe\
il/elle/on eut  monophtongué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y mo.no.ftɔ̃.ɡe\
nous eûmes  monophtongué  \nu.z‿ym mo.no.ftɔ̃.ɡe\
vous eûtes  monophtongué  \vu.z‿yt mo.no.ftɔ̃.ɡe\
ils/elles eurent  monophtongué  \[i/ɛ]l.z‿yʁ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
Futur simple
je  monophtonguerai \ʒə  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁe\
tu  monophtongueras \ty  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁa\
il/elle/on  monophtonguera \[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁa\
nous  monophtonguerons \nu  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁɔ̃\
vous  monophtonguerez \vu  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁe\
ils/elles  monophtongueront \[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃.ɡ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  monophtongué  \ʒ‿o.ʁe mo.no.ftɔ̃.ɡe\
tu auras  monophtongué  \ty o.ʁa mo.no.ftɔ̃.ɡe\
il/elle/on aura  monophtongué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa mo.no.ftɔ̃.ɡe\
nous aurons  monophtongué  \nu.z‿o.ʁɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
vous aurez  monophtongué  \vu.z‿o.ʁe mo.no.ftɔ̃.ɡe\
ils/elles auront  monophtongué  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\

Subjonctif

Présent
que je  monophtongue \ ʒə  mo.no.ftɔ̃ɡ\
que tu  monophtongues \ ty  mo.no.ftɔ̃ɡ\
qu’il/elle/on  monophtongue \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃ɡ\
que nous  monophtonguions \ nu  mo.no.ftɔ̃.ɡjɔ̃\
que vous  monophtonguiez \ vu  mo.no.ftɔ̃.ɡje\
qu’ils/elles  monophtonguent \k‿[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃ɡ\
Passé
que j’aie  monophtongué  \kə ʒ‿ɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que tu aies  monophtongué  \kə ty ɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
qu’il/elle/on ait  monophtongué  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que nous ayons  monophtongué  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que vous ayez  monophtongué  \kə vu.z‿ɛ.je mo.no.ftɔ̃.ɡe\
qu’ils/elles aient  monophtongué  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
Imparfait
que je  monophtonguasse \ ʒə  mo.no.ftɔ̃.ɡas\
que tu  monophtonguasses \ ty  mo.no.ftɔ̃.ɡas\
qu’il/elle/on  monophtonguât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  mo.no.ftɔ̃.ɡa\
que nous  monophtonguassions \ nu  mo.no.ftɔ̃.ɡa.sjɔ̃\
que vous  monophtonguassiez \ vu  mo.no.ftɔ̃.ɡa.sje\
qu’ils/elles  monophtonguassent \k‿[il/ɛl]  mo.no.ftɔ̃.ɡas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  monophtongué  \kə ʒ‿ys mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que tu eusses  monophtongué  \kə ty ys mo.no.ftɔ̃.ɡe\
qu’il/elle/on eût  monophtongué  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que nous eussions  monophtongué  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\
que vous eussiez  monophtongué  \kə vu.z‿y.sje mo.no.ftɔ̃.ɡe\
qu’ils/elles eussent  monophtongué  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys mo.no.ftɔ̃.ɡe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  monophtongue  \mo.no.ftɔ̃ɡ\
  monophtonguons  \mo.no.ftɔ̃.ɡɔ̃\
  monophtonguez  \mo.no.ftɔ̃.ɡe\
Passé
 aie  monophtongué    mo.no.ftɔ̃.ɡe\ 
 ayons  monophtongué   \ɛ.jɔ̃ mo.no.ftɔ̃.ɡe\ 
 ayez  monophtongué   \ɛ.je mo.no.ftɔ̃.ɡe\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.