< Conjugaison:français

Conjugaison:français/recarier

Conjugaison de recarier, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
recarier
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-ier}}

Note

  • Le doublement du i aux 1re et 2e personnes du pluriel de l’imparfait de l’indicatif et du présent du subjonctif des verbes en -ier est régulier.



Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  recarie \ʒə  ʁə.ka.ʁi\
tu  recaries \ty  ʁə.ka.ʁi\
il/elle/on  recarie \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁi\
nous  recarions \nu  ʁə.ka.ʁjɔ̃\
vous  recariez \vu  ʁə.ka.ʁje\
ils/elles  recarient \[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁi\
Passé composé
j’ai  recarié  \ʒ‿e ʁə.ka.ʁje\
tu as  recarié  \ty a ʁə.ka.ʁje\
il/elle/on a  recarié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʁə.ka.ʁje\
nous avons  recarié  \nu.z‿a.vɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
vous avez  recarié  \vu.z‿a.ve ʁə.ka.ʁje\
ils/elles ont  recarié  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
Imparfait
je  recariais \ʒə  ʁə.ka.ʁjɛ\
tu  recariais \ty  ʁə.ka.ʁjɛ\
il/elle/on  recariait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁjɛ\
nous  recariions \nu  ʁə.ka.ʁij.jɔ̃\
vous  recariiez \vu  ʁə.ka.ʁij.je\
ils/elles  recariaient \[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁjɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  recarié  \ʒ‿a.vɛ ʁə.ka.ʁje\
tu avais  recarié  \ty a.vɛ ʁə.ka.ʁje\
il/elle/on avait  recarié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʁə.ka.ʁje\
nous avions  recarié  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
vous aviez  recarié  \vu.z‿a.vje ʁə.ka.ʁje\
ils/elles avaient  recarié  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʁə.ka.ʁje\
Passé simple
je  recariai \ʒə  ʁə.ka.ʁje\
tu  recarias \ty  ʁə.ka.ʁja\
il/elle/on  recaria \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁja\
nous  recariâmes \nu  ʁə.ka.ʁjam\
vous  recariâtes \vu  ʁə.ka.ʁjat\
ils/elles  recarièrent \[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁjɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  recarié  \ʒ‿y ʁə.ka.ʁje\
tu eus  recarié  \ty y ʁə.ka.ʁje\
il/elle/on eut  recarié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.ka.ʁje\
nous eûmes  recarié  \nu.z‿ym ʁə.ka.ʁje\
vous eûtes  recarié  \vu.z‿yt ʁə.ka.ʁje\
ils/elles eurent  recarié  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʁə.ka.ʁje\
Futur simple
je  recarierai \ʒə  ʁə.ka.ʁi.ʁe\
tu  recarieras \ty  ʁə.ka.ʁi.ʁa\
il/elle/on  recariera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁi.ʁa\
nous  recarierons \nu  ʁə.ka.ʁi.ʁɔ̃\
vous  recarierez \vu  ʁə.ka.ʁi.ʁe\
ils/elles  recarieront \[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁi.ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  recarié  \ʒ‿o.ʁe ʁə.ka.ʁje\
tu auras  recarié  \ty o.ʁa ʁə.ka.ʁje\
il/elle/on aura  recarié  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʁə.ka.ʁje\
nous aurons  recarié  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
vous aurez  recarié  \vu.z‿o.ʁe ʁə.ka.ʁje\
ils/elles auront  recarié  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʁə.ka.ʁje\

Subjonctif

Présent
que je  recarie \ ʒə  ʁə.ka.ʁi\
que tu  recaries \ ty  ʁə.ka.ʁi\
qu’il/elle/on  recarie \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁi\
que nous  recariions \ nu  ʁə.ka.ʁij.jɔ̃\
que vous  recariiez \ vu  ʁə.ka.ʁij.je\
qu’ils/elles  recarient \k‿[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁi\
Passé
que j’aie  recarié  \kə ʒ‿ɛ ʁə.ka.ʁje\
que tu aies  recarié  \kə ty ɛ ʁə.ka.ʁje\
qu’il/elle/on ait  recarié  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʁə.ka.ʁje\
que nous ayons  recarié  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
que vous ayez  recarié  \kə vu.z‿ɛ.je ʁə.ka.ʁje\
qu’ils/elles aient  recarié  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʁə.ka.ʁje\
Imparfait
que je  recariasse \ ʒə  ʁə.ka.ʁjas\
que tu  recariasses \ ty  ʁə.ka.ʁjas\
qu’il/elle/on  recariât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʁə.ka.ʁja\
que nous  recariassions \ nu  ʁə.ka.ʁja.sjɔ̃\
que vous  recariassiez \ vu  ʁə.ka.ʁja.sje\
qu’ils/elles  recariassent \k‿[il/ɛl]  ʁə.ka.ʁjas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  recarié  \kə ʒ‿ys ʁə.ka.ʁje\
que tu eusses  recarié  \kə ty ys ʁə.ka.ʁje\
qu’il/elle/on eût  recarié  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʁə.ka.ʁje\
que nous eussions  recarié  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʁə.ka.ʁje\
que vous eussiez  recarié  \kə vu.z‿y.sje ʁə.ka.ʁje\
qu’ils/elles eussent  recarié  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʁə.ka.ʁje\

Conditionnel

Impératif

Présent
  recarie  \ʁə.ka.ʁi\
  recarions  \ʁə.ka.ʁjɔ̃\
  recariez  \ʁə.ka.ʁje\
Passé
 aie  recarié    ʁə.ka.ʁje\ 
 ayons  recarié   \ɛ.jɔ̃ ʁə.ka.ʁje\ 
 ayez  recarié   \ɛ.je ʁə.ka.ʁje\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.