< Conjugaison:français

Conjugaison:français/scripturaliser

Conjugaison de scripturaliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
scripturaliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  scripturalise \ʒə  skʁip.ty.ʁa.liz\
tu  scripturalises \ty  skʁip.ty.ʁa.liz\
il/elle/on  scripturalise \[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.liz\
nous  scripturalisons \nu  skʁip.ty.ʁa.li.zɔ̃\
vous  scripturalisez \vu  skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles  scripturalisent \[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.liz\
Passé composé
j’ai  scripturalisé  \ʒ‿e skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu as  scripturalisé  \ty a skʁip.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on a  scripturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a skʁip.ty.ʁa.li.ze\
nous avons  scripturalisé  \nu.z‿a.vɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
vous avez  scripturalisé  \vu.z‿a.ve skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles ont  scripturalisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
Imparfait
je  scripturalisais \ʒə  skʁip.ty.ʁa.li.zɛ\
tu  scripturalisais \ty  skʁip.ty.ʁa.li.zɛ\
il/elle/on  scripturalisait \[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.li.zɛ\
nous  scripturalisions \nu  skʁip.ty.ʁa.li.zjɔ̃\
vous  scripturalisiez \vu  skʁip.ty.ʁa.li.zje\
ils/elles  scripturalisaient \[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  scripturalisé  \ʒ‿a.vɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu avais  scripturalisé  \ty a.vɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on avait  scripturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
nous avions  scripturalisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
vous aviez  scripturalisé  \vu.z‿a.vje skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles avaient  scripturalisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
Passé simple
je  scripturalisai \ʒə  skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu  scripturalisas \ty  skʁip.ty.ʁa.li.za\
il/elle/on  scripturalisa \[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.li.za\
nous  scripturalisâmes \nu  skʁip.ty.ʁa.li.zam\
vous  scripturalisâtes \vu  skʁip.ty.ʁa.li.zat\
ils/elles  scripturalisèrent \[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  scripturalisé  \ʒ‿y skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu eus  scripturalisé  \ty y skʁip.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on eut  scripturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y skʁip.ty.ʁa.li.ze\
nous eûmes  scripturalisé  \nu.z‿ym skʁip.ty.ʁa.li.ze\
vous eûtes  scripturalisé  \vu.z‿yt skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles eurent  scripturalisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
Futur simple
je  scripturaliserai \ʒə  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁe\
tu  scripturaliseras \ty  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  scripturalisera \[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁa\
nous  scripturaliserons \nu  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  scripturaliserez \vu  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  scripturaliseront \[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  scripturalisé  \ʒ‿o.ʁe skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu auras  scripturalisé  \ty o.ʁa skʁip.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on aura  scripturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa skʁip.ty.ʁa.li.ze\
nous aurons  scripturalisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
vous aurez  scripturalisé  \vu.z‿o.ʁe skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles auront  scripturalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  scripturalise \ ʒə  skʁip.ty.ʁa.liz\
que tu  scripturalises \ ty  skʁip.ty.ʁa.liz\
qu’il/elle/on  scripturalise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.liz\
que nous  scripturalisions \ nu  skʁip.ty.ʁa.li.zjɔ̃\
que vous  scripturalisiez \ vu  skʁip.ty.ʁa.li.zje\
qu’ils/elles  scripturalisent \k‿[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.liz\
Passé
que j’aie  scripturalisé  \kə ʒ‿ɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que tu aies  scripturalisé  \kə ty ɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
qu’il/elle/on ait  scripturalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que nous ayons  scripturalisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que vous ayez  scripturalisé  \kə vu.z‿ɛ.je skʁip.ty.ʁa.li.ze\
qu’ils/elles aient  scripturalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
Imparfait
que je  scripturalisasse \ ʒə  skʁip.ty.ʁa.li.zas\
que tu  scripturalisasses \ ty  skʁip.ty.ʁa.li.zas\
qu’il/elle/on  scripturalisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.li.za\
que nous  scripturalisassions \ nu  skʁip.ty.ʁa.li.za.sjɔ̃\
que vous  scripturalisassiez \ vu  skʁip.ty.ʁa.li.za.sje\
qu’ils/elles  scripturalisassent \k‿[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  scripturalisé  \kə ʒ‿ys skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que tu eusses  scripturalisé  \kə ty ys skʁip.ty.ʁa.li.ze\
qu’il/elle/on eût  scripturalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que nous eussions  scripturalisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
que vous eussiez  scripturalisé  \kə vu.z‿y.sje skʁip.ty.ʁa.li.ze\
qu’ils/elles eussent  scripturalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys skʁip.ty.ʁa.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  scripturaliserais \ʒə  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  scripturaliserais \ty  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  scripturaliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  scripturaliserions \nu  skʁip.ty.ʁa.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  scripturaliseriez \vu  skʁip.ty.ʁa.li.zə.ʁje\
ils/elles  scripturaliseraient \[il/ɛl]  skʁip.ty.ʁa.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  scripturalisé  \ʒ‿o.ʁɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
tu aurais  scripturalisé  \ty o.ʁɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
il/elle/on aurait  scripturalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
nous aurions  scripturalisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\
vous auriez  scripturalisé  \vu.z‿o.ʁje skʁip.ty.ʁa.li.ze\
ils/elles auraient  scripturalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ skʁip.ty.ʁa.li.ze\

Impératif

Présent
  scripturalise  \skʁip.ty.ʁa.liz\
  scripturalisons  \skʁip.ty.ʁa.li.zɔ̃\
  scripturalisez  \skʁip.ty.ʁa.li.ze\
Passé
 aie  scripturalisé    skʁip.ty.ʁa.li.ze\ 
 ayons  scripturalisé   \ɛ.jɔ̃ skʁip.ty.ʁa.li.ze\ 
 ayez  scripturalisé   \ɛ.je skʁip.ty.ʁa.li.ze\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.