< Conjugaison:français

Conjugaison:français/sursocialiser

Conjugaison de sursocialiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
sursocialiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  sursocialise \ʒə  syʁ.sɔ.sja.liz\
tu  sursocialises \ty  syʁ.sɔ.sja.liz\
il/elle/on  sursocialise \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.liz\
nous  sursocialisons \nu  syʁ.sɔ.sja.li.zɔ̃\
vous  sursocialisez \vu  syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles  sursocialisent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.liz\
Passé composé
j’ai  sursocialisé  \ʒ‿e syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu as  sursocialisé  \ty a syʁ.sɔ.sja.li.ze\
il/elle/on a  sursocialisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a syʁ.sɔ.sja.li.ze\
nous avons  sursocialisé  \nu.z‿a.vɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
vous avez  sursocialisé  \vu.z‿a.ve syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles ont  sursocialisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
Imparfait
je  sursocialisais \ʒə  syʁ.sɔ.sja.li.zɛ\
tu  sursocialisais \ty  syʁ.sɔ.sja.li.zɛ\
il/elle/on  sursocialisait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.li.zɛ\
nous  sursocialisions \nu  syʁ.sɔ.sja.li.zjɔ̃\
vous  sursocialisiez \vu  syʁ.sɔ.sja.li.zje\
ils/elles  sursocialisaient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  sursocialisé  \ʒ‿a.vɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu avais  sursocialisé  \ty a.vɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
il/elle/on avait  sursocialisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
nous avions  sursocialisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
vous aviez  sursocialisé  \vu.z‿a.vje syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles avaient  sursocialisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
Passé simple
je  sursocialisai \ʒə  syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu  sursocialisas \ty  syʁ.sɔ.sja.li.za\
il/elle/on  sursocialisa \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.li.za\
nous  sursocialisâmes \nu  syʁ.sɔ.sja.li.zam\
vous  sursocialisâtes \vu  syʁ.sɔ.sja.li.zat\
ils/elles  sursocialisèrent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  sursocialisé  \ʒ‿y syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu eus  sursocialisé  \ty y syʁ.sɔ.sja.li.ze\
il/elle/on eut  sursocialisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.sja.li.ze\
nous eûmes  sursocialisé  \nu.z‿ym syʁ.sɔ.sja.li.ze\
vous eûtes  sursocialisé  \vu.z‿yt syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles eurent  sursocialisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
Futur simple
je  sursocialiserai \ʒə  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁe\
tu  sursocialiseras \ty  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  sursocialisera \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁa\
nous  sursocialiserons \nu  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  sursocialiserez \vu  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  sursocialiseront \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  sursocialisé  \ʒ‿o.ʁe syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu auras  sursocialisé  \ty o.ʁa syʁ.sɔ.sja.li.ze\
il/elle/on aura  sursocialisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa syʁ.sɔ.sja.li.ze\
nous aurons  sursocialisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
vous aurez  sursocialisé  \vu.z‿o.ʁe syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles auront  sursocialisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  sursocialise \ ʒə  syʁ.sɔ.sja.liz\
que tu  sursocialises \ ty  syʁ.sɔ.sja.liz\
qu’il/elle/on  sursocialise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.liz\
que nous  sursocialisions \ nu  syʁ.sɔ.sja.li.zjɔ̃\
que vous  sursocialisiez \ vu  syʁ.sɔ.sja.li.zje\
qu’ils/elles  sursocialisent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.liz\
Passé
que j’aie  sursocialisé  \kə ʒ‿ɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que tu aies  sursocialisé  \kə ty ɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
qu’il/elle/on ait  sursocialisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que nous ayons  sursocialisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que vous ayez  sursocialisé  \kə vu.z‿ɛ.je syʁ.sɔ.sja.li.ze\
qu’ils/elles aient  sursocialisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
Imparfait
que je  sursocialisasse \ ʒə  syʁ.sɔ.sja.li.zas\
que tu  sursocialisasses \ ty  syʁ.sɔ.sja.li.zas\
qu’il/elle/on  sursocialisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.li.za\
que nous  sursocialisassions \ nu  syʁ.sɔ.sja.li.za.sjɔ̃\
que vous  sursocialisassiez \ vu  syʁ.sɔ.sja.li.za.sje\
qu’ils/elles  sursocialisassent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  sursocialisé  \kə ʒ‿ys syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que tu eusses  sursocialisé  \kə ty ys syʁ.sɔ.sja.li.ze\
qu’il/elle/on eût  sursocialisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que nous eussions  sursocialisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
que vous eussiez  sursocialisé  \kə vu.z‿y.sje syʁ.sɔ.sja.li.ze\
qu’ils/elles eussent  sursocialisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys syʁ.sɔ.sja.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  sursocialiserais \ʒə  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  sursocialiserais \ty  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  sursocialiserait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  sursocialiserions \nu  syʁ.sɔ.sja.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  sursocialiseriez \vu  syʁ.sɔ.sja.li.zə.ʁje\
ils/elles  sursocialiseraient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.sja.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  sursocialisé  \ʒ‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
tu aurais  sursocialisé  \ty o.ʁɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
il/elle/on aurait  sursocialisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
nous aurions  sursocialisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\
vous auriez  sursocialisé  \vu.z‿o.ʁje syʁ.sɔ.sja.li.ze\
ils/elles auraient  sursocialisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.sja.li.ze\

Impératif

Présent
  sursocialise  \syʁ.sɔ.sja.liz\
  sursocialisons  \syʁ.sɔ.sja.li.zɔ̃\
  sursocialisez  \syʁ.sɔ.sja.li.ze\
Passé
 aie  sursocialisé    syʁ.sɔ.sja.li.ze\ 
 ayons  sursocialisé   \ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.sja.li.ze\ 
 ayez  sursocialisé   \ɛ.je syʁ.sɔ.sja.li.ze\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.