< Conjugaison:français

Conjugaison:français/voltiger

Conjugaison de voltiger, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
voltiger
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-ger}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  voltige \ʒə  vɔl.tiʒ\
tu  voltiges \ty  vɔl.tiʒ\
il/elle/on  voltige \[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.tiʒ\
nous  voltigeons \nu  vɔl.ti.ʒɔ̃\
vous  voltigez \vu  vɔl.ti.ʒe\
ils/elles  voltigent \[il/ɛl]  vɔl.tiʒ\
Passé composé
j’ai  voltigé  \ʒ‿e vɔl.ti.ʒe\
tu as  voltigé  \ty a vɔl.ti.ʒe\
il/elle/on a  voltigé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a vɔl.ti.ʒe\
nous avons  voltigé  \nu.z‿a.vɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
vous avez  voltigé  \vu.z‿a.ve vɔl.ti.ʒe\
ils/elles ont  voltigé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
Imparfait
je  voltigeais \ʒə  vɔl.ti.ʒɛ\
tu  voltigeais \ty  vɔl.ti.ʒɛ\
il/elle/on  voltigeait \[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.ti.ʒɛ\
nous  voltigions \nu  vɔl.ti.ʒjɔ̃\
vous  voltigiez \vu  vɔl.ti.ʒje\
ils/elles  voltigeaient \[il/ɛl]  vɔl.ti.ʒɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  voltigé  \ʒ‿a.vɛ vɔl.ti.ʒe\
tu avais  voltigé  \ty a.vɛ vɔl.ti.ʒe\
il/elle/on avait  voltigé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ vɔl.ti.ʒe\
nous avions  voltigé  \nu.z‿a.vjɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
vous aviez  voltigé  \vu.z‿a.vje vɔl.ti.ʒe\
ils/elles avaient  voltigé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ vɔl.ti.ʒe\
Passé simple
je  voltigeai \ʒə  vɔl.ti.ʒe\
tu  voltigeas \ty  vɔl.ti.ʒa\
il/elle/on  voltigea \[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.ti.ʒa\
nous  voltigeâmes \nu  vɔl.ti.ʒam\
vous  voltigeâtes \vu  vɔl.ti.ʒat\
ils/elles  voltigèrent \[il/ɛl]  vɔl.ti.ʒɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  voltigé  \ʒ‿y vɔl.ti.ʒe\
tu eus  voltigé  \ty y vɔl.ti.ʒe\
il/elle/on eut  voltigé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y vɔl.ti.ʒe\
nous eûmes  voltigé  \nu.z‿ym vɔl.ti.ʒe\
vous eûtes  voltigé  \vu.z‿yt vɔl.ti.ʒe\
ils/elles eurent  voltigé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ vɔl.ti.ʒe\
Futur simple
je  voltigerai \ʒə  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁe\
tu  voltigeras \ty  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁa\
il/elle/on  voltigera \[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁa\
nous  voltigerons \nu  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
vous  voltigerez \vu  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁe\
ils/elles  voltigeront \[il/ɛl]  vɔl.ti.ʒ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  voltigé  \ʒ‿o.ʁe vɔl.ti.ʒe\
tu auras  voltigé  \ty o.ʁa vɔl.ti.ʒe\
il/elle/on aura  voltigé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa vɔl.ti.ʒe\
nous aurons  voltigé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
vous aurez  voltigé  \vu.z‿o.ʁe vɔl.ti.ʒe\
ils/elles auront  voltigé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ vɔl.ti.ʒe\

Subjonctif

Présent
que je  voltige \ ʒə  vɔl.tiʒ\
que tu  voltiges \ ty  vɔl.tiʒ\
qu’il/elle/on  voltige \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.tiʒ\
que nous  voltigions \ nu  vɔl.ti.ʒjɔ̃\
que vous  voltigiez \ vu  vɔl.ti.ʒje\
qu’ils/elles  voltigent \k‿[il/ɛl]  vɔl.tiʒ\
Passé
que j’aie  voltigé  \kə ʒ‿ɛ vɔl.ti.ʒe\
que tu aies  voltigé  \kə ty ɛ vɔl.ti.ʒe\
qu’il/elle/on ait  voltigé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ vɔl.ti.ʒe\
que nous ayons  voltigé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
que vous ayez  voltigé  \kə vu.z‿ɛ.je vɔl.ti.ʒe\
qu’ils/elles aient  voltigé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ vɔl.ti.ʒe\
Imparfait
que je  voltigeasse \ ʒə  vɔl.ti.ʒas\
que tu  voltigeasses \ ty  vɔl.ti.ʒas\
qu’il/elle/on  voltigeât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  vɔl.ti.ʒa\
que nous  voltigeassions \ nu  vɔl.ti.ʒa.sjɔ̃\
que vous  voltigeassiez \ vu  vɔl.ti.ʒa.sje\
qu’ils/elles  voltigeassent \k‿[il/ɛl]  vɔl.ti.ʒas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  voltigé  \kə ʒ‿ys vɔl.ti.ʒe\
que tu eusses  voltigé  \kə ty ys vɔl.ti.ʒe\
qu’il/elle/on eût  voltigé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y vɔl.ti.ʒe\
que nous eussions  voltigé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ vɔl.ti.ʒe\
que vous eussiez  voltigé  \kə vu.z‿y.sje vɔl.ti.ʒe\
qu’ils/elles eussent  voltigé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys vɔl.ti.ʒe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  voltige  \vɔl.tiʒ\
  voltigeons  \vɔl.ti.ʒɔ̃\
  voltigez  \vɔl.ti.ʒe\
Passé
 aie  voltigé    vɔl.ti.ʒe\ 
 ayons  voltigé   \ɛ.jɔ̃ vɔl.ti.ʒe\ 
 ayez  voltigé   \ɛ.je vɔl.ti.ʒe\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.