< Conjugaison:gaélique irlandais
Conjugaison:gaélique irlandais/adhain
Les tableaux suivant présentent la conjugaison du verbe « adhain ».
Tableau de conjugaison
Singulier | Pluriel | Relatif | Autonome | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Première personne | Deuxième personne | Troisième personne | Première personne | Deuxième personne | Troisième personne | ||||
Indicatif | Présent | adhnaim | adhnann tú ; adhnair† |
adhnann sé, sí | adhnaimid | adhnann sibh | adhnann siad ; adhnaid† |
a adhnann; a adhnas / a n-adhnann* ; a n-adhnas* |
adhaintear |
Passé | d’adhain mé; d’adhnas / adhain mé‡; adhnas‡ |
d’adhain tú ; d’adhnais / adhain tú‡; adhnais‡ |
d’adhain sé, sí / adhain sé, sí‡ |
d’adhnamar; d’adhain muid / adhnamar‡; adhain muid‡ |
d’adhain sibh; d’adhnabhair / adhain sibh‡; adhnabhair‡ |
d’adhain siad; d’adhnadar / adhain siad; adhnadar‡ |
a d’adhain / ar adhain* |
adhnadh; hadhnadh† | |
Imparfait | d’adhnainn / adhnainn‡; n-adhnainn‡‡ |
d’adhainteá / adhainteá‡; n-adhainteᇇ |
d’adhnadh sé, sí / adhnadh sé, sí‡; n-adhnadh sé, s퇇 |
d’adhnaimis; d’adhnadh muid / adhnaimis‡; adhnadh muid‡; n-adhnaimis‡‡; n-adhnadh muid‡‡ |
d’adhnadh sibh / adhnadh sibh‡; n-adhnadh sibh‡‡ |
d’adhnaidís; d’adhnadh siad / adhnaidís‡; adhnadh siad‡; n-adhnaidís‡‡; n-adhnadh siad‡‡ |
a d’adhnadh / a n-adhnadh* |
d’adhaintí / adhaintí‡; n-adhaint퇇 | |
Futur | adhóidh mé; adhód; adhóchaidh mé† |
adhóidh tú; adhóir†; adhóchaidh tú† |
adhóidh sé, sí; adhóchaidh sé, sí† |
adhóimid; adhóidh muid; adhóchaimid†; adhóchaidh muid† |
adhóidh sibh; adhóchaidh sibh† |
adhóidh siad; adhóid†; adhóchaidh siad† |
a adhóidh; a adhós; a adhóchaidh†; a adhóchas† / a n-adhóidh*; a n-adhós*; a n-adhóchaidh*†; a n-adhóchas*† |
adhófar; adhóchar† | |
Conditionnel | d’adhanfainn / adhanfainn‡; n-adhanfainn‡‡ | d’adhanfá / adhanfá‡; n-adhanfᇇ | d’adhanfadh sé, sí / adhanfadh sé, sí‡; n-adhanfadh sé, s퇇 | d’adhanfaimis; d’adhanfadh muid / adhanfaimis‡; adhanfadh muid‡; n-adhanfaimis‡‡; n-adhanfadh muid‡‡ | d’adhanfadh sibh / adhanfadh sibh‡; n-adhanfadh sibh‡‡ | d’adhanfaidís; d’adhanfadh siad / adhanfaidís‡; adhanfadh siad‡; n-adhanfaidís‡‡; n-adhanfadh siad‡‡ | a d’adhanfadh / a n-adhanfadh* |
d’adhanfaí / adhanfaí‡; n-adhanfa퇇 | |
Subjonctif | Présent | go n-adhna mé; go n-adhnad† |
go n-adhna tú; go n-adhnair† |
go n-adhna sé, sí | go n-adhnaimid ; go n-adhna muid |
go n-adhna sibh | go n-adhna siad ; go n-adhnaid† |
— | go n-adhaintear |
Passé | dá n-adhnainn | dá n-adhainteá | dá n-adhnadh sé, sí | dá n-adhnaimis ; dá n-adhnadh muid |
dá n-adhnadh sibh | dá n-adhnaidís ; dá n-adhnadh siad |
— | dá n-adhaintí | |
Impératif | adhnaim | adhain | adhnadh sé, sí | adhnaimis | adhnaigí; adhnaidh† |
adhnaidís | — | adhaintear | |
Nom verbal | adhaint | ||||||||
Participe passé | adhainte |
Notes
* Relative indirecte
† Forme archaïque ou dialectale
‡ Forme dépendante
‡‡ Forme dépendante utilisée avec des particules qui entraînent une éclipse (sauf an)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.