Conjugaison:grec ancien/βαλλίζω

Conjugaison du verbe βαλλίζω.

Présent : βαλλίζω, βαλλίζομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	βαλλίζω	βαλλίζεις	βαλλίζει	βαλλίζετον	βαλλίζετον	βαλλίζομεν	βαλλίζετε	βαλλίζουσῐ/ βαλλίζουσῐν
	subjonctif	βαλλίζω	βαλλίζῃς	βαλλίζῃ	βαλλίζητον	βαλλίζητον	βαλλίζωμεν	βαλλίζητε	βαλλίζωσῐ/ βαλλίζωσῐν
	optatif	βαλλίζοιμῐ	βαλλίζοις	βαλλίζοι	βαλλίζοιτον	βαλλιζοίτην	βαλλίζοιμεν	βαλλίζοιτε	βαλλίζοιεν
	impératif		βάλλιζε	βαλλιζέτω	βαλλίζετον	βαλλιζέτων		βαλλίζετε	βαλλιζόντων
moyen/ passif	indicatif	βαλλίζομαι	βαλλίζει/ βαλλίζῃ	βαλλίζεται	βαλλίζεσθον	βαλλίζεσθον	βαλλιζόμεθᾰ	βαλλίζεσθε	βαλλίζονται
	subjonctif	βαλλίζωμαι	βαλλίζῃ	βαλλίζηται	βαλλίζησθον	βαλλίζησθον	βαλλιζώμεθᾰ	βαλλίζησθε	βαλλίζωνται
	optatif	βαλλιζοίμην	βαλλίζοιο	βαλλίζοιτο	βαλλίζοισθον	βαλλιζοίσθην	βαλλιζοίμεθᾰ	βαλλίζοισθε	βαλλίζοιντο
	impératif		βαλλίζου	βαλλιζέσθω	βαλλίζεσθον	βαλλιζέσθων		βαλλίζεσθε	βαλλιζέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		βαλλίζειν				βαλλίζεσθαι
participe	m	βαλλίζων				βαλλιζόμενος
	f	βαλλίζουσᾰ				βαλλιζομένη
	n	βάλλιζον				βαλλιζόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Imparfait : ἐβάλλιζον, ἐβαλλιζόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐβάλλιζον	ἐβάλλιζες	ἐβάλλιζε/ ἐβάλλιζεν	ἐβαλλίζετον	ἐβαλλιζέτην	ἐβαλλίζομεν	ἐβαλλίζετε	ἐβάλλιζον
moyen/ passif	indicatif	ἐβαλλιζόμην	ἐβαλλίζου	ἐβαλλίζετο	ἐβαλλίζεσθον	ἐβαλλιζέσθην	ἐβαλλιζόμεθᾰ	ἐβαλλίζεσθε	ἐβαλλίζοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Futur : βαλλιῶ, βαλλιοῦμαι, βαλλισθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	βαλλιῶ	βαλλιεῖς	βαλλιεῖ	βαλλιεῖτον	βαλλιεῖτον	βαλλιοῦμεν	βαλλιεῖτε	βαλλιοῦσῐ/ βαλλιοῦσῐν
actif	optatif	βαλλιοίην/ βαλλιοῖμῐ	βαλλιοίης/ βαλλιοῖς	βαλλιοίη/ βαλλιοῖ	βαλλιοίητον/ βαλλιοῖτον	βαλλιοιήτην/ βαλλιοίτην	βαλλιοίημεν/ βαλλιοῖμεν	βαλλιοίητε/ βαλλιοῖτε	βαλλιοίησᾰν/ βαλλιοῖεν
moyen	indicatif	βαλλιοῦμαι	βαλλιεῖ/ βαλλιῇ	βαλλιεῖται	βαλλιεῖσθον	βαλλιεῖσθον	βαλλιούμεθᾰ	βαλλιεῖσθε	βαλλιοῦνται
moyen	optatif	βαλλιοίμην	βαλλιοῖο	βαλλιοῖτο	βαλλιοῖσθον	βαλλιοίσθην	βαλλιοίμεθᾰ	βαλλιοῖσθε	βαλλιοῖντο
passif	indicatif	βαλλισθήσομαι	βαλλισθήσει/ βαλλισθήσῃ	βαλλισθήσεται	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθησόμεθᾰ	βαλλισθήσεσθε	βαλλισθήσονται
passif	optatif	βαλλισθησοίμην	βαλλισθήσοιο	βαλλισθήσοιτο	βαλλισθήσοισθον	βαλλισθησοίσθην	βαλλισθησοίμεθᾰ	βαλλισθήσοισθε	βαλλισθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		βαλλιεῖν			βαλλιεῖσθαι		βαλλισθήσεσθαι
participe	m	βαλλιῶν			βαλλιούμενος		βαλλισθησόμενος
	f	βαλλιοῦσᾰ			βαλλιουμένη		βαλλισθησομένη
	n	βαλλιοῦν			βαλλιούμενον		βαλλισθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes. Ce modèle d'inflexion comportait originellement un sigma (i.e. *βαλλιέσω), qui a été abandonné très tôt dans l'histoire du grec ancien.

Futur : βαλλιέω, βαλλιέομαι, βαλλισθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	βαλλιέω	βαλλιέεις	βαλλιέει	βαλλιέετον	βαλλιέετον	βαλλιέομεν	βαλλιέετε	βαλλιέουσῐ/ βαλλιέουσῐν
actif	optatif	βαλλιέοιμῐ	βαλλιέοις	βαλλιέοι	βαλλιέοιτον	βαλλιεοίτην	βαλλιέοιμεν	βαλλιέοιτε	βαλλιέοιεν
moyen	indicatif	βαλλιέομαι	βαλλιέει/ βαλλιέῃ	βαλλιέεται	βαλλιέεσθον	βαλλιέεσθον	βαλλιεόμεθᾰ	βαλλιέεσθε	βαλλιέονται
moyen	optatif	βαλλιεοίμην	βαλλιέοιο	βαλλιέοιτο	βαλλιέοισθον	βαλλιεοίσθην	βαλλιεοίμεθᾰ	βαλλιέοισθε	βαλλιέοιντο
passif	indicatif	βαλλισθήσομαι	βαλλισθήσει/ βαλλισθήσῃ	βαλλισθήσεται	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθησόμεθᾰ	βαλλισθήσεσθε	βαλλισθήσονται
passif	optatif	βαλλισθησοίμην	βαλλισθήσοιο	βαλλισθήσοιτο	βαλλισθήσοισθον	βαλλισθησοίσθην	βαλλισθησοίμεθᾰ	βαλλισθήσοισθε	βαλλισθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		βαλλιέειν			βαλλιέεσθαι		βαλλισθήσεσθαι
participe	m	βαλλιέων			βαλλιεόμενος		βαλλισθησόμενος
	f	βαλλιέουσᾰ			βαλλιεομένη		βαλλισθησομένη
	n	βαλλίεον			βαλλιεόμενον		βαλλισθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Aoriste : ἐβάλλισᾰ, ἐβαλλισάμην, ἐβαλλίσθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐβάλλισᾰ	ἐβάλλισᾰς	ἐβάλλισε/ ἐβάλλισεν	ἐβαλλίσᾰτον	ἐβαλλισάτην	ἐβαλλίσᾰμεν	ἐβαλλίσᾰτε	ἐβάλλισᾰν
	subjonctif	βαλλίσω	βαλλίσῃς	βαλλίσῃ	βαλλίσητον	βαλλίσητον	βαλλίσωμεν	βαλλίσητε	βαλλίσωσῐ/ βαλλίσωσῐν
	optatif	βαλλίσαιμῐ	βαλλίσαις/ βαλλίσειᾰς	βαλλίσαι/ βαλλίσειε/ βαλλίσειεν	βαλλίσαιτον	βαλλισαίτην	βαλλίσαιμεν	βαλλίσαιτε	βαλλίσαιεν/ βαλλίσειᾰν
	impératif		βάλλισον	βαλλισάτω	βαλλίσᾰτον	βαλλισάτων		βαλλίσᾰτε	βαλλισάντων
moyen	indicatif	ἐβαλλισάμην	ἐβαλλίσω	ἐβαλλίσᾰτο	ἐβαλλίσᾰσθον	ἐβαλλισάσθην	ἐβαλλισάμεθᾰ	ἐβαλλίσᾰσθε	ἐβαλλίσᾰντο
	subjonctif	βαλλίσωμαι	βαλλίσῃ	βαλλίσηται	βαλλίσησθον	βαλλίσησθον	βαλλισώμεθᾰ	βαλλίσησθε	βαλλίσωνται
	optatif	βαλλισαίμην	βαλλίσαιο	βαλλίσαιτο	βαλλίσαισθον	βαλλισαίσθην	βαλλισαίμεθᾰ	βαλλίσαισθε	βαλλίσαιντο
	impératif		βάλλισαι	βαλλισάσθω	βαλλίσᾰσθον	βαλλισάσθων		βαλλίσᾰσθε	βαλλισάσθων
passif	indicatif	ἐβαλλίσθην	ἐβαλλίσθης	ἐβαλλίσθη	ἐβαλλίσθητον	ἐβαλλισθήτην	ἐβαλλίσθημεν	ἐβαλλίσθητε	ἐβαλλίσθησᾰν
	subjonctif	βαλλισθῶ	βαλλισθῇς	βαλλισθῇ	βαλλισθῆτον	βαλλισθῆτον	βαλλισθῶμεν	βαλλισθῆτε	βαλλισθῶσῐ/ βαλλισθῶσῐν
	optatif	βαλλισθείην	βαλλισθείης	βαλλισθείη	βαλλισθεῖτον/ βαλλισθείητον	βαλλισθείτην/ βαλλισθειήτην	βαλλισθεῖμεν/ βαλλισθείημεν	βαλλισθεῖτε/ βαλλισθείητε	βαλλισθεῖεν/ βαλλισθείησᾰν
	impératif		βαλλίσθητῐ	βαλλισθήτω	βαλλίσθητον	βαλλισθήτων		βαλλίσθητε	βαλλισθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		βαλλῖσαι			βαλλίσᾰσθαι		βαλλισθῆναι
participe	m	βαλλίσᾱς			βαλλισάμενος		βαλλισθείς
	f	βαλλίσᾱσᾰ			βαλλισᾰμένη		βαλλισθεῖσᾰ
	n	βάλλισᾰν			βαλλισάμενον		βαλλισθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Parfait : βεβάλλικᾰ, βεβάλλισμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	βεβάλλικᾰ	βεβάλλικᾰς	βεβάλλικε/ βεβάλλικεν	βεβαλλίκᾰτον	βεβαλλίκᾰτον	βεβαλλίκᾰμεν	βεβαλλίκᾰτε	βεβαλλίκᾱσῐ/ βεβαλλίκᾱσῐν
	subjonctif	βεβαλλικὼς ὦ/ βεβαλλίκω	βεβαλλικὼς ᾖς/ βεβαλλίκῃς	βεβαλλικὼς ᾖ/ βεβαλλίκῃ	βεβαλλικότε ἦτον/ βεβαλλίκητον	βεβαλλικότε ἦτον/ βεβαλλίκητον	βεβαλλικότες ὦμεν/ βεβαλλίκωμεν	βεβαλλικότες ἦτε/ βεβαλλίκητε	βεβαλλικότες ὦσῐ/ βεβαλλίκωσῐ/ βεβαλλίκωσῐν
	optatif	βεβαλλικὼς εἴην/ βεβαλλίκοιμῐ/ βεβαλλικοίην	βεβαλλικὼς εἴης/ βεβαλλίκοις/ βεβαλλικοίης	βεβαλλικὼς εἴη/ βεβαλλίκοι/ βεβαλλικοίη	βεβαλλικότε εἴητον/ βεβαλλικότε εἶτον/ βεβαλλίκοιτον	βεβαλλικὀτε εἰήτην/ βεβαλλικότε εἴτην/ βεβαλλικοίτην	βεβαλλικότες εἴημεν/ βεβαλλικότες εἶμεν/ βεβαλλίκοιμεν	βεβαλλικότες εἴητε/ βεβαλλικότες εἶτε/ βεβαλλίκοιτε	βεβαλλικότες εἴησᾰν/ βεβαλλικότε εἶεν/ βεβαλλίκοιεν
	impératif		βεβαλλικὼς ἴσθῐ	βεβαλλικὼς ἔστω	βεβαλλικότε ἔστον	βεβαλλικότε ἔστων		βεβαλλικότες ἔστε	βεβαλλικότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	βεβάλλισμαι	βεβάλλισαι	βεβάλλισται	βεβάλλισθον	βεβάλλισθον	βεβαλλίσμεθᾰ	βεβάλλισθε	βεβαλλισμένοι εἰσί
	subjonctif	βεβαλλισμένος ὦ	βεβαλλισμένος ᾖς	βεβαλλισμένος ᾖ	βεβαλλισμένω ἦτον	βεβαλλισμένω ἦτον	βεβαλλισμένοι ὦμεν	βεβαλλισμένοι ἦτε	βεβαλλισμένοι ὦσῐ/ βεβαλλισμένοι ὦσῐν
	optatif	βεβαλλισμένος εἴην	βεβαλλισμένος εἴης	βεβαλλισμένος εἴη	βεβαλλισμένοι εἴητον/ βεβαλλισμένοι εἶτον	βεβαλλισμένω εἰήτην/ βεβαλλισμένω εἴτην	βεβαλλισμένοι εἴημεν/ βεβαλλισμένοι εἶμεν	βεβαλλισμένοι εἴητε/ βεβαλλισμένοι εἶτε	βεβαλλισμένοι εἴησᾰν/ βεβαλλισμένοι εἶεν
	impératif		βεβάλλισο	βεβαλλίσθω	βεβάλλισθον	βεβαλλίσθων		βεβάλλισθε	βεβαλλίσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		βεβαλλικέναι				βεβαλλῖσθαι
participe	m	βεβαλλικώς				βεβαλλισμένος
	f	βεβαλλικυῖᾰ				βεβαλλισμένη
	n	βεβαλλικός				βεβαλλισμένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Plus-que-parfait : ἐβεβαλλίκειν/ἐβεβαλλίκη, ἐβεβαλλίσμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἐβεβαλλίκειν/ ἐβεβαλλίκη	ἐβεβαλλίκεις/ ἐβεβαλλίκης	ἐβεβαλλίκει/ ἐβεβαλλίκειν	ἐβεβαλλίκετον	ἐβεβαλλικέτην	ἐβεβαλλίκεμεν	ἐβεβαλλίκετε	ἐβεβαλλίκεσᾰν
moyen/ passif	indicatif	ἐβεβαλλίσμην	ἐβεβάλλισο	ἐβεβάλλιστο	ἐβεβάλλισθον	ἐβεβαλλίσθην	ἐβεβαλλίσμεθᾰ	ἐβεβάλλισθε	σμένοι ἦσᾰν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.