Conjugaison:grec ancien/ἑτοιμάζω

Présent : ἑτοιμάζω, ἑτοιμάζομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἑτοιμάζω	ἑτοιμάζεις	ἑτοιμάζει	ἑτοιμάζετον	ἑτοιμάζετον	ἑτοιμάζομεν	ἑτοιμάζετε	ἑτοιμάζουσῐ/ ἑτοιμάζουσῐν
	subjonctif	ἑτοιμάζω	ἑτοιμάζῃς	ἑτοιμάζῃ	ἑτοιμάζητον	ἑτοιμάζητον	ἑτοιμάζωμεν	ἑτοιμάζητε	ἑτοιμάζωσῐ/ ἑτοιμάζωσῐν
	optatif	ἑτοιμάζοιμῐ	ἑτοιμάζοις	ἑτοιμάζοι	ἑτοιμάζοιτον	ἑτοιμᾰζοίτην	ἑτοιμάζοιμεν	ἑτοιμάζοιτε	ἑτοιμάζοιεν
	impératif		ἑτοίμᾰζε	ἑτοιμᾰζέτω	ἑτοιμάζετον	ἑτοιμᾰζέτων		ἑτοιμάζετε	ἑτοιμᾰζόντων
moyen/ passif	indicatif	ἑτοιμάζομαι	ἑτοιμάζει/ ἑτοιμάζῃ	ἑτοιμάζεται	ἑτοιμάζεσθον	ἑτοιμάζεσθον	ἑτοιμᾰζόμεθᾰ	ἑτοιμάζεσθε	ἑτοιμάζονται
	subjonctif	ἑτοιμάζωμαι	ἑτοιμάζῃ	ἑτοιμάζηται	ἑτοιμάζησθον	ἑτοιμάζησθον	ἑτοιμᾰζώμεθᾰ	ἑτοιμάζησθε	ἑτοιμάζωνται
	optatif	ἑτοιμᾰζοίμην	ἑτοιμάζοιο	ἑτοιμάζοιτο	ἑτοιμάζοισθον	ἑτοιμᾰζοίσθην	ἑτοιμᾰζοίμεθᾰ	ἑτοιμάζοισθε	ἑτοιμάζοιντο
	impératif		ἑτοιμάζου	ἑτοιμᾰζέσθω	ἑτοιμάζεσθον	ἑτοιμᾰζέσθων		ἑτοιμάζεσθε	ἑτοιμᾰζέσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ἑτοιμάζειν				ἑτοιμάζεσθαι
participe	m	ἑτοιμάζων				ἑτοιμᾰζόμενος
	f	ἑτοιμάζουσᾰ				ἑτοιμᾰζομένη
	n	ἑτοίμᾰζον				ἑτοιμᾰζόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Imparfait : ἡτοίμᾰζον, ἡτοιμᾰζόμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἡτοίμᾰζον	ἡτοίμᾰζες	ἡτοίμᾰζε/ ἡτοίμᾰζεν	ἡτοιμάζετον	ἡτοιμᾰζέτην	ἡτοιμάζομεν	ἡτοιμάζετε	ἡτοίμᾰζον
moyen/ passif	indicatif	ἡτοιμᾰζόμην	ἡτοιμάζου	ἡτοιμάζετο	ἡτοιμάζεσθον	ἡτοιμᾰζέσθην	ἡτοιμᾰζόμεθᾰ	ἡτοιμάζεσθε	ἡτοιμάζοντο
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Futur : ἑτοιμῶ, ἑτοιμοῦμαι, ἑτοιμᾰσθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἑτοιμῶ	ἑτοιμεῖς	ἑτοιμεῖ	ἑτοιμεῖτον	ἑτοιμεῖτον	ἑτοιμοῦμεν	ἑτοιμεῖτε	ἑτοιμοῦσῐ/ ἑτοιμοῦσῐν
actif	optatif	ἑτοιμοίην/ ἑτοιμοῖμῐ	ἑτοιμοίης/ ἑτοιμοῖς	ἑτοιμοίη/ ἑτοιμοῖ	ἑτοιμοίητον/ ἑτοιμοῖτον	ἑτοιμοιήτην/ ἑτοιμοίτην	ἑτοιμοίημεν/ ἑτοιμοῖμεν	ἑτοιμοίητε/ ἑτοιμοῖτε	ἑτοιμοίησᾰν/ ἑτοιμοῖεν
moyen	indicatif	ἑτοιμοῦμαι	ἑτοιμεῖ/ ἑτοιμῇ	ἑτοιμεῖται	ἑτοιμεῖσθον	ἑτοιμεῖσθον	ἑτοιμούμεθᾰ	ἑτοιμεῖσθε	ἑτοιμοῦνται
moyen	optatif	ἑτοιμοίμην	ἑτοιμοῖο	ἑτοιμοῖτο	ἑτοιμοῖσθον	ἑτοιμοίσθην	ἑτοιμοίμεθᾰ	ἑτοιμοῖσθε	ἑτοιμοῖντο
passif	indicatif	ἑτοιμᾰσθήσομαι	ἑτοιμᾰσθήσει/ ἑτοιμᾰσθήσῃ	ἑτοιμᾰσθήσεται	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθησόμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσεσθε	ἑτοιμᾰσθήσονται
passif	optatif	ἑτοιμᾰσθησοίμην	ἑτοιμᾰσθήσοιο	ἑτοιμᾰσθήσοιτο	ἑτοιμᾰσθήσοισθον	ἑτοιμᾰσθησοίσθην	ἑτοιμᾰσθησοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσοισθε	ἑτοιμᾰσθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		ἑτοιμεῖν			ἑτοιμεῖσθαι		ἑτοιμᾰσθήσεσθαι
participe	m	ἑτοιμῶν			ἑτοιμούμενος		ἑτοιμᾰσθησόμενος
	f	ἑτοιμοῦσᾰ			ἑτοιμουμένη		ἑτοιμᾰσθησομένη
	n	ἑτοιμοῦν			ἑτοιμούμενον		ἑτοιμᾰσθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes. Ce modèle d'inflexion comportait originellement un sigma (i.e. *ἑτοιμέσω), qui a été abandonné très tôt dans l'histoire du grec ancien.

Futur : ἑτοιμέω, ἑτοιμέομαι, ἑτοιμᾰσθήσομαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἑτοιμέω	ἑτοιμέεις	ἑτοιμέει	ἑτοιμέετον	ἑτοιμέετον	ἑτοιμέομεν	ἑτοιμέετε	ἑτοιμέουσῐ/ ἑτοιμέουσῐν
actif	optatif	ἑτοιμέοιμῐ	ἑτοιμέοις	ἑτοιμέοι	ἑτοιμέοιτον	ἑτοιμεοίτην	ἑτοιμέοιμεν	ἑτοιμέοιτε	ἑτοιμέοιεν
moyen	indicatif	ἑτοιμέομαι	ἑτοιμέει/ ἑτοιμέῃ	ἑτοιμέεται	ἑτοιμέεσθον	ἑτοιμέεσθον	ἑτοιμεόμεθᾰ	ἑτοιμέεσθε	ἑτοιμέονται
moyen	optatif	ἑτοιμεοίμην	ἑτοιμέοιο	ἑτοιμέοιτο	ἑτοιμέοισθον	ἑτοιμεοίσθην	ἑτοιμεοίμεθᾰ	ἑτοιμέοισθε	ἑτοιμέοιντο
passif	indicatif	ἑτοιμᾰσθήσομαι	ἑτοιμᾰσθήσει/ ἑτοιμᾰσθήσῃ	ἑτοιμᾰσθήσεται	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθήσεσθον	ἑτοιμᾰσθησόμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσεσθε	ἑτοιμᾰσθήσονται
passif	optatif	ἑτοιμᾰσθησοίμην	ἑτοιμᾰσθήσοιο	ἑτοιμᾰσθήσοιτο	ἑτοιμᾰσθήσοισθον	ἑτοιμᾰσθησοίσθην	ἑτοιμᾰσθησοίμεθᾰ	ἑτοιμᾰσθήσοισθε	ἑτοιμᾰσθήσοιντο
		actif			moyen		passif
infinitif		ἑτοιμέειν			ἑτοιμέεσθαι		ἑτοιμᾰσθήσεσθαι
participe	m	ἑτοιμέων			ἑτοιμεόμενος		ἑτοιμᾰσθησόμενος
	f	ἑτοιμέουσᾰ			ἑτοιμεομένη		ἑτοιμᾰσθησομένη
	n	ἑτοίμεον			ἑτοιμεόμενον		ἑτοιμᾰσθησόμενον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Aoriste : ἡτοίμᾰσᾰ, ἡτοιμᾰσάμην, ἡτοιμάσθην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἡτοίμᾰσᾰ	ἡτοίμᾰσᾰς	ἡτοίμᾰσε/ ἡτοίμᾰσεν	ἡτοιμάσᾰτον	ἡτοιμᾰσάτην	ἡτοιμάσᾰμεν	ἡτοιμάσᾰτε	ἡτοίμᾰσᾰν
	subjonctif	ἑτοιμάσω	ἑτοιμάσῃς	ἑτοιμάσῃ	ἑτοιμάσητον	ἑτοιμάσητον	ἑτοιμάσωμεν	ἑτοιμάσητε	ἑτοιμάσωσῐ/ ἑτοιμάσωσῐν
	optatif	ἑτοιμάσαιμῐ	ἑτοιμάσαις/ ἑτοιμάσειᾰς	ἑτοιμάσαι/ ἑτοιμάσειε/ ἑτοιμάσειεν	ἑτοιμάσαιτον	ἑτοιμᾰσαίτην	ἑτοιμάσαιμεν	ἑτοιμάσαιτε	ἑτοιμάσαιεν/ ἑτοιμάσειᾰν
	impératif		ἑτοίμᾰσον	ἑτοιμᾰσάτω	ἑτοιμάσᾰτον	ἑτοιμᾰσάτων		ἑτοιμάσᾰτε	ἑτοιμᾰσάντων
moyen	indicatif	ἡτοιμᾰσάμην	ἡτοιμάσω	ἡτοιμάσᾰτο	ἡτοιμάσᾰσθον	ἡτοιμᾰσάσθην	ἡτοιμᾰσάμεθᾰ	ἡτοιμάσᾰσθε	ἡτοιμάσᾰντο
	subjonctif	ἑτοιμάσωμαι	ἑτοιμάσῃ	ἑτοιμάσηται	ἑτοιμάσησθον	ἑτοιμάσησθον	ἑτοιμᾰσώμεθᾰ	ἑτοιμάσησθε	ἑτοιμάσωνται
	optatif	ἑτοιμᾰσαίμην	ἑτοιμάσαιο	ἑτοιμάσαιτο	ἑτοιμάσαισθον	ἑτοιμᾰσαίσθην	ἑτοιμᾰσαίμεθᾰ	ἑτοιμάσαισθε	ἑτοιμάσαιντο
	impératif		ἑτοίμᾰσαι	ἑτοιμᾰσάσθω	ἑτοιμάσᾰσθον	ἑτοιμᾰσάσθων		ἑτοιμάσᾰσθε	ἑτοιμᾰσάσθων
passif	indicatif	ἡτοιμάσθην	ἡτοιμάσθης	ἡτοιμάσθη	ἡτοιμάσθητον	ἡτοιμᾰσθήτην	ἡτοιμάσθημεν	ἡτοιμάσθητε	ἡτοιμάσθησᾰν
	subjonctif	ἑτοιμᾰσθῶ	ἑτοιμᾰσθῇς	ἑτοιμᾰσθῇ	ἑτοιμᾰσθῆτον	ἑτοιμᾰσθῆτον	ἑτοιμᾰσθῶμεν	ἑτοιμᾰσθῆτε	ἑτοιμᾰσθῶσῐ/ ἑτοιμᾰσθῶσῐν
	optatif	ἑτοιμᾰσθείην	ἑτοιμᾰσθείης	ἑτοιμᾰσθείη	ἑτοιμᾰσθεῖτον/ ἑτοιμᾰσθείητον	ἑτοιμᾰσθείτην/ ἑτοιμᾰσθειήτην	ἑτοιμᾰσθεῖμεν/ ἑτοιμᾰσθείημεν	ἑτοιμᾰσθεῖτε/ ἑτοιμᾰσθείητε	ἑτοιμᾰσθεῖεν/ ἑτοιμᾰσθείησᾰν
	impératif		ἑτοιμάσθητῐ	ἑτοιμᾰσθήτω	ἑτοιμάσθητον	ἑτοιμᾰσθήτων		ἑτοιμάσθητε	ἑτοιμᾰσθέντων
		actif			moyen		passif
infinitif		ἑτοιμάσαι			ἑτοιμάσᾰσθαι		ἑτοιμᾰσθῆναι
participe	m	ἑτοιμάσᾱς			ἑτοιμᾰσάμενος		ἑτοιμᾰσθείς
	f	ἑτοιμάσᾱσᾰ			ἑτοιμᾰσᾰμένη		ἑτοιμᾰσθεῖσᾰ
	n	ἑτοίμᾰσᾰν			ἑτοιμᾰσάμενον		ἑτοιμᾰσθέν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Parfait : ἡτοίμᾰκᾰ, ἡτοίμᾰσμαι

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἡτοίμᾰκᾰ	ἡτοίμᾰκᾰς	ἡτοίμᾰκε/ ἡτοίμᾰκεν	ἡτοιμάκᾰτον	ἡτοιμάκᾰτον	ἡτοιμάκᾰμεν	ἡτοιμάκᾰτε	ἡτοιμάκᾱσῐ/ ἡτοιμάκᾱσῐν
	subjonctif	ἡτοιμᾰκὼς ὦ/ ἡτοιμάκω	ἡτοιμᾰκὼς ᾖς/ ἡτοιμάκῃς	ἡτοιμᾰκὼς ᾖ/ ἡτοιμάκῃ	ἡτοιμᾰκότε ἦτον/ ἡτοιμάκητον	ἡτοιμᾰκότε ἦτον/ ἡτοιμάκητον	ἡτοιμᾰκότες ὦμεν/ ἡτοιμάκωμεν	ἡτοιμᾰκότες ἦτε/ ἡτοιμάκητε	ἡτοιμᾰκότες ὦσῐ/ ἡτοιμάκωσῐ/ ἡτοιμάκωσῐν
	optatif	ἡτοιμᾰκὼς εἴην/ ἡτοιμάκοιμῐ/ ἡτοιμᾰκοίην	ἡτοιμᾰκὼς εἴης/ ἡτοιμάκοις/ ἡτοιμᾰκοίης	ἡτοιμᾰκὼς εἴη/ ἡτοιμάκοι/ ἡτοιμᾰκοίη	ἡτοιμᾰκότε εἴητον/ ἡτοιμᾰκότε εἶτον/ ἡτοιμάκοιτον	ἡτοιμᾰκὀτε εἰήτην/ ἡτοιμᾰκότε εἴτην/ ἡτοιμᾰκοίτην	ἡτοιμᾰκότες εἴημεν/ ἡτοιμᾰκότες εἶμεν/ ἡτοιμάκοιμεν	ἡτοιμᾰκότες εἴητε/ ἡτοιμᾰκότες εἶτε/ ἡτοιμάκοιτε	ἡτοιμᾰκότες εἴησᾰν/ ἡτοιμᾰκότε εἶεν/ ἡτοιμάκοιεν
	impératif		ἡτοιμᾰκὼς ἴσθῐ	ἡτοιμᾰκὼς ἔστω	ἡτοιμᾰκότε ἔστον	ἡτοιμᾰκότε ἔστων		ἡτοιμᾰκότες ἔστε	ἡτοιμᾰκότες ὄντων
moyen/ passif	indicatif	ἡτοίμᾰσμαι	ἡτοίμᾰσαι	ἡτοίμᾰσται	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμάσμεθᾰ	ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμᾰσμένοι εἰσί
	subjonctif	ἡτοιμᾰσμένος ὦ	ἡτοιμᾰσμένος ᾖς	ἡτοιμᾰσμένος ᾖ	ἡτοιμᾰσμένω ἦτον	ἡτοιμᾰσμένω ἦτον	ἡτοιμᾰσμένοι ὦμεν	ἡτοιμᾰσμένοι ἦτε	ἡτοιμᾰσμένοι ὦσῐ/ ἡτοιμᾰσμένοι ὦσῐν
	optatif	ἡτοιμᾰσμένος εἴην	ἡτοιμᾰσμένος εἴης	ἡτοιμᾰσμένος εἴη	ἡτοιμᾰσμένοι εἴητον/ ἡτοιμᾰσμένοι εἶτον	ἡτοιμᾰσμένω εἰήτην/ ἡτοιμᾰσμένω εἴτην	ἡτοιμᾰσμένοι εἴημεν/ ἡτοιμᾰσμένοι εἶμεν	ἡτοιμᾰσμένοι εἴητε/ ἡτοιμᾰσμένοι εἶτε	ἡτοιμᾰσμένοι εἴησᾰν/ ἡτοιμᾰσμένοι εἶεν
	impératif		ἡτοίμᾰσο	ἡτοιμάσθω	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμάσθων		ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμάσθων
		actif				moyen/passif
infinitif		ἡτοιμᾰκέναι				ἡτοιμάσθαι
participe	m	ἡτοιμᾰκώς				ἡτοιμᾰσμένος
	f	ἡτοιμᾰκυῖᾰ				ἡτοιμᾰσμένη
	n	ἡτοιμᾰκός				ἡτοιμᾰσμένον
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Plus-que-parfait : ἡτοιμάκειν/ἡτοιμάκη, ἡτοιμάσμην

nombre		singulier			duel		pluriel
		première	deuxième	troisième	deuxième	troisième	première	deuxième	troisième
actif	indicatif	ἡτοιμάκειν/ ἡτοιμάκη	ἡτοιμάκεις/ ἡτοιμάκης	ἡτοιμάκει/ ἡτοιμάκειν	ἡτοιμάκετον	ἡτοιμᾰκέτην	ἡτοιμάκεμεν	ἡτοιμάκετε	ἡτοιμάκεσᾰν
moyen/ passif	indicatif	ἡτοιμάσμην	ἡτοίμᾰσο	ἡτοίμᾰστο	ἡτοίμᾰσθον	ἡτοιμάσθην	ἡτοιμάσμεθᾰ	ἡτοίμᾰσθε	ἡτοιμᾰσμένοι ἦσᾰν
Ces tables de conjugaison devraient être considérées comme un guide. Toutes les formes qu'elles contiennent ne sont pas nécessairement attestées, et les formes peuvent varier significativement selon les dialectes.

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.