Manichaeus
Latin
Étymologie
- Du grec byzantin Μανιχαῖος, Manikhaîos.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Manichaeus | Manichaeī |
Vocatif | Manichaee | Manichaeī |
Accusatif | Manichaeum | Manichaeōs |
Génitif | Manichaeī | Manichaeōrum |
Datif | Manichaeō | Manichaeīs |
Ablatif | Manichaeō | Manichaeīs |
Manichaeus \Prononciation ?\ masculin
- (Christianisme) Manichéen.
Manichei a quodam Persa extiterunt, qui vocatus est Manes. Hic duas naturas et substantias introduxit, id est bonam et malam, et animas ex Deo quasi ex aliquo fonte manare adseruit.
— (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Apparentés étymologiques
Références
- « Manichaeus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.