Oenotrus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Οἴνωτρος, Oinôtros.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Oenotrus | Oenotrī |
Vocatif | Oenotre | Oenotrī |
Accusatif | Oenotrum | Oenotrōs |
Génitif | Oenotrī | Oenotrōrum |
Datif | Oenotrō | Oenotrīs |
Ablatif | Oenotrō | Oenotrīs |
Oenotrus \Prononciation ?\ masculin
- (Ethnonymie) Œnotre, habitant de l’Œnotrie.
A Silero regio tertia et ager Lucanus Bruttiusque incipit, nec ibi rara incolarum mutatione. tenuerunt eum Pelasgi, Oenotri, Itali, Morgetes, Siculi, Graeciae maxime populi, novissime Lucani Samnitibus orti duce Lucio.
— (Pline l’Ancien, Naturalis Historia)- Au Silare commence la troisième région, Lucanie et Brutium; là aussi les changements de population n'ont pas été rares. Ces contrées ont été occupées par les Pélasges, les Oenotriens, les Italiens, les Morgètes, les Sicules, les Grecs surtout, et en dernier lieu par les Lucaniens, issus des Samnites et conduits par Lucius. — (traduction)
Dérivés
- Oenotria
- Oenotris
- Oenotrius
Voir aussi
- Œnotrie sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
- « Oenotrus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Oenotria », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.