Reim

Allemand

Étymologie

De l’ancien français rime d’origine germanique et apparenté à Reihe rang »)[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif der Reim die Reime
Accusatif den Reim die Reime
Génitif des Reims
ou Reimes
der Reime
Datif dem Reim
ou Reime
den Reimen

Reim \ʀaɪ̯m\ masculin

  1. (Poésie) Rime.
    • In vielen Gedichten enden die Verse mit einem Reim.
      Dans de nombreux poèmes, les vers se terminent avec une rime.
    • (Proverbial) sich einen Reim auf etwas machen.
      trouver mot à redire à tout.

Synonymes

  • Gleichklang

Dérivés

  • Anfangsreim
  • Anreim
  • Augenreim
  • Binnenreim
  • Blockreim
  • Endreim
  • Haufenreim
  • Kehrreim
  • Kreuzreim
  • männlicher Reim
  • reimen rimer »)
  • Reimbildung
  • Reimbuch
  • Reimlexikon
  • Reimschema
  • Reimwort
  • Reimwörterbuch
  • Schweifreim
  • Stabreim
  • unreiner Reim
  • Wechselreim
  • weiblicher Reim

Prononciation

Voir aussi

  • Reim sur l’encyclopédie Wikipédia (en allemand) 

Références

  1. Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.