aboné

Voir aussi : abone

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe aboner
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
aboné

aboné \a.bɔ.ne\

  1. Participe passé masculin singulier de aboner.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Ancien français

Étymologie

De aboner.

Adjectif

aboné \Prononciation ?\

  1. aboné de : approché par, voisin de.
  2. aboné a : soumis à.

Références

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe abonar
Indicatif Présent (yo) aboné
(tú) aboné
(vos) aboné
(él/ella/usted) aboné
(nosotros-as) aboné
(vosotros-as) aboné
(os) aboné
(ellos-as/ustedes) aboné
Imparfait (yo) aboné
(tú) aboné
(vos) aboné
(él/ella/usted) aboné
(nosotros-as) aboné
(vosotros-as) aboné
(os) aboné
(ellos-as/ustedes) aboné
Passé simple (yo) aboné
(tú) aboné
(vos) aboné
(él/ella/usted) aboné
(nosotros-as) aboné
(vosotros-as) aboné
(os) aboné
(ellos-as/ustedes) aboné
Futur simple (yo) aboné
(tú) aboné
(vos) aboné
(él/ella/usted) aboné
(nosotros-as) aboné
(vosotros-as) aboné
(os) aboné
(ellos-as/ustedes) aboné

aboné \a.βoˈne\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de abonar.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.